Gazet van Antwerpen Stad en Rand
”Waarom is dit eigenlijk geen monument?”
Philippe Gilbert droomde van Milaan Sanremo en Parijs - Roubaix. Hij finishte respectievelijk 75ste en 15de. Tijd voor weerwraak. En waar kan dat voor de Waal van Quick.Step Floors beter dan in de Amstel. Hij won al vier keer en werd in Nederlands Limburg ook wereldkampioen. Bij een vijfde zege kan hij het record van Jan Raas evenaren. “Vijf keer, stel je voor. Dan zou ik dit seizoen toch nog een ‘Strive for 5’ hebben gescoord.”
Over zijn herstel na Parijs-Roubaix
“Na mijn eerste Parijs-Roubaix in 2007 koerste ik twee weken niet. En maandag besefte ik weer waarom dat zo was. Ik was meer kapot dan na andere klassiekers. Door de schokken van de kasseien en de putten sloopt Parijs - Roubaix een lichaam nog meer dan dat in andere koersen het geval is. In het begin van de week zat er niet meer in dan enkele heel rustige trainingen. Omdat het weer bij mij thuis in Monaco voor één keer slechter was dan hier, vloog ik woensdag al naar België. Woensdag reed ik al een eerste keer op de Cauberg. Donderdag laste ik een snelheidstraining in achter de brommer en gisteren gingen we met de ploeg de nieuwe finale verkennen. Ik heb het gevoel dat ik goed ben hersteld. Aan Luik - Bastenaken - Luik van volgende week wil ik nu nog niet denken. Eerst zondag afwachten.”
Over de pikorde binnen de ploeg
“Van onze ploeg hier aan de start heb ik alleen Niki Terpstra veel gezien de voorbije maand. Niki is in topvorm, dat weet iedereen. Ook over Julian Alaphilippe heb ik al veel goede dingen gehoord uit het Baskenland. Julian en ik komen goed overeen. We spreken dezelfde taal. Toch heb ik sinds ik bij deze ploeg rijd nog niet veel samen met hem gekoerst (twaalf gezamenlijke koersdagen, red.). Dit jaar zelfs nog geen enkele keer. Dan heb je ook nog Enric Mas. Een jonge talentvolle klimmer, maar ik merkte tijdens de verkenning dat hij nog ervaring mist in deze wedstrijden. Halfweg de verkenning wist hij niet meer waar hij was en was hij al klaar om richting het hotel te rijden. Deze deelname is voor hem meer een investering in de toekomst. Ik hoop dat we zondag kunnen koersen zoals de voorbije weken. Maar het is niet aan ons om het gewicht van de wedstrijd op ons te nemen. Wij hebben bijna alle klassiekers al gewonnen, de druk ligt in het kamp van de andere ploegen zoals Sky, BMC, Lotto Soudal en Movistar. Wij zullen niet vanaf kilometer nul de wedstrijd controleren. Al is het in een nerveuze wedstrijd als deze een voordeel om in de finale steeds voorin te rijden.”
Over de concurrentie
“Zowel de Brabantse Pijl als de Ronde van het Baskenland heb ik niet op tv gevolgd. Ik koers al heel mijn leven. Dan heb ik geen behoefte om alle koersen op tv te bekijken. Ik heb dan genoeg aan de uitslagen. En ook die hebben mij niet veel bijgeleerd. Tim Wellens en Tiesj Benoot waren één en drie woensdag, maar dat is voor mij geen verrassing. Benoot koerst al een heel jaar op hoog niveau. Wellens eindigde al eens vierde in de Ronde van Lombardije, dan kan je deze koersen ook aan. Hij staat niet zo heel veel in de media, maar je mag hem nooit onderschatten. Al is de Amstel Gold Race
nog wel wat anders dan de Brabantse Pijl: zestig kilometer langer en een WorldTourpeloton. Ook Dylan Teuns zal er staan. Hij toonde vorig jaar in de Waalse Pijl dat hij dit werk aankan. Valverde won hier nog nooit. Misschien liggen de hellingen uit de Ardennen hem iets beter dan de hellingen van de Amstel omdat de inspanning langer duurt. Maar als ik zag hoe hij in Dwars door Vlaanderen ook vlot de finale reed, weet je dat hij dit ook aan kan. Ook met de renners van de voorbije kasseiklassiekers houd ik rekening. In de Amstel is het niet veel meer bergop dan in de Ronde van Vlaanderen. Als ze nog gemotiveerd zijn, kunnen ze ver geraken.”
Philippe Gilbert ‘‘Als ik win, is het een vijfde keer en evenaar ik het record van Jan Raas. Eerlijk gezegd ben ik daar niet mee bezig. Records, dat is pas voor na de carrière.’’
Over zijn liefde voor Nederlands-Limburg
“De Amstel is mijn favoriete wedstrijd. Ik train al op deze wegen sinds mijn periode als junior. Ik vertrok dan thuis in Remouchamps om via Luik, Wezet, Moelingen naar de hellingen in Nederlands Limburg te rijden. Het was toen mijn vaste lastige training van vier uur. Ik ken de weg hier uit het hoofd. De finale is een beetje veranderd. Het wordt nog lastiger dan de voorbije jaren. In de laatste vijftig kilometer zullen nog weinig ploegen de wedstrijd kunnen controleren. Het wordt nog meer man tegen man. Maar mij maakt het niet veel uit. Ik heb hier al gewonnen op drie verschillende omlopen. Er is een constante: het is altijd een grote bataille.”
Over het record van Jan Raas
“Als ik win, is het een vijfde keer en evenaar ik het record van Jan Raas. Maar ik ken Jan Raas niet. Pas enkele maanden na zijn vijfde zege werd ik geboren. Hij moet een sterke renner geweest zijn, want hij won tegen een heel sterke generatie. Tegen Merckx, De Vlaeminck en Kuiper. Ik weet wel dat hij na zijn carrière volledig heeft gebroken met de wielersport. Eerlijk gezegd ben ik niet bezig met dat record. Records, dat is pas voor na de carrière. Wat ik mij soms wel afvraag, is waarom de Amstel geen monument is. Op basis van welke criteria wordt een koers een monument of niet. Geschiedenis? Parijs Tours heeft ook een rijke geschiedenis, maar is ook geen monument. En de vijf koersen die nu een monument zijn, waren toch ook geen monument vanaf hun eerste edities. Ik ken de parameters niet die de UCI gebruikt om een bepaalde koers tot monument uit te roepen. Ik ga er mij binnenkort eens in verdiepen. Maar dat is iets voor na de klassiekers. Eerst proberen mijn vijfde Amstel te winnen. Bij winst zou ik dit seizoen toch nog een soort van Strive for 5 hebben verwezenlijkt.”