Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον «Ελεύθερο Τύπο».

Δεν το συζητάμε πλέον, η διάθεση για ανάληψη ρίσκου στο Χ.Α. είναι, κόπι - πάστε, ίδια με εκείνη που εμφανίζουν τα χρηματιστήρια στην Ευρώπη. Από εκεί και πέρα, οι θεσμικοί ανάλογα με τη μετάφραση που κάνουν στην εικόνα του ταμπλό μεγάλων αγορών του ευρώ ενισχύουν θέσεις οι ξεπουλάνε με ορίζοντα των κινήσεων αυτών εξαιρετικά βραχύ. Γιατί δεν θέλουν στην ουσία ούτε μεγαλύτερη ούτε μικρότερη έκθεση στις ελληνικές μετοχικές αξίες. Την Τετάρτη δεν έδωσαν διαφορετική πορεία από της προηγούμενης ημέρας στις τιμές. Εξηγούμε: Πάλι νευρικό ξεκίνημα, αλλά με οριακό ανοδικό, αντί πτωτικού χάσματος. Το μέγιστο των δεικτών εμφανίστηκε στα πρώτα 30 λεπτά και ήταν πάλι πάνω από τις 596 μονάδες. Μετά την εμφάνισή του ακολούθησαν πιέσεις και επανάληψη του ελάχιστου ημέρας που είχε εμφανιστεί στο δεύτερο λεπτό, αλλά κατόπιν ξεκίνησε πλάγια πορεία γύρω από το κλείσιμο της περασμένης συνόδου αλλά αυτή τη φορά με τον μέσο όρο σε θετικό πεδίο. Από τους όγκους, ωστόσο, γίνεται κατανοητό πως οι όποιες κινήσεις καταγράφονται δεν έχουν μεγάλη σημασία, αφού αποτελούν κάτι σαν ζέσταμα των αθλητών στο κέντρο του γηπέδου πριν από την έναρξη του «αγώνα». Το ματς θα άρχιζε μετά την απόφαση της ΕΚΤ και την εμφάνιση του σούπερ Οι πολιτικές δυνάμεις όταν απευθύνονται στην κοινωνία αυτές τις μέρες, που αναμένεται η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας σχετικά με την προσπάθεια της κυβέρνησης για εξυγίανση του τηλεοπτικού τοπίου, χρησιμοποιούν τρομακτικές εκφράσεις. Από διαφορετική σκοπιά, κυβέρνηση και αντιπολίτευση ειδοποιούν για ενέργειες από την πλευρά των «αντιπάλων» που απειλούν τη δημοκρατική ομαλότητα. Η κυβέρνηση αναφέρεται σε λυσσασμένη προσπάθεια με στόχο την ανατροπή της πριν από την ώρα των εκλογών. Ενώ η αντιπολίτευση, όλη την προσπάθεια για εξορθολογισμό στη χρήση των τηλεοπτικών συχνοτήτων την χαρακτηρίζει ως ωμή παραβίαση των αρχών και των επιταγών του συντάγματος. Η διαμάχη έχει φτάσει σε όλη την Ευρώπη καθώς αναπαράγεται, με «ακρίβεια» ανάλογη των πολιτικών που σέβονται, από τα ξένα μέσα ενημέρωσης. Αλλά η ελληνική κοινωνία δεν τρομάζει από το μέγεθος τέτοιων απειλών. Γιατί στην καθημερινότητά της καλείται να αντιμετωπίσει απειλές που αφορούν το συλλογικό και προσωπικό μέλλον, τη δυνατότητα ανταπόκρισης στις υποχρεώσεις - ανάγκες, γνωρίζοντας ότι τα μέτρα δεν έχουν τελειωμό. Μάριο, που οι αγοραίοι αυτή τη φορά περιμένοντας είχανε χωριστεί σε δυο ομάδες, με καθαρά αντίθετες προσδοκίες. Η πρώτη περίμενε να αφήσει, από υπονοούμενα ως και μια καθαρή καθοδήγηση, για τον τρόπο και τον χρόνο της διακοπής του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης. Η «αντίπαλος» προσδοκούσε μια προειδοποίηση σχετικά με την παράταση του QE και όχι την αναγγελία του θανάτου της νομισματικής πολιτικής που κρατάει, μαζί με την Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας, τη ρευστότητα της παγκόσμιας κεφαλαι- αγοράς σε συνθήκες που ευνοούν τις μετοχές. Τελικά ο σούπερ Μάριο κατάφερε να κρατήσει αμετάβλητη τη νομισματική πολιτική της ΕΚΤ, αλλά να αφήσει περιθώρια για συνέχεια στην πολιτική χαλάρωσης, που θεωρεί ακόμα απαραίτητη για να υπάρξουν ικανοποιητικοί ρυθμοί ανάπτυξης στην Ευρωζώνη. Αυτό κατάλαβαν οι επαγγελματίες διαχειριστές και αφού αρχικά αντέδρασαν αρνητικά, πιέζοντας τις μετοχές, γρήγορα «ανακάλυψαν» το υπονοούμενο για τη συνέχιση με κάποιο τρόπο Είναι και ο δρόμος του σαλίγκαρου στο πρόγραμμα, αλλά δεν ενθουσιάζει τους εγχώριους παράγοντες. Γιατί εδώ και πολύ καιρό τα ερωτήματα που απασχολούν τους επενδυτές που θα καθορίσουν τη μελλοντική τους στρατηγική δεν αλλάζουν. Νο 1 η απόφαση της ΕΚΤ για συμμετοχή των ελληνικών ομολόγων στο QE. Όνειρο που δεν εκπληρώθηκε χθες. Νο 2 η συμφωνία των θεσμών για το χρέος (έστω και με βραχυπρόθεσμες ρυθμίσεις). Νο 3 ο ρόλος του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα μετά το πέρας της δεύτερης αξιολόγησης. Καθημερινά οι επενδυτές κατακλύζονται, λένε, από εκτιμήσεις και δηλώσεις για την πιθανή έκβαση των παραπάνω ζητημάτων, αλλά οποιαδήποτε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη και το ρίσκο αυξάνεται από την πολιτική ένταση στο εσωτερικό της χώρας.

[SID:10589741]