Llambadhën e Pashkës!
Kisha na ftoi këto ditë dhe na përsërit vazhdimisht pamba rim ftesën për në një të kremte të tërëndritshme që u celebrua në ditën e Ngjalljes me madhështi hyjnore nga kryepiskopi i Tiranës, Durrësit dhe gjithë Shqipërisë, Fortlumturia e tij Prof. Doc. Anastasi, ceremoni që u transmetua drejtpërdrejtë me veneracion dhe dinjitet nga valët ekskluzive të RTSH- së, sinjali i të cilit përcolli mesazhin e madh hyjnor të Ngjalljes në çdo vatër shqiptare kudo ku ndodhet dhe jeton kombi ynë, në të gjithë galidhenë e madhe të kombeve. Ftesa që në pamje të parë duket paradoksale, se injoron realitetin kur na mbyt një atmosferë e turbullt e mbushur me pasiguri varfëri e shkurajim, megjithatë na ndihmon të kuptojmë dhe të pranojmë një realitet tjetër. Sado dëshpëruese të jenë sot kushtet e jetës, ekziston një lajm i gëzueshëm, i përjetshëm, të cilin Kisha e shpall gjatë të kremtes së Pashkës në mënyrë panagjirike: Krishti dërrmoi pushtetin e vdekjes dhe ndriçoi gjininë njerëzore. Ky fakt ndryshon rrënjësisht ecurinë e botës, perspektivën dhe dinamikën e jetës sonë. Ngazëllimi paskal që na fton gjithmonë gjatë gjithë vitit nuk kushtëzohet së jashtmi. Ai lulëzon, pavarësisht kundërshtive dhe sprovave në kohë të ndryshme. Ngjallja e Krishtit ndriçon dhe i transformon edhe këto. Bëhet fjalë për diçka unikale, që i jep kuptim të ri qenies njerëzore, dërrmimin e vdekjes dhe pjesëmarrjen tonë në triumfin e Krishtit Fitimtar. "Krishti u ngjall së vdekurish, me vdekje vdekjen shkeli dhe të varrosurve jetën u fali", psalim të gjithë gjatë këtyre 40 ditëve në mënyrë triumfuese.
Me Ngjalljen e Tij, Krishti e lartësoi përfundimisht dinjitetin e njeriut, të cilin e rrëzon padrejtësia, dhuna, gënjeshtra, pasionet, mëkati, në përgjithësi, dhe e dërrmon vdekja. Perëndinjeriu Jisu, me pranimin e vullnetshëm të Pësimit dhe duke triumfuar me Ngjalljen e Tij, mposhti gjithçka që poshtëron dinjitetin njerëzor. Në këtë të kremte plot dritë, Kisha jonë na këshillon të ndërgjegjësohemi më shumë për dinjitetin që na ka dhënë Perëndia.
Dinjiteti njerëzor bazohet në të vërtetën se njeriu është krijuar "sipas ikonës së Perëndisë" ( Gjen. 1: 2627, 5: 1) dhe i është dhënë mundësia të ecë drejt "ngjashmërisë", duke përdorur elementin "e llojit hyjnor", i cili ekziston brenda natyrës njerëzore.
Vlera e njeriut, dinjiteti ynë, plotësohet dhe përsoset në rrugën tonë për t'u bërë "pjesëmarrës të natyrës hyjnore" ( 2 Petr. 1: 4). Shën Grigor Theologu e përkufizon njeriun si "një qenie që, ndërsa jeton këtu, udhëton për në një vend tjetër dhe qëllimi i misterit është të hyjnizohet, si pasojë e thirrjes së Perëndisë" ( Migne 36: 632). Me ngjarjet e Pashkës, Krishti "vuan si i vdekshëm dhe, nëpërmjet pësimit, të vdekshmin e vesh me hijeshinë e paprishjes" ( Shën Joan Damaskinoi).
Besimi ngjall te njeriu ndjesinë e vlerës së tij shpirtërore dhe morale. Mendimi teologjik ka theksuar si veçori të ikonës hyjnore të kuptuarin, ndërgjegjen, vullnetin.
Apostull Pavli thotë: Perëndia Atë, e vendosi Zotin e Ngjallur"... përmbi çdo autoritet e pushtet e fuqi e zotërim e çdo emër që quhet, jo vetëm në këtë jetë por edhe në atë që vjen dhe i nënshtroi të gjitha nën këmbët e tij" ( Efes. 1: 21- 22).
Me Ngjalljen e Tij, Krishti i përmbysi të gjitha ato që shtypin qenien njerëzore. Dhuroi fuqi për përmbysjen e tyre. Për këtë arsye, Ngjallja që ne përjetojmë në çdo kohë mbetet fuqia e pashtershme kundër çdo lloj shtypjeje të jetës.
Sigurisht, kjo nuk do të thotë se erërat e vdekjes janë zhdukur nga jeta njerëzore. Por tjetër gjë është, që shikimi ynë të humbasë, në errësirën e pabesisë dhe të padijes, në kraterin e dëshpërimit maksimal, duke menduar se kjo është paracaktuar nga fati i jetës dhe, krejtësisht tjetër është t'i shikojmë problemet e jetës, hidhërimin, sëmundjen, shpifjen, padrejtësinë, brenda perspektivës së përjetësisë me vështrimin nga Krishti i Ngjallur.
