Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Stadsbewoners bereiden zich voor op campingseizoen
De paasvakantie betekent voor veel kampeerliefhebbers de start van het buitenleven. Campings sluiten het water weer aan nu de ergste vorst achter de rug is. Eigenaars van stacaravans halen water en zeep boven om hun tweede verblijf een wasbeurt te geven. Gazonnetjes worden weer glad gereden, mos verwijderd, viooltjes in bloembakken geplant en de ijskast gevuld. Met uitzondering van een paar zomerdagen was het een tamelijk grijze paasvakantie. Maar we konden met onze eigen ogen in Brecht en Vorselaar vaststellen dat op campings een ongrijpbaar vakantiegevoel de wolken vanzelf wegblaast. Je moet niet naar Spanje om vakantie te vieren. Al decennia zoeken Antwerpenaars de Kempense campings op. Na een winter hunkeren naar de buiten is het seizoen weer aangebroken. Maar eerst is het alle hens aan dek om de caravan lenteklaar te maken.
“Het is uitzonderlijk rustig voor de tijd van het jaar”, stelt Angelique van camping Floreal-Het Veen in Sint-Job (Brecht) vast. Zeker qua trekkers. Maar de vaste gasten zijn wel gearriveerd. Zoals Jenny Jonckers (68) uit Schoten, die haar eerste wasjes komt draaien in het wassalon. “Thuis in Schoten zit ik op een appartement. Hier leef ik altijd veel meer buiten.”
Molly Goossens (86) uit Deurne doet ons een beetje denken aan de vrouwelijke versie van Michel Verschueren van Anderlecht. Niet alleen door haar zilveren kortgeknipte kapsel, maar ook door haar kordate optreden. “En de achterkant van die pagina, moet je daar niet op schrijven?” wijst ze ons terecht wanneer we het blad van ons notaboekje omdraaien, met één blanco bladzijde.
Molly komt al sinds 1976 naar Het Veen. “Mijn man zaliger stond hier zelfs al vanaf 1949. Eerst met de tent met juten zakken met stro, waar ze toen op sliepen. En nadien met legertenten. Hij kwam elk weekend met de fiets vanuit Antwerpen. In die tijd moes- ten de mensen nog werken tot zaterdagmiddag.”
Overwinteren doet Molly in Benidorm. “Van eind maart, begin april, tot de herfst zit ik hier. Petanque, spelletjes: er is altijd iets te doen. Al werd er vroeger meer gesport. Toen waren er op elk graspleintje wel mensen aan het volleyballen. Als er niks te doen is, ga ik wandelen. Maar nu moet ik eerst het mos van mijn gazon verwijderen en opnieuw gras inzaaien.”
An De Haes (38) uit Wilrijk en haar vrouw Gitta Everaerts (34) hebben net een lek achter de douche moeten laten herstellen. “In die caravan kun je aan alle leidingen goed aan, behalve aan die buis dus”, zucht An. “Zo’n lek is een onaangename ontdekking na de winter. Ze zeggen altijd dat kamperen goedkoop is, maar we zitten hier nu een week en hebben al voor meer dan 1.000 euro kosten gehad. Voor de
goeiekoop moet je het niet doen: het stageld is 1.695 euro per jaar en de gemeente Brecht vraagt nog 295 euro taks voor een tweede verblijf. Maar wij doen het vooral omdat we zien dat onze kinderen June (6) en Sky (2) hier gelukkig zijn. June telt echt de hele winter af. Thuis in Wilrijk mogen ze niet alleen met hun fietsjes buiten spelen, hier wel.”
Camping Ozon
An en Gitta vinden het jammer dat een camping vaak nog een marginaal imago heeft. “Sommigen denken dat hier daklozen permanent verblijven, maar dat is niet het geval.”
Ans ouders, grootouders en overgrootouders stonden ook op Het Veen, Gitta bracht als kind dan weer veel zomers door op camping Keiheuvel in Balen. “Tot vorig jaar kreeg je via de mutualiteit 25 euro
‘‘In mijn moederland Indonesië kampeert alleen de jeugd.’’
per persoon tegemoetkoming, maar ‘kamperen’ is sinds dit jaar uit de categorie ‘sport en vrijetijd’ geschrapt.”
