POP

SUFJAN STEVENS The ascension Asthmatic Kitty ★★★★☆

Van Sufjan Stevens wordt niets minder dan extravagantie verwacht en dat levert ’s mans achtste album zeker. Vijftien songs, ofwel bijna tachtig minuten, leveren een akelig toekomstbeeld van een ‘verschrikkelijk kruispunt’ op en een handleiding om aan het systeem te ontsnappen (‘keep it simple’, ‘keep it moving’). Althans, dat is wat de man er zelf in ziet. De laatste track, twaalf minuten ‘America’, vraagt om hem niet aan te doen wat Amerika aangedaan werd, en dat soort projectie van de chaos in het systeem op zijn eigen gemoed, is een rode draad. Na Carrie & Lowell, zijn verrassende alt folk-album uit 2015, keert Stevens nu terug naar de synths van Age of adz (2010), zij het met meer r&b-beats en popmelodieën. Het conceptalbum is overdadig, soms ietwat monotoon en zeker te lang uitgesponnen, maar ook eigenzinnig en ultra-ambitieus. Met wat schrappen was het een meesterwerk geworden, nu is het een zoveelste bewijs van Sufjans maximalistische talent, en een scherpe soundtrack om diep in te groeien.