“Defensief beter geworden”
Jonas Delalieux (25) wil één van de betere Belgen in eigen land worden
Terwijl de zoektocht naar een opvolger van coach Pascal Angillis koortsachtig verder gaat - de onderhandelingen met onder andere Serge Crevecoeur (keert terug naar Brussels), de Kroaat Niksa Bavcevic (ex-Pepinster en Bergen) en de 33-jarige Amerikaan Ryan Pannone (Prievidza, Slowakije) draaiden op niets uit - focust het team van Hubo Limburg United zich op de uitwedstrijd van vanavond tegen de nummer drie uit het klassement, Okapi Aalstar.
De vaststelling dat Jonas Delalieux (2m06) er eindelijk helemaal staat, is alvast een troef voor de Limburgers. De 25-jarige power-forward koos op zijn dertiende voor basketbal, maar met zijn lengte had hij net zo goed forure kunnen maken in het badminton, een sport die hij daarvoor combineerde met basketbal.
"Toen ik een jaar of acht was, deed ik mee aan een balsportdag in de sporthal van Zolder. Je kon er kennismaken met verschillende sporten. Basketbal beviel me wel en zo heb ik me - samen met mijn twee jaar oudere broer Niels - laten overhalen om me bij de club aan te sluiten. We speelden ook al badminton. Mijn mama heeft verscheidene nationale tiWaterloo, tels gehaald in die sport en is coach. Zo rolden we er vanzelf in. In het middelbaar moesten we kiezen. Ik ben blijven basketballen, terwijl mijn broer voor badminton koos. Ondertussen is hij daar ook mee gestopt en speelt hij al drie jaar basketbal in derde provinciale bij Leopoldsburg. Dat je ons niet vaak samen ziet? Dat klopt wel. Niels heeft een tijdje in Ham gewoond, maar is nu terug thuis. Hij komt toch wel regelmatig naar een match kijken, maar het is niet zo dat we samen optrekken. We gamen wel veel samen. Online.”
Thuis raken ze niet goed van jullie af?
Delalieux: “Bwa, ik ben nu toch al twee jaar weg thuis. Ik heb een vriendin uit maar het is voorlopig nog grotendeels een lange-afstandsrelatie. Pamela is half Belgisch en half Amerikaans en ze studeert in Jacksonville, Florida. In december is ze ginds klaar met haar studies en komt ze terug om hier verder te studeren. Ze heeft vroeger paard gereden, maar voor de rest heeft ze weinig met sport. We hebben elkaar via Tinder leren kennen. Naar de goede kant geswipet (lacht).”
Als 25-jarige heb je nog een paar jaar groeimarge als speler? Waar kan je nog in groeien hoe ver wil je nog geraken?
“Ik hoop dat ik inderdaad nog een groeimarge heb en dat ik elk jaar beter word. Ik heb niet echt een doel voor ogen. Ik droom niet van het buitenland of een bepaalde ploeg. In eigen land één van de betere Belgen worden, dat wel. Fysiek sterker worden is en blijft mijn werkpunt. Ik heb daar de voorbije jaren al progressie in gemaakt, maar soms voel ik dat ik op dat vlak nog tekort kom. Vroeger zou ik ook mijn verdediging als minpunt noemen, maar op dat onderdeel ben ik dit seizoen dankzij coach Pascal, heel goed vooruitgegaan.”