آیینهی تبار منی ای خلیج فارس

ای خلیج تا ابد آبی فارس ای خرامیده ز تو مردان پارس ای خلیج نیلگون و جاودان تا ابد با نام ایرانی بمان ای امید کودکان پارسی تا همیشه تو خلیج فارسی نوشتن را هنوز نیاموخته بودم که توپ رنگارنگی برایم خریدند و گفتند: این شیر خفته به نام ایران زادگاه و ســرزمین تو است. به من یاد دادند که این کره یعنی زمین و ایران من شــیری بود که آبی آب خلیج فارس زیر پایش خفته بود. میان آن توپ رنگی، آبیهایش را بیشــتر نگاه کردم چون هنوز بلد نبودم بنویسم، دریا یا خلیج... . دنیا را میچرخاندم و به شور میآمدم که از برخورد رنگهایش همیشه زیر پای همان شیر خفته را آبیتر از همهی کره میدیدم. هنگامی که نوشــتن آموختم و با ســربلندی واژهی ایــران را نوشــتم، آموختــم که روی چیزهایی از ســرزمینم باید ابرخویشی(:غرور) و پیورزی(:تعصب) داشــته باشــم که یکی از آنها گســترهی آبیرنگ خفته در پای شیری بود که در توپ رنگارنگ کودکیام خلیج فارس میخوانندش. هر چه بزرگتر شدم و بالیدم خلیج فارس هم بزرگ و بزرگتر شــد تا به آنجا که دشمنان و چپاولگران تاریخ سرزمینم از هر راهی برای کوتاه کردن و ربودن آن دست دراز کردند. برخی نیز پنداری شــوم در سر داشتند تا پسوند زیبای فارس را از آبیترین خلیج جهان بدزدند. ننگ باد بر آنانی که واژهی ساختگی(:مجعول) خلیج را به کار میبرند تا فارس بودن تو را انکار کنند. از بیگانگان بنالیم یــا از خودی؟ از تازی بنالیم کــه از بیخردی خلیج فارس ما را به نام خود میخواند یا از برنامههای تلویزیون خودمان بنالیم که تاریخ و گذشتهی خود را از یاد میبرند و خواســته یا ناخواســته فراموش میکنند که خلیج فارس یک واژه و یکپارچه اســت و از هم جداشدنی نیست؟ ای خلیج همیشــه فارس، ای کــه در پیراهن شــرجیات ابرهای آســمان ایران گریستهاند! ای کــه صدفهای دامان آبیات گوشــوارهی دخترکان سرزمین من اســت! آسوده باش که هیچ زبان ناشناسی جز خلیج فارس، نام تو را بر لب نخواهد آورد، که هیچ از گرد راه رسیدهای ریشــههای دیرینگی تو را از این خاک بیرون نتواند کشید. نوادگان سردار اســعد و بیبی مریم بختیاری، فرزنــدان دالوران پایمرد ایران، ســتارخان و باقرخان، رییسعلی دلــواری و صولتالدولهی قشــقایی در راهانــد. کرد و لر و بلــوچ و آذری و عربزبــان میآیند تا دهم اردیبهشــتماه بزرگداشــت نامت را در کنارههای نیلگونت به جشنبنشینند. کاروان گروههای ایرانی با پوشش زیبای بومی خود از 29 فروردین برای ســومین سال پیاپی، پیادهروی خود را از شیراز آغاز کردهاند تا پاهایشان روز ملی خلیــج فارس در کنارهی بندرعباس بر آبهای آبی خلیج فارس بوسه بزنند. به گفتهی کاظمی قشــقایی مدیر کاروان، این گروهها از سیســتان و بلوچســتان، آذربایجان، کردستان، ترکمن، تالش و همچنین قشقاییها بــه عنوان میزبان این حرکت، ســفر خود را به سوی استان هرمزگان آغاز کردهاند و همزمان بــا روز ملی خلیج فارس با گروهی کاملتر این جشــن ملی را درکنــارهی آبیترین آب زمین برگزار خواهند کرد. کاظمی دربارهی پیشینهی این جنبش مردمی هم گفت: «دو ســال پیش بــا حرکت کاروان گروههای ایرانی از شــیراز به ســوی بوشــهر همزمــان با روز گرامیداشــت خلیــج فارس و پیادهروی 400 کیلومتری انجام گرفت اما امسال برای سومین سال پیدرپی این کاروان میکوشد در روز ملی خلیج فارس به بندرعباس برسد. به گفتهی وی پیام کاروان همبستگی گروههای ایرانی برای مردم کشورمان آن است که تیرهها و گروههای ایرانی همواره یکپارچه در کنار یکدیگر و زیر یک چتر جای داشته و برای سرافرازی و ســربلندی ایران تالش کرده و خواهند کرد؛ در کنار آن به جهانیان هــم این پیام را میدهیم، گروههای ایرانی کــه برای وجببهوجب خاک کشورشان جان خود را فدا کردهاند برای پیگیری همین راه آماده هستند و جهانیان هم بدانند که نام خلیج فارس تا ابد خلیج فارس خواهد بود. مدیر برگزاری جشــنوارههای کشور افزود: روز 10 اردیبهشت که کاروان یکپارچگی گروههای ایرانــی در کنارهی نیلگــون خلیج فارس برای گرامیداشــت این روز گرد هم میآیند و در کنار آن یک جشــن عروسی و ســنتی با برگزاری یک پیوند زناشویی بین دو جوان قشقایی که در همین کاروان همراه هستند، در همین روز انجام خواهد شد. غالمعلی کاظمی قشــقایی با یاد از اینکه این پیادهروی 12 روز به درازا خواهد کشــید گفت: همزمان با دهم اردیبهشت، روز ملی خلیجفارس تیرههای ایرانی بلوچ، ترکمن، کرد، قشــقایی و آذربایجان، این روز را در کنارههای زیبای خلیج همیشه فارس جشن میگیرند. وی از اجرای برنامههای گوناگون در مسیرهای پیادهروی هم یاد کرد و افزود: در درازای سفر با گذشت از مســیرهای سروستان، فسا، داراب به کنارههای نیلگون خلیجفارس میرسیم و آنجا با دیگر گروههای ایرانی برنامههایی شــاد اجرا میکنیم. واپســین سخن، یادمان باشد که روز ملی خلیج فارس فرا میرسد، ولی بلندای این روز را نباید به بامدادان تا شامگاهان دهم اردیبهشت محدود کرد؛ بلندای این روز، همپای پنج هزارسال شکوه شهریگری(:تمدن) ایرانزمین و دیرینگی تاریخ این ســرزمین اســت. بلندای این روز، آبرویی برابر با خون همهی شــهیدان و اشک همهی مادران و شــیون همهی کودکانی دارد که برای ماندگاری این بوم و بر سپندینه از شیرینترین و گرامیترین بخش زندگیشــان گذشــتند و رنج آوارگی و غم جدایی بهترین کسانشــان را با خویش بردند. خلیج فارس میتواند و باید که نشــانهی نیرومندی و فر و امید ایران و ایرانی باشد و بماند. (شناسه: )36222