Me Ngjalljen e Tij, Krishti hapi horizonte të reja për njerëzit. Edhe në ditët tona, një dëshpërim shumë- formësh dhe i papërcaktuar ka pushtuar zemrat e njerëzve. Shumë gjëra që ndodhin rreth nesh dëshmojnë se ekziston padrejtësia, urrejtja e vërteta minohet. Ata që përpiqen të jetojnë të virtytshëm bëhen pre e shpifjeve dhe përndiqen nga qarqe të errëta. Dhe kjo ndodh në jetën e secilit prej nesh në jetën e përditshme.
Sigurisht, një shikim i tillë dhe kjo përballje e realitetit presupozon besim te Krishti, presupozon marrëdhënie jetësore me Atë, ripërtëritje të vazhdueshme shpirtërore. E ndërsa marrim pjesë me tërë shpirtin në ngazëllimin e Ngjalljes së Krishtit, besimi ynë ripërtërihet dhe fuqizohet.
Por në të njëjtën kohë, është një rast i veçantë, për t'u ndërgjegjësuar për shpëtimin nga rreziqet e botëkuptimit të errësirës, të egocentrizmit, të lakmisë, të shfrytëzimit etj.
Pashka është një e kremte që e ndiejnë dhe e shijojnë jo vetëm besimtarët, por edhe njerëzit që ndodhen në kërkim e sipër, që lëkunden midis besimit dhe të mosbesimit. Zoti i Ngjallur qëndron mistikisht, me durim, përpara shumë zemrave të mbyllura, i mbushur me dashuri dhe mirëkuptim për të thënë në mënyrë të përsëritur mos kini frikë,".... Ja Unë, tek jam bashkë me ju, të gjitha ditët e jetës suaj..."( Matth. 28: 20). Të gjithë sa përpiqemi të jetojmë Ungjillin në fazat e vështira të jetës sonë, mod- erne, ftohemi të ripërtërijmë guximin dhe shpresën tonë. Sa jemi ngurrues, sa biem në tundim madje dhe dëshpërim le të përpiqemi me optimizëm, me shpresë, mos e humbasim besimin në fuqinë e shpirtit dhe askush të mos dëshpërohet për rëniet, sepse falja na buroi prej varrit, mos kini frikë vdekjen, se na çliroi prej saj vdekja e Shpëtimtarit" ( Shën Joan Gojarti).
"Ejani pra", le të ngazëllohemi më Zotin... që ndriçoi gjininë njerëzore". Ky ngazëllim nuk është individual, është gjithëpërfshirës për nga natyra. Shumëfishohet nga prania e mijëra e mijëra besimtarëve, njerëzve. Drita e tij shpërndahet sot, në të gjitha drejtimet, ka një shtrirje mbarënjerëzore. Dhe të gjithë sa e ndiejmë, ftohemi të transmetojmë sigurinë dhe optimizmin për fitoren finale të drejtësisë, të së vërtetës dhe të dashurisë- të vetë jetës. Drita që nuk perëndon e Ngjalljes së Krishtit shkëlqen brenda krijimit të dukshëm, në mbarë botën. Pra, çdo njeri, çdo besimtar, ftohet ta marrë dhe ta transmetojë dritën paskale në mjedisin e tij dhe të ndihmojë të afërmin ta ndezë edhe ai llambadhen e tij. Sigurisht, shumë vetë nuk e njohin ekzistencën e kësaj drite në jetën e botës, por kjo nuk do të thotë se ajo resht së vepruari, së ndriçuari dhe së udhëhequri "gjininë njerëzore".
TË MOS E LEJOJMË TRISHTIMIN DHE DËSHPËRIMIN TË SUNDOJNË NË SHPIRTIN TONË
Sado që epoka jonë është shpesh e errët, e mbushur me pasiguri, hidhërim dhe shqetësim, të mos e lejojmë trishtimin dhe dëshpërimin të sundojnë në shpirtin tonë. Përkundrazi, le t'i përgjigjemi me besim ftesës paskale: "Ejani të ngazëllohemi më Zotin, i cili shtypi pushtetin e vdekjes dhe ndriçoi gjininë njerëzore". Prandaj në këto kohë lypset dhe nevojitet që të ushqejmë dhe të fuqizojmë dhe të mbështesim njëri- tjetrin, me dashuri, besim, optimizëm dhe shpresë.
Shpresë, thesar dhe fuqi le të ushqejmë duke jetuar misterin e kryqit dhe të ngjalljes. Shpresë për të tashmen dhe për të ardhmen personale, shoqërore, për zhvillimin e shoqërisë, të vendit tonë, të rajonit tonë më të gjerë që vuan nga përplasje maniake, rezultat përfundimtar i një edukimi ateist të brezave të fundit dhe i një pështjellimi modern. Shpresë që tejkalon përpjekjet dhe aspiratat njerëzore sepse mbështetet në hirin dhe dhuratat e pagjurmueshme të Perëndisë. Thesar jete, trashëgimie të lavdishme që u dhuron fitimtari Krisht të gjithëve sa e pasojnë. Kushdo që jeton me frymë Pashke drithërohet nga shpresa dhe ngazëllimi që i përshkojnë gjithë qenien dhe shpërndajnë çdo re melankolie dhe ankthi. Është fjala për një gëzim paqësor i cili shumëfishohet duke u ofruar..