Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Een autopsie zal helpen om andere renners te redden”
MICHAEL GOOLAERTS 1994-2018 Bondsdokter Kris Van der Mieren maakt er zijn missie van om hartfalen bij wielrenners te bestrijden
Een autopsie moet helpen begrijpen wat Michael Goolaerts (23) nu precies fataal werd. Mogelijk komt er nooit uitsluitsel, maar toch is zo’n autopsie altijd nuttig, zegt dokter Kris Van der Mieren van de Belgische Wielerbond. “Alleen op die manier kunnen we overlijdens van jonge renners in de toekomst voorkomen. Ik heb destijds een wielervriend verloren en ik heb gezworen dat ik er mijn carrière lang een punt van zou maken zo veel mogelijk sterfgevallen in het peloton te verhinderen.”
Het hakte er gemeen in bij Kris Van der Mieren (52). Hij was 22, had alle jeugdreeksen als wielrenner doorlopen en was student geneeskunde. En toen stierf zijn ploegmaat, zijn leeftijdgenoot en dichte vriend. Plotseling. “Ik heb toen gezworen dat ik er mijn loopbaan als dokter lang een punt van zou maken om zo veel mogelijk overlijdens van jonge wielrenners te voorkomen.”
Wanneer het wel nog gebeurt, bij Michael Goolaerts in Parijs-Roubaix, hakt het er opnieuw in. “Ik ben er kapot van. Michael en zijn ouders zijn hier over de vloer geweest. Voor hen is dit afgrijselijk.”
Van der Mieren krijgt wielrenners over de vloer omdat hij doet wat hij destijds zwoer. Hij is huisarts, maar ook sportarts bij de Belgische wielerbond KBWB. Daar is hij voortrekker in de strijd tegen hartfalen bij jonge sporters. “Mijn makker was een toptalent, maar toen hij stierf was er nog geen sprake van hartscreenings. Dus hebben we die uit de grond gestampt. Nu wordt elke profrenner onderzocht en zo halen we een groot deel van de risicogevallen met een aangeboren hartafwijking eruit. Als er iets misloopt, gaat het vaak om verworven hartaandoeningen, bijvoorbeeld na een virale infectie opgelopen. Zo heb ik afgelopen jaar bij vier renners een hartspierontsteking ontdekt. Het is daarom dat ze verplicht zijn om zich jaarlijks opnieuw te laten nakijken.”
Plichtbesef
Van der Mieren wijst erop dat bij de bond alle coaches, alle paramedische medewerkers en een aantal mecaniciens kunnen reanimeren en defibrilleren. “Meer kún je niet doen, maar we móéten het doen. Het is onze verdomde plicht als artsen om ervoor te zorgen dat dit soort plotse overlijdens zo weinig mogelijk voorvalt. Ook al weet ik dat ook het overlijden van Michael Goolaerts niet het laatste zal zijn.”
Het parket van Cambrai, in Noord-Frankrijk, laat nu een autopsie uitvoeren op zijn lichaam. En al is het niet zeker dat die uitsluitsel zal geven over de doodsoorzaak van de Vlaamse renner, toch is ze erg zinvol, zegt Van der Mieren. “Je kunt alleen maar te weten komen wat er precies gebeurd is, als je ernaar gaat zoe-
Wout Van Aert neemt afscheid van vriend en ploegmakker
“Een strijd die hij blijkbaar niet kon winnen”
ken. Er zijn nog heel veel dingen die we niet weten en door op deze manier informatie te verzamelen, kunnen we andere renners redden.”
De Vereniging voor Sport- en Keuringsartsen pleit voor een verplichte autopsie na de plotse dood van een jonge sporter. En ook Wouter Van den Bogaert, forensisch patholoog aan het UZ Leuven, dringt daar sterk op aan. “Vandaag is er geen mogelijkheid om een autopsie te verrichten buiten een gerechtelijke context. Maar het is de taak van het gerecht om misdrijven op te sporen. Als er geen misdrijf is, is er geen regeling rond autopsie. En dus is er geen manier om een autopsie uit te voeren zonder dat de nabestaanden opdraaien voor de kosten wanneer het gerecht er niet om vraagt.”
“Michael Goolaerts kunnen we niet meer terughalen, maar een autopsie kan uitsluiten of het inderdaad zijn hart was. Of er een afwijking is en of die genetisch bepaald is. Dat is belangrijk om familieleden te helpen, om de problematiek te begrijpen en om toekomstige levens te redden. En daar is dringend een wettelijk kader voor nodig.”
“Vandaag geen koersrelaas op mijn site. Omdat het er gewoon niet toe doet. Het was ook Michael zijn droomkoers… L’Enfer du Nord mène au paradis, (‘de hel van het noorden leidt naar het paradijs’) luidt de slogan van Parijs-Roubaix. Ik weet niet wat ik me daar vandaag bij moet voorstellen. Hoe groot de verslagenheid gisteren ook was, het lijkt alsof het vanmorgen bij het ontwaken pas echt is doorgedrongen. Ik ben niet alleen een super ploegmaat, maar ook een goede vriend verloren.”
“De ploegleiding heeft de beslissing genomen om mij tijdens de koers niet op de hoogte te brengen. Ik denk dat dat de juiste keuze was. Iedereen was op dat moment trouwens nog in het ongewisse over zijn toestand. De hoop dat het goed zou komen, bleef lange tijd intact… Maar het was een strijd die hij blijkbaar niet kon winnen.”
Van Aert zou normaal morgen voor een drieweekse roadtrip langs de Amerikaanse Westkust vertrekken. Samen met zijn vriendin Sarah. Die
reis gelastte hij gisteren af. “We zouden er toch niet van genieten. En ik wil de uitvaart in geen geval missen.”
Eindigen doet hij met een oproep: “Alsjeblief, hou de herinnering aan Michael levendig! Herinner hem zoals ik dat zal doen: als die guitige kerel met de eeuwige glimlach. Het zal altijd een inspiratie blijven. Rust zacht daarboven, maat!”