PET

De man komt druipend binnen en bestelt een koffie. Hij heeft een camouflagepet op, ook doornat. Zijn blinkende regenjas gaat uit, begint dadelijk ijverig aan een plasje op de vloer. De pet blijft op.

Hij neemt een krant, duikt er gretig in, zijn ogen hebben leeshonger. De eerste grote druppels vallen van de klep van zijn pet. Ze landen op zijn krant. Hij veegt elke druppel met een zakdoek van de krant af. Buiten verhevigt de regen alleen maar, binnen druppelt de pet mee. Het is er droog en warm, de man blijft natte vlekjes van zijn krant vegen. Geen spoor van irritatie of frustratie. Rustig blijft hij koffiedrinken. Toegewijd leest hij de krant. Hij is tevreden over wat hij leest. Koffie en krant. Hier zit iemand zijn definitie van de hemel te beleven. Zijn gezicht is een zon in een zeer lokaal buitje. De druppels vertragen. De koffie is bijna op. De pet is bijna droog.

Laatste slok. Hij slaat de krant dicht, trekt zijn jas aan en gaat weer de gietende regen in. Tegen zijn volgende warme halte zal zijn pet opnieuw bijgevuld zijn, zodat die daar weer opgelucht kan

droogdruppelen.