“Als iemand je elke dag aanvalt, doe je ooit iets verkeerd”
Broers van verdachte zagen hoe hun vader Hikmet het leven zuur maakte
“Mijn broer leeft van dag tot dag. Als hij 10 euro heeft, maakt hij ze op. Zonder te denken aan morgen”, beschreef de jongste van de broers Emre (35) de man die hij drie jaar lang – tot de moord op Wies – niet had gesproken. Omdat hij had kunnen opdraaien voor de lening van 6.000 euro die broerlief had afgesloten om een weekje naar zijn vriendin in Turkije te gaan. “Het is logisch dat je dat voor een broer doet. Maar ja, ik heb daarna het contact verbroken. Tot nu, ik ga Hikmet opnieuw in de gevangenis bezoeken. Alhoewel ik het de eerste keer moeilijk had. Iemand die zegt dat hij onschuldig is, voelt zich daar onrustig. Hij gedroeg zich alsof hij in een vijfsterrenhotel zat.” Heel eerlijk waren de twee broers Emre, die gisteren het leven met hun broer moesten beschrijven. Helemaal anders ook dan de van moord verdachte oudste telg, met vast werk, een stabiel leven en een gezin. Geen zwartwerk, geen domiciliefraude, niet aan het schooien bij zowat iedereen. Oprecht over het feit dat ze lang – de ene drie jaar, de andere zeven jaar – niet meer met Hikmet hadden willen spreken door zijn schulden. “Maar de problemen van Hikmet hebben veel te maken met onze vader. Hij was heel anders voor hem dan voor ons, hij accepteerde Hikmet niet. Mijn moeder en oudste broer werden veel geslagen, wij minder. Ik kan me geen maaltijd zonder ruzie herinneren”, klonk de jongste broer.
Zijn echtgenote was nog een ‘stukje’ verder gegaan in haar beschrijvingen: “A. (vader Emre) bekeek Hikmet met haat, hij kon niets goed doen. Die man was een dictator”, getuigde ze. Dat klopte, gaf de jongste Emre toe. Aanvankelijk, want wat verder in zijn getuigenis vond hij dictator toch te hard klinken. “Je moest gewoon doen wat hij zei...” Helemaal akkoord was hij ook niet met zijn vrouw toen die zei dat niemand geboren wordt als moordenaar, maar dat Hikmet zo was geworden door de slechte ervaringen in zijn leven. “Ik heb ook heel veel meegemaakt, veel dat mijn gezin nog niet weet. Maar dat is geen reden om dit te doen. Ik heb er mijn verstand bijgehouden. Het hangt van karakter tot karakter af... Mijn broer is niet zo sterk.”
Gearrangeerd
“Als je dag na dag een mens blijft aanvallen, gaat die ooit iets verkeerds doen”, reageerde zijn oudere broer (37). “De man die zogezegd mijn vader is, heeft Hikmet dertig jaar lang aangevallen. Hij kreeg slaag, moest ’s nachts eens buiten in de sneeuw slapen... Vader heeft ons ooit zelfs proberen om te rijden met de auto. Toen ik acht jaar was, stampte hij me zwaar op de lip.” Waarom moeder I. dan nooit was weggegaan bij hun vader (haar eigen neef na een gearrangeerd huwelijk, nvdr.) als haar kinderen zo mishandeld werden, informeerde meester Steve Geerdens. “Dan kent u de Turkse cultuur niet goed genoeg”, repliceerde de jongeman. Weggaan hoorde niet. “Moeder heeft veertig jaar lang slaag gekregen in de aanwezigheid van de familie.”
Zelf waren de twee jongere zonen eerder het huis uitgetrokken, omdat ze het niet meer konden aanzien. Waarom Hikmet, het grootste slachtoffer, dan niet? “We konden niet meer bij die man blijven, we gingen werken en konden een huis huren. Maar desnoods hadden we zelfs in een garage geslapen. Hikmet kon niet vertrekken, hij had geen werk. Hikmet was een daglever, hij had geen verantwoordelijkheidsgevoel. Dat is ook de reden waarom ik gebroken had met hem.”
Onschuldig
“Hier zit niet alleen een dader, maar een bank vol slachtoffers”, begon meester Paul Engelen voor de zonen, zussen, schoonbroer, schoondochters en kleinkinderen van Wies. “Hoe pervers moet je zijn om een vrouw dood te stampen en dan te blijven stampen op haar graf? Voor de familie is het niet geëindigd met de gruwelijke moord, maar is de gruwel alleen maar toegenomen sinds deze man aan het spreken ging.” Meer dan wat ook had het hen gekraakt dat Emre volhoudt dat ze seksuele betrekkingen hebben gehad. “Duivels, pervers, onaanvaardbaar dat hij dat blijft beweren.”
Met een verbrijzeld strottenhoofd lijken de snijwonden in haar hand een detail, maar ze zijn net veelzeggend, aldus Engelen. Onder druk (met messteken in de pink) had ze haar bankkaarten afgegeven. “Maar die moedige vrouw heeft haar pincode niet willen zeggen. En dus is hij in haar vingers gaan snijden. Foltering, ik heb er geen ander woord voor.” Vandaag valt de uitspraak.
Jongste broer Emre Na de dood van Wies Donders hebben ze hem allebei weer opgezocht in de gevangenis. En allebei waren ze die eerste keer geschrokken: hoe rustig hij daar zat, vertelde dat hij onschuldig was, dat de politie binnenkort iemand anders zou oppakken. “Hij verdacht de zonen omdat het huis van Wies was afbetaald. Hij was onschuldig en zou later 280 euro per dag krijgen omdat hij ten onrechte had vastgezeten. Hij loog tegen mij en mijn moeder. Zelfs toen was hij nog meer met geld bezig”, klonk de jongste broer.
Het had even geduurd voor hij kon terugkeren, maar dat doet hij intussen. Moeder en broer steunen Hikmet zelfs weer financieel. Sinds oktober 2014 hebben ze al 3.400 euro gestort.
Foltering
Hikmet zei dat hij onschuldig vast, deed alsof de gevangenis een vijfsterrenhotel was en hij 280 euro zou krijgen per dag na zijn vrijlating