هنوز دود از كنده بلند ميشود

ايران ورزشی- در دوره دوم دولت احمدي نژاد بود كه انتقاد عليه مديران قديمي فدراسيونها بالا گرفت و نفر اول ورزش دست گذاشت روي نامهايي كه سالها در فدراسيونها بودند. با اين استدلال كه آنها هر چه توان مديريتي و برنامه داشتهاند اجرا كردهاند و بايد كار دست نيروهاي ديگر باشد. با اين استدلال و البته به بهانههاي مختلف كه به فراخور هر رشته فرق ميكرد، برخي از روساي فدراسيونها جابهجا شدند و در اين بين عليرضا رحيمي بعد از حدود 15 سال رياست بر هندبال، مجبور به خداحافظي از فدراسيوني شد كه بعد از او روي آرامش را نديد. حالا حدود شش - هفت سالي از اين اتفاق ميگذرد و دو رييس و چند سرپرست به اين فدراسيون آمدهاند اما باز ميبينيم كه مجمع فدراسيون هندبال تصميم به برگشت به گذشته گرفت.

برگشــت به مديران گذشته با نگاه به آينده، فقط در هندبال ثابت نشــده است. بسكتبال، بوكس و تعدادي ديگر از فدراســيونها هم با رايي كه اعضاي مجامعشان دادند، نشان دادند كه شايد نياز به تغيير، جدي باشد اما نبود گزينه مناسب براي جايگزيني مانع هر ريسكي ميشــود؛ مثل ريســكي كه در هندبال اتفاق افتــاد و نتيجهاش كار را به جايي رســاند كه امروز در هندبــال ميبينيم. حاشيه، بي ثباتي، رفت و آمدهاي افراد بيگانه بــا هندبال بهعنوان سرپرســت، بلاتكليفي تيم ملــي، دعواهاي عجيب و غريــب در تيم ملي، قهر مليپوشــان هندبال، تهديد سرمربي تيم ملي توسط برخــي از بازيكنان، فحاشــي در فضاي مجازي به اعضاي اين خانواده، وضعيت اســفناك ليــگ و رفتن باشــگاههايي كه ســالها در هندبال تيمداري كرده بودند اما در اين چند ســال قيد سرمايه گذاري را زدند. چند سال قبل در اولين نشســت علي ســعيدلو بهعنوان رييس ســازمان ورزش با خبرنــگاران بود كه او به صراحت گفت تعدادي از روســاي فدراســيونها بايد برونــد چون هر چه داشتهاند در ســالهاي مديريتشان به كار گرفتهاند.

اين نگاه را همواره برخي از مديران ســطح اول ورزش داشــتهاند امــا از بينشــان در مواردي محمد علي آبادي و بيشــتر هم علي ســعيدلو، به سمت اجرايش رفتند امــا حالا كه به وضعيت بيشتر فدراســيونهايي كه با اين محور تغييراتشان اعمال شد، نگاه ميكنيم، ميبينيم كه نبود گزينه مناســب براي جايگزيني، ضربهاي زده اســت؛ جبران ناپذير. مثل آنچه در هندبال اتفاق افتاد.

تجربــهاي كه مديريــت قبلي وزارت ورزش در ارتباط با رشتهاي مثل بسكتبال به سمت اجرايش رفت اما در روزهاي آخر نتوانســت كاري از پيش ببرد و همين نگاه كه چه كســي بيايد تا بتواند جاي مشحون را پر كند، مانع اعضاي مجمع شد تا ريسك كنند. مثل نگاهي كه در مورد بوكس وجود دارد يــا حتي در مورد تكواندو و جانبازان و معلولان.

نگاهي كه تاييد ميكنــد تغيير بايد اتفــاق بيفتد اما اين ســوال را بــه همراه دارد كه جاي اين مديران چه كســي بايد بيايد؟ وجود اين سوال كه سالهاست حتي مسوولان سطح اول ورزش هم نتوانستهاند پاســخ روشــني به آن بدهنــد، حكايت از اين دارد كه در تمــام روزهايي كه مديران مختلــف به ورزش آمــده و رفتهاند، فكري به حال تربيت نيــروي جايگزين مديريتي نشده و همين مساله است كه ديروز مجمع هندبال را مجاب كرد، بــا راي حداكثر بار ديگر عليرضا رحيمي را به فدراســيوني كه بيشتر از هر كســي به چند و چونش آگاه است؛ بفرستد.

مجمعي كه مهــر تاييد زد به اينكه انگار هنــوز در ورزش دود از كنده بلند ميشود.

با نگاه به شــرايطي كــه در چند سال اخير پيش آمد؛ ميتوان با قاطعيت گفت كه عليرضا رحيمي بهترين انتخاب هندبال در شــرايط فعلي ميتواند باشد امــا اين مســاله، نبايد باعث شــود كه سوال بي پاســخ حوزه مديريت ورزش فراموش شــود؛ ضمن اينكــه وضعيت اين فدراســيون ميتواند درســي باشد براي مديــران تصميم گيــر در ورزش تــا بي گدار به آب نزننــد و فقط با اين استدلال كه بايد يك مدير قديمي برود، دست به جابهجايي نزنند؛ چون احتمالا آنچه در هندبال اتفاق افتاد، ميتواند به شكلهاي مختلف براي رشتههاي ديگر پيش بيايد.