Paternosters

In een lezing van een diaken was ik enorm geraakt door de vraag die hij telkens opnieuw stelde aan de jongeren in de jeugdinstelling waarin hij werkzaam is, nl.: ‘Wat kan ik voor je doen?’ Die gekwetste en verdwaalde jongeren worden verrast door de warme interesse die hij hun telkens weer biedt. Meestal zijn ze dit absoluut niet gewoon; dit is m.a.w. ongekend gedrag voor hen, die veelal uit gebroken gezinsituaties komen en weinig tot geen opbouwend voorbeeld hebben gekend. Met kleine, haalbare stappen probeert hij hun vertrouwen te winnen. Opmerkelijk is dat deze jongeren wel degelijk geïnteresseerd zijn in geloof en zingeving, zoekend naar enig houvast, naar een vast rustpunt. Ze zijn benieuwd naar zijn geloofsbeleving en stellen vragen, ook rond die ketting met bollekes, die hun oma gebruikte. Bijgevolg verzamelt hij paternosters om ze hen te schenken. Zij nemen dit gebedssnoer vooral op hun kamer ter hand om steun te zoeken in moeilijke momenten, om te (leren) bidden, om tot rust te komen. Uw Genade is alom tegenwoordig!