‘Ik rij een beetje zoals Thiam’
Vijfendertig is Philippe Gilbert. Toch leeft hij als een debutant met hoge ambities naar ParijsRoubaix toe. Het is pas zijn tweede helletocht ooit. ‘En de eerste keer dat ik een ernstige gooi doe naar die kassei.’
Dit is pas je tweede ParijsRoubaix. Droom je van winst?
‘Elf jaar geleden was maar een probeersel. Nu start ik met een doel. Zelf heb ik geen ervaring in dit werk, maar rondom mij zijn er tonnen métier. Op de fiets en in de auto. Ik moet gewoon The Wolfpack (bijnaam van de ploeg, red.) volgen en zelf gaan als ik voel dat ik de benen heb. Ze gaan me helpen. Ik heb ze ook nodig, zoals Niki ons zondag in de Ronde van Vlaanderen nodig had.’
Wat herinner je je nog van je ParijsRoubaix van 2007, toen je 52ste werd?
‘Het was die dag volop zomer, 30 graden. Ik was zoveel jonger, had niet hetzelfde materiaal, reed bij een kleine Franse ploeg en speelde geen moment mee. Al vrij vroeg reden ze met dertigtal weg. Daaruit kwam niet alleen de latere winnaar Stuart O’Grady, maar ook de top tien.’
Niki Terpstra wil winnen, Zdenek Stybar is de tweede plaatsen in Roubaix beu en jij wil winnen. Hoe zal dat gaan?
‘Zoals de vorige keren. Zdenek remde ook af voor Niki. Ik was ook heel goed in de Ronde, maar daar zat ik in de rol van Terpstra vorig jaar. Het was goed voor de moral dat ik opnieuw derde was en had mee kunnen zijn. Dat was de tactiek. Die hoeven we nu niet ineens te veranderen. Ik wil altijd zelf winnen, dat is normaal.’
Hoe groot is de interne concurrentie? Met Lampaert erbij zijn er al vier die van die Kassei dromen.
‘Als de rivaliteit gezond blijft, is dat het beste wat er is. Zeker in de sport, dan blijf je scherp. Op jouw werk staat toch ook een jongere te drummen om je plaats in te nemen? Da’s in elke job hetzelfde.’
Denk je niet dat de tegenstand stilaan gek wordt? Op GentWevelgem na wonnen jullie alle belangrijke koersen na MilaanSanremo.
‘Zij moeten stress hebben, niet wij. We zijn collectief heel sterk, terwijl veel concurrenten geïsoleerd zitten. In het tussenseizoen gingen enkele mensen weg en zonder Tom Boonen hadden we veel minder verwacht. Maar het werd veel meer. Zo zie je maar. Vorig jaar werd ingezet op Boonen en we verloren. Dus zou het gek zijn nu alles op mij in te zetten. Ik wil me in deze koersen ook niet met Tom vergelijken. Hij was veel groter, gespierder en zwaarder. Ik kom ongeveer overal even goed weg. In de Ronde voel ik me op mijn gemak. Dat zijn inspanningen bergop tot anderhalve minuut. ParijsRoubaix is twee à drie minuten aan een stuk heel rap rijden, net als in de Amstel. In Luik rijd je vijf tot tien minuten bergop. Dat zijn heel andere inspanningen. Het is alsof je de ene week de 100 meter loopt, op woensdag de 5.000 meter en de volgende zondag de 10.000 meter. Een beetje zoals Nafi Thiam.’(lacht)
Wie kan jullie ploeg pijn doen?
‘Neem de top tien van de Ronde van Vlaanderen en je hebt het kransje favorieten. Sagan, Van Avermaet, Stuyven, Valgren, Van Aert, Vanmarcke, wij…’
Welk weer verkies je?
‘Het wordt iets warmer. Da’s beter. De kasseien zullen niet droog liggen. Ik zag de beelden van de verkenning van de andere ploegen en er ligt nog slijk op de kasseien. Ik verwacht een epische strijd.’
‘Vorig jaar werd ingezet op Boonen en we verloren. Dus zou het gek zijn nu alles op mij in te zetten’ PHILIPPE GILBERT
Quick Step
MilaanSanremo was een slag in het water. Zoals de vorige veertien keer. Hoe hard ga je nog voor je droom om alle vijf de wielermonumenten van één dag te winnen?
‘Dat blijft hét doel van de rest van mijn carrière. Win ik in Roubaix, dan rest nog MilaanSanremo. Het is zoals met alle koersen: een klassieker blijft magisch. Zeker als je alleen kunt finishen. Tot je ze gewonnen hebt. Dan verandert je perceptie ineens en verdwijnt die magie voor jezelf. Sluit ik dit voorjaar zonder grote zege af, dan zal ik niet blij zijn. Al is mijn voordeel dat ik tot Luik bezig blijf.’ (lacht)