اجرای نیمه تمام یک کنسرت رایگان!

نوازندگان پارک قیطریه دستگیر شدند

نزدیــک غــروب در شــب مبعــث و عیــد به بوســتان قیطریــه رفتهایــم. امــروز حســابی ســر گروههای موسیقی شــلوغ است. خوبی ایــن بوســتان به این اســت کــه آدمهــا را به کنسرتهای رایگان و ارزان میهمان میکند. بــرای همه ســلیقهها هــم گروه وجــود دارد. جوانهــا گروههــای آوانــگارد و گیتــاری را بیشــتر دوست دارند و دور این گروهها یا تک نوازهایشان جمع میشــوند و آنها که سن و ســال بیشــتری دارند دور ســنتور و کمانچه و تنبک. مــا روزنامه نگارها دســت خودمان نیســت، حتــی وقتــی بــرای تفریــح و تفــرج جایــی میرویــم بــاز آن چشــم کنجــکاوی از جایی بیــرون میزنــد و نــگاه میکنــد و میبینیــد کــه چطور این کنســرتها یا تــک نوازیهای رایــگان حــال آدمهایی را که دور تا دورشــان حلقه زدهاند عوض میکند تا برای لحظاتی هــم که شــده فکــر دنیا و بــاال و پاییــن رفتن اعــداد و ارقامــش را از ســر بیــرون کننــد، از آن ســو بســیاری شــاید این امکان را نداشته باشند که برای یک کنســرت حرفهای مبالغ قابــل توجهــی پرداخت کننــد بنابراین خود را میهمــان کنســرتی میکننــد کــه اگــر هــم دســت بــه جیب نشــوند از صدای آن ســاز و آوازهــا محروم نمیمانند اگر هم دســت به جیب شــوند بیشــتر از یــک دو هــزاری رنگ و رو رفتــه یــا نهایتاً یــک پنج هــزار تومانی از اندوختهشــان کــم نخواهــد بــود امــا همین کنســرتهای خیابانی که گاه دســت کمی از یــک کنســرت حرفــهای ندارند حــال آدمها را تغییــر میدهــد. دور یکی از ایــن تکنوازها حلقــه زدهایــم. جوانــی اســت کــه آهنــگ مجازی که صدا و سیما هم بارها پخش کرده مینوازد و میخواند اما ناگهان صدای ساز و آواز او قطع میشود. مأموران حلقه مردم را میشکافند و آن جوان را با سازش میبرند. حلقه جمعیــت آن جــوان را رها نمیکنند. انــگار که نوعی عــذاب وجدان دارنــد درباره کســی کــه دقایقــی حال آنهــا را خــوب کرده اســت و حــاال میبیننــد مأمــوران او را دارند میبرنــد. به چــه جرمــی؟ فایده ایــن کارها چیســت؟ این سؤالی است که آهسته و بلند پرسیده میشود و پاسخ مأموران یک کلمه است: بهشما مربوط نیست.