اشکهای آقای گل

رضا عنايتي ســرانجام با دنياي فوتبال خداحافظي كرد. گرچه او 3 بازي ديگر زير لواي تيم صباي قم در ليگ برتر ديده خواهد شــد اما اين آخرين حضور او در ورزشــگاه آزادي بود. جايي كه خاطرات بســياري را براي خود و هواداران اســتقالل رقم زد. عنايتي قبال دوست داشت با پيراهن استقالل كفشها را بياويزد و شايد همين آرزو بود كه استقالليها را مجاب كرد تا پيراهن اســتقالل را تنش كنند و برايش سنگ تمام بگذارند. در اين حال و هوا براي آقا رضا چيزي جز گريستن و مرور خاطرات با همرزمان قديمي باقي نماند. او اشك ريخت و اشــك همتيميهاي سابقش را درآورد. او اشك ريخت و چشمهاي هواداراني كه آمده بودند براي آخرين بار او را در ورزشــگاه آزادي ببينند را هم خيس كرد تا وداع او با اين ورزشگاه به لحظهاي خاطرهانگيز بدل شــود. تصويري كه آقا رضا روي دســت استقالليها به آسمان پرتاب شــد با آنچه در تبريز براي برانكو رقم خــورد يكي بود اما اين كجا و آن كجا. در آن ســو سرخها سرمست از قهرماني پرسپوليس با اول مرد نيمكت خود شاديهاي قهرمانانه را تقسيم ميكرد و در اين سو آبيها جدايي مردي از صحنه فوتبال را نظاره بودند كه روزگاري چشم و چراغشان بود. حاال ديگر رضا عنايتي را در اين ورزشگاه نخواهيم ديد و شايد روزي فرا برســد كه او نيز همچون برانكو و در لباس سرمربي استقالل اين چنين براي قهرماني با استقالل به آسمان پرتاب شود. شايد آن لحظه دور نباشد...