“Ik dacht dat iedereen in dit rijke land recht had op een menswaardig leven”

Ik heb deze week geleerd dat vanaf januari niemand in Antwerpen nog van drinkwater zal worden afgesloten. Zeer goed nieuws, maar ook hallucinant. Ik ging ervan uit dat iedereen in dit rijke land recht had op een menswaardig leven, op basisrechten. In december was er het ongeval in Antwerpen waarbij een gezin met zeven kinderen is getroffen door CO2-vergiftiging. Het gezin had zich extra willen verwarmen met een vuurtje met houtskool, en dat is fout afgelopen. Blijkt dat een op de twintig gezinnen in België zich niet naar behoren kan verwarmen. Een choquerend cijfer. Even dramatisch is het gegeven dat 54% van de eenoudergezinnen het risico loopt om in armoede terecht te komen. Of dat 28% van de Antwerpse baby’s en kleuters, kinderen jonger dan drie jaar dus, in armoede opgroeit. De kans dat je arm wordt geboren en rijk sterft of omgekeerd, de kans dat je rijk wordt geboren en arm sterft, zijn in dit welvarende land waar mensen steeds meer verdienen, sprookjes. Hartverwarmend waren de vele mooie initiatieven en hulpacties voor de minderbedeelden tijdens de eindejaarsperiode. Burgers die samen het engagement opnamen om de groeiende groep mensen die het moeilijk hebben voor even een gevoel van menswaardigheid te geven. Mooi, maar armoede moet structureel worden aangepakt en dat is uiteraard de verantwoordelijkheid van de overheid. Ik hoop dat zolang die overheid die verantwoordelijkheid van zich afschuift burgers hun warm hart blijven tonen en hiervoor ook een beetje erkenning krijgen. Allemaal tesamen zijn we rijk genoeg om die Warmste Week om te zetten in Warmste Jaren.