Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Bart De Wever dreigt met regeringscrisis
Donderdag stemming in Kamer
“Als ze echt het ontslag van Theo Francken willen, dan stapt de N-VA uit de regering.” Met die dreigende woorden reageerde Bart De Wever zondag op de toenemende druk van de coalitiepartners CD&V en Open Vld op staatssecretaris Theo Francken (N-VA) in de kwestieSoedan. Donderdag stemt de Kamer over een motie van de oppositie, die het ontslag van Francken eist.
Regeringspartij NVA zegt dat de val van de regeringMichel “geen actieve doelstelling” is. Toch leeft bij de andere partijen de vrees dat NVAvoorzitter Bart De Wever daarop aanstuurt. Zijn partij heeft er in ieder geval het meest bij te winnen om de federale verkiezingen te laten samenvallen met de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober.
“De samenhang zit meer dan ooit onder het vriespunt.” Er is al veel gezegd en geschreven over het kibbelgehalte van de regering-Michel, maar volgens meerdere bronnen gaat het vandaag slechter dan ooit tevoren. De discussies over het Energiepact en – vooral – de Soedan-kwestie hebben de voorbije weken diepe wonden geslagen. Zo diep dat het scenario van vervroegde verkiezingen opnieuw opgang maakt. Vooral bij CD&V wordt er rekening mee gehouden dat N-VA bewust aanstuurt op samenvallende lokale en federale verkiezingen.
N-VA-fractieleider Peter De Roover zei afgelopen weekend al in uw krant dat dit “niet het project” van de partij is. Nochtans zou het wel een verklaring bieden voor de politieke ontwikkelingen van de jongste weken. Daarbij lijkt N-VA steeds minder rekening te houden met de gevoeligheden van haar coalitiegenoten.
Saboteren
Tegelijk valt het op dat N-VA steeds minder moeite lijkt te doen om de relaties met premier Michel hoog te houden. De zwakke plek van Michel is de kritiek dat zijn regering vanuit het Antwerpse stadhuis wordt geleid. Ook nu komt dat beeld weer terug. “Michel is de handpop van de N-VA”, herhaalde CD&V-Kamerlid en flapuit Eric Van Rompuy gisteren nog eens.
Met het Zomerakkoord leek een halfjaar geleden de basis gelegd voor een regering-Michel II. Vandaag is dat verder dan ooit. Binnen de regering rijst zelfs de vraag of N-VA met haar eigengereide optreden aanstuurt op een scenario dat De Wever in maart schetste: “Wanneer we in een situatie terechtkomen dat (...) men geen federale regering meer kan vormen, dat de onderhandelingen dermate uitputtend en frustrerend worden, dan zal ongetwijfeld de vraag komen: waarom zouden we elkaar nog langer bezighouden? En dan zullen er ook vanuit de publieke opinie vragen komen naar confederalisme.” Een perfide strategie om het federale niveau te sa- boteren? In de Wetstraat wordt niks meer uitgesloten.
Bovendien staat N-VA op het lokale niveau lang niet overal zo sterk. Het risico bestaat dus dat de partij van De Wever het in oktober moet afleggen tegen CD&V, en zo met een negatieve perceptie naar de verkiezingen van 2019 moet gaan. Tenzij die twee verkiezingen samenvallen natuurlijk. Dan kunnen de lokale N-VA-lijsten meesurfen op een nationale campagne die de partij onder leiding van De Wever voert. Die gaat dan zonder twijfel over het thema waarmee N-VA op dit moment sterk scoort: identiteit, en alles wat daarmee samenhangt zoals asiel en migratie. De grootste nachtmerrie voor de andere Vlaamse regeringspartijen.