Η αριθμητική της Κυριακής
Ηεπικράτηση του «Ναι» στο δημοψήφισμα της Κυριακής μόνο εύκολη ή αυτονόητη δεν είναι. Η πολιτική πραγματικότητα που διαμορφώθηκε στις 25 Ιανουαρίου μας κληρονόμησε ένα συσχετισμό δυνάμεων καθόλου ευνοϊκό για τις δυνάμεις του λεγόμενου «φιλευρωπαϊκού» τόξου.
Νέα Δημοκρατία, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ και «Κίνημα» του Γιώργου Παπανδρέου αθροίζουν ένα ποσοστό που μετά βίας αγγίζει το 41%. Αντίθετα, το μέτωπο των κομμάτων που υποστηρίζουν το «Οχι» και με σημείο εκκίνησης το 36,34% του ΣΥΡΙΖΑ υπερβαίνει άνετα το 53%, εφόσον συμπεριλάβουμε τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, του Κομμουνιστικού Κόμματος, των Ανεξάρτητων Ελλήνων και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Χονδρικά, λοιπόν, η αφετηρία για τη μάχη της Κυριακής εμφανίζεται άνιση, με μια τάξη μεγέθους 4 προς 6 υπέρ του «Οχι».
Ολα αυτά σημαίνουν υποχρεωτικά ότι η αναμέτρηση έχει κριθεί; Καθόλου, ευτυχώς. Οι παράγοντες που θα κρίνουν το δημοψήφισμα είναι, βασικά, δύο: η εκλογική συμπεριφορά των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και η προσέλευση των «απογοητευμένων» κεντροδεξιών πολιτών που είτε απείχαν συνειδητά από τις εκλογές του Ιανουαρίου είτε ψήφισαν τιμωρητικά, κάνοντας αδιανόητες για το παραταξιακό τους προφίλ επιλογές, είτε έκαναν «πλάκα» επιλέγοντας σχήματα από τη δεξαμενή των «λοιπών».
Για τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ η εικόνα θα είναι μέχρι την τελευταία στιγμή συγκεχυμένη. Ακόμη και ο μόνος «οδηγός» που έχουμε στα χέρια μας (τα ευρήματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων) δεν αποτελούν ικανοποιητική βάση εκτιμήσεων. Είναι σημαντικό, όμως, να θυμίσουμε ότι η εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ εμφανιζόταν διχασμένη ως προς τις επιλογές ανάμεσα στο «ναι στο ευρώ πάση θυσία» και στη «ρήξη». Επομένως, ένα σεβαστό ποσοστό των πιο «μετριοπαθών» ψηφοφόρων του ή όσων τον ψήφισαν για πρώτη φορά στις τελευταίες εκλογές δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα στοιχηθούν σαν καλοί μαθητές πίσω από την κομματική γραμμή. Από την άλλη πλευρά, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν αυτός ο κόσμος θα πάει στις κάλπες για να ψηφίσει «Ναι».
Οι κεντροδεξιοί ψηφοφόροι είναι ένα επιπλέον αίνιγμα, εξίσου δυσερμήνευτο. Η ελπίδα για το στρατόπεδο του «Ναι» είναι ότι η κρισιμότητα του διακυβεύματος θα σηκώσει από τους καναπέδες όσους αισθάνθηκαν «προδομένοι» στο παρελθόν από τις φορομπηχτικές πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων και συνειδητοποιούν ότι την Κυριακή κρίνεται η σημαντικότερη μεταπολεμική κατάκτηση της χώρας. Με λίγα λόγια, η αποχή δεν εξυπηρετεί το «Ναι», καθώς οι στρατευμένοι υποστηρικτές του «Οχι» είναι μάλλον πιο αποφασισμένοι ως προς την επιλογή τους. Εφόσον η αναμέτρηση εξελιχθεί σε «ντέρμπι», τρίτο σημαντικό αστάθμητο παράγοντα θα αποτελέσει η συμπεριφορά των ψηφοφόρων του ΚΚΕ. Θα υπακούσουν την κομματική γραμμή ή θα αυτομολήσουν ψηφίζοντας «Οχι»; Κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Η εβδομάδα που έχουμε μπροστά μας είναι μεγάλη και τα δεδομένα θα αλλάζουν από ώρα σε ώρα. Ο πολιτικός χρόνος έχει πυκνώσει απελπιστικά. Ομως, οι επιλογές της ερχόμενης Κυριακής είναι μόνο δύο και η άβυσσος πιο κοντά από ποτέ.