Eindelijk de grote stap vooruit

Ben Hermans maakt indruk met eindoverwinning in Oman

Ben Hermans heeft indruk gemaakt in Oman. Zo veel indruk dat het peloton meteen in de remmen ging toen hij in de leiderstrui alsnog ten val kwam in de allerlaatste etappe. Hermans schrijft zijn naam bij op een erelijst waar ook Chris Froome en Vincenzo Nibali op staan, maar verwacht niet dat hij straks hetzelfde doet in de Tour of de Giro. “Grote rondes? Ik weeg zeventig kilo en dat is gewoon te zwaar.”

Dé running joke van de Ronde van Oman was de Omanese speaker bij het podium. Die voorzag de bloemen van Ben Hermans elke dag opnieuw van hetzelfde commentaar: “Bravo! Fantastico! Jij verdient het! Goed gespeeld! Grote handen voor Hermans Ben!”

Goed gespeeld Ben, je wint de Ronde van Oman. Nog wel na twee ritzeges.

“Ja, ik ben sprakeloos. Het was zenuwachtig tot in de laatste etappe. Aqua Blue was aan het jagen op de vroege vlucht toen een renner voor mij ten val kwam. Die haalde mij helemaal onderuit. Gelukkig niks ergs, alleen een wonde op mijn arm. Ik had meteen de ploeg rond mij om me naar voor te brengen. Het peloton heeft ook geremd en op mij gewacht. Twee jaar geleden ging ik ook als leider de laatste etappe in van de Arctic Race of Norway en toen verloor ik de trui door materiaalpech. Dus ja, vandaag was het nog even spannend.”

Zaterdag klop je op Green Mountain onder anderen Romain Bardet en Fabio Aru, respectievelijk nummer twee van de Tour 2016 en winnaar van de Vuelta in 2015.

“Ongelofelijk, ik had het echt niet verwacht. Maar die mannen pieken naar de Tour en zo kan ik hen kloppen. Green Mountain is de ultieme test van de winter die je als renner hebt doorgemaakt. De ploeg zette het perfecte tempo, niemand kon aanvallen. Af en toe probeerde een renner dat wel, maar dan wist je dat die boven zijn (lactaat) drempel ging, dus viel die ook automatisch terug. Na de Brabantse Pijl is dit de grootste overwinning in mijn carrière.”

Als je de Ronde van Oman kan win nen, is Ben Hermans dan niet te lang knecht geweest? Te vaak onderschat geweest?

“Ik dacht dat ik vertrokken was twee jaar geleden, toen ik de Brabantse Pijl won. Ik won kort daarna nog twee koersen (York

shire en Arctic, red.). Maar toen kwam die val in Plouay, waarbij ik twee ruggenwervels brak. Natuurlijk is dat een rem geweest. Ik heb het seizoen 2016 bijna voortdurend rugpijn gehad.”

In de koersen die je het best liggen, de Ardennenklassiekers, liep je ook tegen kopman Philippe Gilbert aan.

“Maar ik heb enorm veel van Philippe geleerd. Zaterdagochtend heeft hij me trouwens nog een bericht gestuurd om me succes te wensen. Zoals hij de klassiekers reed, zoals hij de Cauberg opvlamde, dat kan ik gewoon niet.

Met Samuel Sanchez en Stephen Roche hebben we nu nog altijd sterke mannen voor de Ardennen, maar het verschil is dat we zonder Philippe niet meer met zeven voor één man gaan rijden. Hopelijk kunnen we het doen zoals Quick.Step in Vlaanderen: met een man of vijf de finale in.”

Je finishte vorig jaar veertiende in de Vuelta, als knecht van Tejay van Garderen. Ben je dan niet benieuwd wat je waard bent als kopman in een grote ronde.

“Niet echt. Ik ben te zwaar om van een klassement in een grote ronde echt een doel te maken. Zeventig kilo is te veel.”

Chris Froome weegt officieel 68 kilo.

“Inderdaad: officieel. Misschien is dat zo na een heel zwaar ontbijt. (lacht) Neen, ik denk dat hij vijf kilo lichter is dan ik. Mijn

benen zijn dubbel zo dik.”

Wat opviel deze week: na elke etappe bedankte je de ploegmaats één voor één. Is dat de kopman die weet wat het is om knecht te zijn?

“Zeker. Als je geen bedankje krijgt van de leider, dan voel je je over het hoofd gezien. Ik probeer ook altijd aan de ploegleiders te vertellen wie goed heeft gewerkt, dat is misschien nog het allerbelangrijkste. Alleen was er niet veel tijd deze week. Je ondergaat van alles als leider in het algemeen klassement: dopingcontrole

(vrijdag zou het anderhalf uur geduurd

hebben voor Hermans kon plassen, red.) en mediaverplichtingen. De ploeg had een speciale cake voor mijn ritzeges, maar ik heb alleen de foto gezien. Toen ik in het hotel kwam, was die allang op.