كدام ناكامي؟!

معلوم نيست تراكتوريها نگران چه چيزي هستند كه اينطور در روزهاي اخير اخبار بركناري بسيار محتمل امير قلعهنويي از پست سرمربيگري آنان دهان به دهان ميچرخد و طبق شايعات مربوطه براي اين مهم حتي تا پايان فصل نيز صبر نخواهند كرد. سرخهاي تبريزي با هدايت ژنرال به فينال جام حذفي رسيدهاند و اوايل ارديبهشتماه در اين مرحله در خرمشهر روبهروي نفت تهران قرار ميگيرند و جمعه گذشــته با پيروزي يك بر صفر در زمين تيم آماده پديده كه هــر پنج بازي آخر خود را برده بود، به رده دوم جدول ليگ برتر فوتبال كشور بازگشتند و صرفنظر از آن چه در ديدار شب گذشته اســتقالل با صباي قم در ورزشگاه آزادي تهران به وقوع پيوست، بختهاي يــاران كياني و ايرانپوريان براي كســب عنوان نايب قهرماني اگر بيشــتر از استقالل نباشــد، كمتر هم نيســت، بخصوص كه دو تيم به زودي ديداري رودررو هــم خواهند داشــت و مكان انجام آن جايي نيســت به جز تبريز و ورزشــگاه يادگار امام (ره) كه امير قلعهنويي طي يك سال اخير در اهميت و تاثيرگذاري آن بر نحوه حضور و نتايج حاصله تراكتورســازي كم ســخن نگفته است.

وقتي ژنرال بازگشت

وقتي ژنرال اواســط فصل پيش به طور ضربتي و اضطراري از نو و براي دومين بار در عمرش ســكان هدايت قرمزهاي تبريزي را در دست گرفت و جانشــين توني اوليويرا شــد، حداكثر توقع از وي اين بود كه يك تيم به هم ريختــه و دچار تضادهــاي دروني را احيا و صاحب ثبات قــدم و رتبهاي قابل قبــول در جدول ردهبندي ليگ برتر كند. ژنرال در عمل از اين خواســتهها و دستاوردها بسيار فراتر رفت و به تراكتور در هفتههاي پاياني ليگ چنان قدرتي بخشيد كه كمتر تيمي در آن روزها از مسابقه دادن با اين تيم استقبال ميكرد.

موكول به این فصل

اما براي كسب عنوان در آن فصل بسيار دير شده بود و تراكتوريها چنان از رقبا عقب افتاده بودند كه ديگر نميشــد افتخار ماندگار و جامي قابل لمس را نصيب آنان ســاخت. قرار اين مهــم و تمهيدات مربوط به آن به فصل جاري كه اينك آن نيز در آســتانه پايان قرار دارد، موكول شد و اوضاع اصال بد نبوده است. درست است كه قرمزهاي تبريز در نيم فصل دوم كال نزول كردند، ولي در نيم فصل اول و حتي هفتههاي آغازين نيم فصل دوم در يك قدمي صدر جدول قرار داشتند و از شانسي واقعي و جدي براي قهرماني برخوردار بودند اما براي نزول آنها در 10 تا 12 هفته اخير هم داليلي وجود دارد و مصدوميتهاي مكرر و نزول ادينيو، مسائلي كه براي مهدي كياني روي داد، مغضوب شدن كوتاه مدت فرزاد حاتمي، آسيبديدگيهاي گاه و بيگاه محمد ايرانپوريان و البته حاشــيههاي به وجود آمده در ارتباط با محسن بنگر رنگ و نماي تراكتــور را زدود و زماني كه اين تيم تصــور كرد با جذب دو جوان مستعد پرسپوليس (اميد عاليشاه و احمد نوراللهي) دست به كار بزرگي زده و در نيم فصل دوم يورش موثرتري خواهد داشــت، مســائل مرتبط با ملغي شدن كل خريدهاي نيم فصلشان به دليل قصورهاي مديران پيشين باشگاه در پرداخت بدهيهاي خارجي روي داد كه نوعي فرمان ايســت و شــوك روحي به تبريزيهــا بود و البتــه امكان ندارد كه تراكتــور (و هر تيم ديگري) جاســم كرار را داشته باشد و با او به نوعي از بحرانها برخورد نكند.

قياس بيدليل با پرسپوليس

در هفتههايي پر تعداد از نيــم فصل دوم تراكتور به ســبب سلســله وقايع فوق بيــن 4 تا 8 بازيكــن خود را در اختيار نداشت و در چنين شــرايطي كسب نتايجي كه ديدهايم اگــر موفقيت قابل ذكري نبوده باشــد، قطعــا ناكامي هم نبوده اســت. اگر هم فاصله زياد تراكتوريها با پرســپوليس در جدول ردهبندي عمده و روي آن مانور داده شود بايد پرسيد كداميك از ســاير تيمهاي ديگر ليگ فاصلهاي كمتر با تيم آماده و هماهنگ برانكو ايوانكوويچ دارند.