سخن نخست

هنگامــی که خردســال بــودم از بزرگترها می شــنیدم که می گفتند؛ زمین گرد است و میپنداشتم تا آن اندازه میچرخیم تا به جای نخســت بازگردیم، درست جایی که پا در این جهان گذاشــتیم. بزرگتر که شــدم بار معنایی این زبانزد(:مثِل) کهن را دریافتم. به همین روی کوشــیدم به زمین و زمان بدی نکنم تــا روزی دامن خــودم را نگیرد. شــوربختانه این روزها ما آدمها به زمین بدی می کنیم. پا به هر کجا که می گذاریم انبوهی از پسماند(:زباله) را از خود به یادگار میگذاریم وچشم داریم که زمین آنها را بخورد، ناآگاه از اینکه زمین تاب نمیآورد. چندی پیش برای گلگشــت به پیرامون شهر تهران رفتم و چشــماندازی شــگفتانگیز را پیــش روی خود دیدم و چه زیبــا بود ردپای بهــار در کنــار دریاچه آبی رنــگ و ابرهای پنبهای درخشــان. به وجد آمدم و به ســوی دریاچه سرازیر شدم که ای کاش به دیدن آن چشمانداز از دوردست بسنده کرده بودم. کنار دریاچه، انبوهی از پسماندهای بازیافتنشدنی که شــاید بازیافتشــان هزاران ســال به درازا میانجامید، چشماندازی هولناک را پدید آورده بود. بماند که چند جانور در پی گیر افتادن در این پالستیکها یا خوردن آنها جان میسپارند.

بیمهری به زمین

راســتی تاکنون اندیشــیدهایم که چگونه این حجم از پسماند را تولید میکنیم و چگونه است که کوچکترین کوششــی بــرای پیشگیری از تولید آنهــا نمیکنیم؟ در جهان شــلوغ و درهــم این روزها همهی مــا بهانههایی داریم برای نپختن خوراک در خانه و ســفارش دادن آن از رســتورانهای گوناگــون. از زیانهای این نــوع خوراکها که بگذریم، میرســیم به ظروف یکبار مصرفی که به شــمار بسیار و به بهانههای گوناگون درون بســتههای سفارش دادهشــده گذاشته میشــوند. قاشق، چنگال و چاقو، ظروف خوراکخوری و ظرفهای اضافی بــرای دورچین خوراک از جنس پالســتیک و آلومینیوم و پالستیکهای روکش و بستهبندی هســتند. خوب یادم اســت پیشترها که برای خرید خوراک از رستوران، آن هم سه ماه یکبار با قابلمهی رویی خانه به رســتوران میرفتیم و خبری از ظروف یکبار مصرف نبود. یادش به خیر مادران مــا در پخت خوراک ایرانی چیرهدست بودند و خوب میدانستند که برای پختوپز چــه ترکیبهایی به کار ببرند تا ســازوکار(:تعادل) بــدن به هم نخورد، با روند سبز شدن رســتورانهای گوناگون آیا مادران فردای ســرزمین خواهند دانســت که چگونه خوراک ایرانی را بپزند و چه چیزی برای چه طبعی مفید است؟! به سخن خویش بازگردیم، تا کنون شده است که به مغازهدار بگویید پالســتیک به شما ندهد و از کیســههای پارچهای بهره ببرید؟ این کار شروع خوبی است برای دلداری دادن به زمین. باید از خودمان آغاز کنیم و برای فرزندان خود الگویی درست بسازیم تا آیندهای زیباتر را برای زمین بسازند چون زمین گرد است، نیکی و بدی کردن به خودمان باز میگردد. (شناسه: )36211