BOGDAN VANDEN BERGHE

XVorig jaar verdronken er 5143 mensen op de Middellandse Zee op de vlucht voor oorlog en geweld en op zoek naar een beter leven.

Dit jaar gaat het al om 2.550 mensen die verdronken of vermist zijn. Dit zijn de zo exact mogelijk geregistreerde cijfers door IOM (Internationale organisatie voor Migratie) die we ook zo exact mogelijk willen weergeven. Want elk nummer staat voor een mens die het leven verloor. Ook dit jaar zijn we dus op weg om het aantal doden te evenaren van 9/11, dat deze week maandag werd herdacht en waar 2.977 mensen het leven lieten. Elk jaar vindt er dus een ramp met het effect van de aanslagen op de Twin Towers in New York in onze achtertuin plaats. Sinds enkele weken is het aantal mensen dat de overtocht waagt en in Europa toekomt, verminderd en ook het aantal doden op zee neemt af. Maar euforie over deze positieve cijfers klinkt schijnheilig, als ze niet gepaard gaat met voldoende aandacht Enkele slachthuizen zullen, vooral uit welbegrepen eigenbelang, maatregelen nemen uit vrees voor verdere imago- en reputatieschade. Zeker in die slachthuizen waar de leidinggevenden van dierenwelzijn al eerder een punt maakten. Maar in hoeveel slachthuizen is maximale aandacht voor het dierenwelzijn tot het DNA van de bedrijfscultuur doorgedrongen? Minister van Dierenwelzijn Ben Weyts reageerde telkens krachtdadig door de slachthuizen in kwestie te sluiten. Tijdelijk, wel te verstaan, want zodra het runderslachthuis van Izegem een actieplan kan voorleggen dat althans op papier de aangeklaagde mishandelingen uitsluit, zal het net zoals het slachthuis van Tielt opnieuw opengaan. Welke maatregelen komen er om de overheidscontrole te versterken en de kwaliteit en de effectiviteit ervan te verhogen? Hoe dikwijls zullen discreet gesignaleerde inbreuken vervolgens met de mantel der liefde bedekt worden? De slachthuizen plaatsen extra camera’s, weliswaar voor eigen gebruik, want de overheid heeft niet de middelen om de beelden te analyseren, voor het lot van wie niet meer verdrinkt. Want mensen verdrinken misschien niet meer op zee, maar komen nu om in de woestijn, of worden in detentiecentra opgesloten in het noorden van Afrika. En dat alles ver weg uit het zicht van de eigen bevolking, van kritische NGO’s en van de media. Onze campagne rond migratie en vluchtelingen is alleen daarom al noodzakelijk en actueel. De structurele problemen die migratiebewegingen veroorzaken, worden niet aangepakt. Europa zet te weinig in op de strijd tegen armoede, ongelijkheid en klimaatverandering in de landen van herkomst. Maar er is meer. Het discours over vluchtelingen en migranten verhardt in ijltempo. De negatieve framing dreigt de empathie met mensen in nood te verminderen.