Filip (43) en Suzy (37) Van den Broeck zochten drie jaar geleden een huis in het groen en kochten zowaar een camping in Vorselaar. “Dat was eigenlijk niet de bedoeling”, lacht Filip, die zelf uit Vorselaar afkomstig is. Suzy komt uit Borsbeek. “Vroeger heette het hier camping Ozon. Anna en War hebben hier vijftig jaar camping gehouden. Weduwnaar War (87) woont hier nog altijd in een huis achter de camping. De tijd was hier wat blijven stilstaan. We hebben de camping een nieuwe naam gegeven, De 7 Geitjes. Omdat Suzy iets wou dat de kinderen aansprak. En ook wel een beetje toen War vertelde dat de naam Ozon afkomstig was van ‘O Zon!’. (lacht) Al is die misschien nog niet zo slecht gekozen, want we liggen hier precies in een microklimaat.”
De twee onderwijzers gaven de camping een makeover. Er is zelfs een Finse kota voor zes personen, in- gericht als trekkershut. En in het winkeltje verkoopt het stel nu ook roomijs van IJsroosje, de bekende roomijsmaker van de likdreef in Averbode.
“Vooral van de vanille zijn wandelaars en fietsers zot. Die smaakt een beetje naar witte chocola”, vertelt Suzy, die toegeeft dat ze het soms moeilijk heeft met de voortdurende beschikbaarheid die je als campinguitbater moet hebben. “Maar kom: we doen het graag en we hebben toffe gasten.”
Zo ruilden vorig jaar negen koppels uit het Antwerpse hun vaste camping in Han-sur-Lesse voor De 7 Geitjes in Vorselaar, omdat de toekomst van de camping in Han onzeker was.
“Het is makkelijker. We zijn nu in een halfuur thuis”, vertellen Marc (61) en Vera (59) Van Roosbroek uit Wilrijk, die hun kleinzoon Gilles (3) op bezoek hebben. “Als je op de Boomsesteenweg woont, zoals wij, is dit een oase.”
Verse groenten
Ria (58) en Danny (62) Clinckaert zijn familie van Vera en wonen ook op de Boomsesteenweg. Ook zij hebben hun stacaravan van de Ardennen naar Vorselaar verhuisd, net als Nicole De Cort (63) uit Wilrijk. “We hebben hier al veel toffe dingen ontdekt, zoals de markt op zaterdag in Herentals en op zondag nog een hele goeie boerenmarkt met spotgoedkope verse groenten. Er zijn hier ook goede herbergen, zoals De Lentehei in Herentals of De Toekomst in Vorselaar. In de watermolen in Grobbendonk halen we ons zaad, meststoffen en eitjes. Op woensdagnamiddag bakken Suzy en Filip grote ronde wafels, met crème fraîche, voor 4 euro! De bollen ijs zijn hier veel groter dan in Antwerpen. De staanplaatsen vallen hier ook goed mee, 1.300 euro voor een grote caravan en 800 euro voor een kleine.”
De Indonesische Lina (52) heeft via haar Schotense man Erwin Putzeys (52) de kampeermicrobe gekregen. Hun dochter Dewi (16) fietst en wandelt graag. “In Indonesië zijn het alleen jeugdverenigingen die kamperen”, zegt Lina.
Nog over De 7 Geitjes: volgens de gasten is de naam opgedragen aan de zeven dochters van War en Anna. “Nee”, schudt Filip. “Het waren vijf dochters en twee zonen. Suzy zocht gewoon een leuke naam.”
Dat het wel verwarrend is, want er staan maar zes geiten in de wei. “Klopt. We gaan daar iets aan doen, want onlangs kwam een kindje huilend vertellen dat het de wolf had gezien in het bos, overtuigd dat die met ons zevende geitje aan de haal was gegaan.”