PAGDILA SA APOY

Ikalawang labas

NASAAN

na kaya si Nana Marya? Sina Nana Marya ang nanay ni pedring.

“Pedring! Nar’yan ka na ba anak? Narine ako sa batala. Parine ka’t may iuutos ako sa iyo, anak...” Ang batalan ay sa nayon at sa maliliit na bahay sa kung saan ay banyo sa medyo malalaking bahay at karaniwang nasa bahayan sa bayan.

Ang batalan nina Pedring ay nakabukod sa bahay. Iyon ay nasa may duluhan at nasa likod-bahay. Isa iyong parisukat na may tatlo o apat kuwadradong metro na nababakuran ng tinilad-tilad at nilapat na kawayan at nabububungan ng pawid. Labahan at paliguan iyon na kadatig ng CR na may partisyong nilapat ding kawayan.

“Anak, ubos na ag tubig. Kuha ka sa balon,” sabi ni nana Marya nang makalapit si Pedring. Naliligo si Nana Marya.

Ang nakaimbak na tubig sa putol na dram ay ubos na. Wala naman silang poso kaya sa balon lang kumukuha ng tubig. Ang pang-igib ng tubig ay isang timba.

Bukas ang pinto ng batalan. Nagsasabon ng kanyang katawan si Marya. Naka-daster ng luma, manipis, kulay maruming dilaw na daster. Walang ingat si Nana Marya. At aktong sinasabon ay ang talagang nangangailangang linisin. Napatanga si Pedring.

“O, bakit anak? Abe, kuha ka ng tubig at matutuyo ang sabon sa katawan ko.”

Bitbit ang timba, papunta sa balon, matinding nag-iisp si Pedring. Sa pagsasabon ni Nana Marya, nakataas talaga ang laylayan ng daster niya. Saglit, saglit na saglit lang napatingin si pedring pero talagang nakita niya. Ang tiyak niya, tilapia rin. Pero magkaiba ang mga itsura. Sabagay dapat lang. Magkaiba talaga ang batang tilapya at matandang tilapya, di ba?

Kyuryus talaga ang utak ni Pedring. Naiisip niya ang mga alagang isda nina Lagring at ng kanyang ina. Naiisip din niya ang mga isda niya at ng kanyang ama, si Tata Maryo. Ang kay tata Maryo ay dalag pero ang kanya ang bulig pa lang o maliit na dalag.

Kunot na kunot ang noo ni Pedring sa pag-iisip. Marahil ang mga isda nila ni Lagring ay mga bata pa. Ang mga isda ng kanyang ina at ng kanyang ama ay parehong matanda na.

Naiisip niya ngayon si Alepo. Si Alepo ang Bombay na nagbibigay sa kanilang lugar ng pahulugang damit, kagamitang pang-kusina, appliances at maging pera. Dati, takot siya sa Bombay dahil parang mumu at kaytanda ng itsura. Pero matapos siyang paliwanagan ng kanyang ina tungkol sa mga taong hindi nag-aahit ng balbas, nawala na ang kanyang takot.

Pero ngayon, naiisip ni Pedring, may lahing Bombay rin yata ang kina Nana Marya at Tata Maryo? Sila kaya ni Lagring, magiging Bombay din balang araw?

Ang laman ng timba ng tubig na dala niya ay ipinang-banlaw ng kanyang ina sa natutuyo nang sabon sa katawan nito. Tinalikuran siya ng kanyang ina nang magbihis ito at magsuot ng panibagong damit.

Sayang! Kung hindi tumalikod ang kanyang ina sana’y nakita niya ng husto ang saglit niyang nakitang sinasabon ng kanyang ina kanina.

Pag nagkita sila ni Lagring, siguro’y sasabihin niya: “Iba ang tilapya mo kasa sa nanay ko. Ang isda ng nanay mo, Lagring... pareho rin ng isda ng nanay ko?

Tapos nang maligo ang kanyang ina. Nakabihis na. Aalis na siya nang sabihin ng kanyang ina: “Pedring, anak... ikaw naman ang maligo. Paliliguan kita.”

Nag-iisip si Pedring. Sa una yatang pagkakataon, parang hindi na niya gustong paliguan siya ng kanyang ina. Wakas