O Σύρος δήμαρχος της Ανδραβίδας
Ο Ναμπίλ Μοράντ μιλάει στην «Κ» για τις δύο πατρίδες του
Στις 31 Μαρτίου 2016, ημέρα Πέμπτη, 345 πρόσφυγες, στην πλειονότητά τους Σύροι αλλά και κάποιοι λίγοι από το Ιράκ, οικογένειες με μικρά παιδιά που επί εβδομάδες παρέμεναν στις προβλήτες στον Πειραιά, επιβιβάστηκαν στα πούλμαν που τους περίμεναν. Προορισμός τους το «LM Village» στο χωριό Μυρσίνη στην Ηλεία, ένας παραθεριστικός οικισμός που είχε χτίσει ο Δήμος Λιοσίων σε άλλες εποχές, αλλά παρέμενε κλειστός να ρημάζει τα τελευταία έξι χρόνια.
Ο δήμαρχος Ανδραβίδας-Κυλλήνης Ναμπίλ Μοράντ, Σύρος στην καταγωγή, που είχε προτείνει τον οικισμό για να στεγαστούν πρόσφυγες –θέτοντας όμως ως όρο να φιλοξενηθούν μόνον οικογένειες με παιδιά– είχε ζητήσει από τις ελληνικές αρχές λίγο χρόνο για να κάνει κάποιες επισκευές. Ομως η μεταφορά των ανθρώπων από τον Πειραιά έγινε εσπευσμένα εκείνη την ημέρα για να προληφθούν τα χειρότερα. Μόλις την προηγουμένη, 30 Μαρτίου, αρκετές εκατοντάδες πρόσφυγες από όσους παρέμεναν για μήνες στις προβλήτες είχαν πραγματοποιήσει συγκέντρωση και πορεία στην Ομόνοια και για μία ακόμη φορά είχαν δημιουργηθεί επεισόδια.
«Tα καταφέραμε»
«Δεν πειράζει», λέει σήμερα στην «Κ», ο δήμαρχος που τους υποδέχθηκε στην πόρτα του οικισμού εκείνη την ημέρα, «τα καταφέραμε». Ανάμεσα στους νεοφερμένους, ένα μωρό μόλις τεσσάρων ημερών που είχε γεννηθεί στον Πειραιά τις ημέρες της αναμονής. «Μου είπαν να του δώσω όνομα και εγώ είπα η Παναγία σας έφερε εδώ, ας το πούμε Μαρία», θυμάται ο κ. Μοράντ. Ηταν χριστιανοί; «Οχι, οι περισσότεροι που ήρθαν εδώ ήταν μουσουλμάνοι, αλλά ο πόνος και η ξενιτιά ενώνουν», απαντά.
Αντιδράσεις; «Ε, λίγο οι μεγαλύτεροι σε ηλικία θορυβήθηκαν, αλλά κάναμε μια συγκέντρωση με όλους τους κατοίκους και τους καθησυχάσαμε», παραδέχεται ο κ. Μοράντ. Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα περίπου 200 άτομα έχουν φύγει από τον καταυλισμό για άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης
«Μου είπαν να δώσω όνομα στο λίγων ημερών προσφυγόπουλο και εγώ είπα “η Παναγία σας έφερε εδώ, ας το πούμε Μαρία”».
μέσω των προγραμμάτων που εφαρμόζονται, αλλά έρχονται συνέχεια καινούργιοι. Τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο κανονικά, ενώ τη διαχείριση έχει αναλάβει επιτροπή του δήμου με τη βοήθεια του Ερυθρού Σταυρού και τη στήριξη πολλών εθελοντών.
Τρεις φορές την εβδομάδα οι Γιατροί του Κόσμου παρέχουν πρωτοβάθμια περίθαλψη στον πληθυσμό, ενώ εδώ και λίγες εβδομάδες τους έχει δοθεί κάρτα για τα καθημερινά τους έξοδα οπότε ψωνίζουν στην περιοχή και μαγειρεύουν. «Πάντως, ως δήμος δεν έχουμε πάρει ούτε ένα ευρώ αυτό το χρονικό διάστημα», ξεκαθαρίζει ο δήμαρχος.
Ο Ναμπίλ Ιωσήφ Μοράντ, γιατρός παθολόγος, είναι ο πρώτος ξένος που εκλέχθηκε δήμαρχος στην Ελλάδα, στις εκλογές του Μαΐου του 2014. Γεννημένος στην πόλη Χομς της Συρίας το 1962, έφυγε 17 χρονών για να σπουδάσει στη Γαλλία. Σπούδασε Ιατρική στις Βρυξέλλες και έπειτα στη Βουλγαρία, όπου και γνώρισε την Ελληνίδα, επίσης γιατρό ωτορινολαρυγγολόγο, γυναίκα του. Πριν από 26 χρόνια εγκαταστάθηκαν στα Λεχαινά, όπου και άνοιξε ιατρείο. Το 1989 κατέθεσε αίτηση για να αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα.
Από την πρώτη στιγμή ασχολήθηκε με τον τόπο που διάλεξε να μείνει, «με τα κοινά» κατά πως συνηθίζεται να λέγεται. Παρόλο που πληρούσε τις προϋποθέσεις και ο νόμος ορίζει ότι η διαδικασία πρέπει να έχει ολοκληρωθεί εντός πενταετίας, μόλις το 2001, έντεκα χρόνια μετά, πήρε την ελληνική υπηκοότητα. Τα επόμενα χρόνια εκλέγεται τρεις φορές πρώτος σε σταυρούς δημοτικός σύμβουλος, μέχρι που το 2014 με την παραίνεση των φίλων του πήρε τη μεγάλη απόφαση και έθεσε υποψηφιότητα για δήμαρχος χωρίς την υποστήριξη κάποιου κόμματος. Προς μεγάλη έκπληξη και του ίδιου τα κατάφερε να εκλεγεί.
Οι κάτοικοι της περιοχής τον εμπιστεύονται γιατί είναι πάντα έτοιμος να βοηθήσει, να δώσει λύσεις. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να επικοινωνήσεις μαζί του τηλεφωνικά. «Κάθε μέρα συναντώ τους πολίτες, η πόρτα μου είναι πάντα ανοικτή. Για να ασχολούμαι με τα προβλήματά τους, γι’ αυτό δεν με διάλεξε ο κόσμος;». Η ζωή του είναι εδώ, όπου βρίσκεται η κόρη του και τα εγγόνια του. Αλλά έχει συνεχή επικοινωνία με τα αδέλφια του που έχουν παραμείνει στη Συρία, στην Ταρτούς, «όπου οι συνθήκες είναι καλύτερες».