Internationale Dag van de Onschuldige Kinderen

Jaarlijks is 4 juni een internationale dag voor kinderen die slachtoffer zijn van agressie. Centraal staat de (verborgen) pijn van kinderen die slachtoffer zijn van fysieke, mentale en emotionele mishandeling tijdens gewapende conflicten.

De Internationale Dag van de Onschuldige Kinderen (International Day of Innocent Children Victims of Aggression) werd door de Verenigde Naties ingesteld om de Palestijnse en Libanese kinderen te herdenken die slachtoffer werden van agressie tijdens de Israëlisch-Libanese Oorlog. Op 4 juni 1982 vond de eerste aanval van de Israëlische luchtmacht plaats op verschillende steden in Libanon, waarbij veel onschuldige kinderen om het leven kwamen. Onder agressie wordt meestal verstaan het gewelddadig handelen met het doel schade toe te brengen. Dikwijls gaat het om schade aan personen. Wanneer men mensen aanspreekt en hen vraagt wat ze verstaan onder het begrip ‘agressie’, zullen ze dit begrip vaak linken aan geweld. Hierbij stelt men zich vooral vormen van fysieke agressie voor zoals vechten, het vernielen van materiaal, enzovoort. Toch is het belangrijk in acht te nemen dat agressie zowel positieve als negatieve betekenissen heeft, en dat er een duidelijk verschil is tussen geweld en agressie. Beide begrippen zijn geen synoniemen van elkaar en hoeven ook niet altijd met elkaar in verband gebracht te worden.

Agressie kan als volgt gedefinieerd worden: als een gerichte kwaadheid die juist het belang van een effectieve communicatie kan dienen. Deze kan juist destructieve handelingen voorkomen. In de biologie is dat onderscheid duidelijk: daar wordt destructief gedrag tussen soortgenoten dikwijls voorkomen door agressiviteit.

Het woord agressie stamt oorspronkelijk af van het Latijnse woord adgredior / aggredior, voltooid deelwoord adgressu /aggressus: ergens gericht op af gaan, vandaar aggressio: vijandelijke aanval, door het Frans overgenomen als agression. De Latijnse herkomst wordt nog steeds gebruikt ook de positievere betekenissen van het woord agressie te onderbouwen.

“In het richten op een doel kan geactiveerde opgestuwde agressie in positieve zin worden gereguleerd. In het Latijn betekende het woord aggredo, waarvan ons agressiebegrip is afgeleid, aanvankelijk het in positief opzicht benaderen van een mens, een taak of een doel.” (Prof. J. Bastiaans 1986).

Overigens is het opmerkelijk dat het woord in het Frans is overgenomen zonder dubbele g, daarin gevolgd door het Spaans en het Nederlands, terwijl het Italiaans, Duits en Engels het woord met dubbele g overnamen. Dit leidt nog steeds tot veel verwarring over de spelling in al deze talen.

Addendum: In het Frans werd al door de tijd snel een vereenvoudiging van taal naar uitspraak toe doorgevoerd en werd de dubbele g (en d) daarom plots enkelvoudig geschreven. Ook in het eerste Engels werd dit overgenomen. Het Engels werd echter vrij snel ‘terug’ hervormd om de oorsprong weer te geven en de geschiedkundige woordbetekenis daarbij. Net daarom keerde het Engels bij een spellinghervorming terug naar de afkomst van hier adgredior/aggredior, maar idem voor een woord als address in plaats van het Franse adresse en het Nederlandse adres. Eigenlijk is het Engels hierdoor terug ‘originegetrouwer’dan het Frans en Nederlands (Van Belle Jean Marc, zie Engelse grammatica gegeven te Oxford & Cambridge).

(Bron:Beleven en Wikipedia)