به ادبیات، تمدن و فرهنگ زاگرس بختیاری تعلق دارم

«مــن کار خــودم را میکنــم. اگــر کار درســت باشــد، خودش مرزها را پشــت ســر میگــذارد.» صاحب این ســخن ســید علی صالحــی اســت ؛شــاعر بزرگــی کــه چنــدی پیش کتاب «اگرعاشــق نشــویم میمیریم» او جایزه طالیی جشــنواره ادبــی گالویژ را که بــه کردســتان عــراق تعلــق دارد از آن خود کرد. این کتاب توســط مترجــم فعال ایرانی «مریــوان حلبچــه ای» بــه کــردی ترجمــه شده اســت.البته او دراین مراسم یا به گفته خودش ضیافت فرهنگی و آیین مصلحانه حضور نداشته است. بهگفته ســید علی صالحی قرار است درآمد حاصل از فروش این کتاب به آوارگان شــهر اشغال شده عفرین اهدا شود. این شــاعر براین باور اســت کــه مردم غرب زاگرس با مردم شــرق زاگرس یکی هستند. چه آن ســوی مــرز و چه این ســوی مرز. من هــم بــه ادبیات و تمــدن و فرهنــگ زاگرس بختیاری تعلق دارم. این اشــتراکات زیستی و همگرا... شــاید موجب ارتباط مخاطب با شعر من در اقلیم شده است. ســید علــی صالحــی مدت بســیاری اســت کــه تنها شــعر مینویســد و گاهــی در جمع شــاگردانش حاضر میشــود اما از جمعها و تریبونها فاصله گرفته اســت. او دراین باره بــه ایبنا میگوید:«نه دورشــدن، بلکه دوری من از محافل و مجالس، دالیل عدیده دارد. یکــی همیــن بیماریهای عجیــب و غریب اســت... که خانهنشــینام کرده اســت. ُخب کــم کار شــدهام. ســال 6۹3۱ تجدیــد چــاپ آثارم را دیدم، اما دفتر تازهای از من منتشــر نشــد. اگر شــد بیشــتر تجدید چاپ بــوده، یا اواخر ســال 5۹3۱ بوده که دیرتر توزیع شده تازه اگر میســر شود، امســال برای نمایشگاه کتاب، دفتر شعر تازهام «سرود روح بزرگ» بــه اهتمــام مؤسســه انتشــاراتی نــگاه ارائــه خواهد شد.