Regisseur Judd Apatow is voorstander van therapie: “Heb zelf twee therapeuten”

Rouw, depressie, angst: het zijn niet meteen thema’s die je aan comedy zou koppelen. Toch zag regisseur Judd Apatow ook grappige kanten in het verhaal van The King of Staten Island, dat gebaseerd is op het leven van hoofdrolspeler Pete Davidson. The King of Staten Island gaat over een jonge man die cynisch en verdoofd door het leven gaat. Scotts vader kwam zeventien jaar geleden om bij een brand en dat trauma draagt hij nog altijd met zich mee. Zijn vrienden denken dat het prima met hem gaat, maar tegenover zijn beste vriendin geeft Scott toe dat hij antidepressiva slikt en bang is voor zichzelf.

Davidson, die meeschreef aan het scenario, baseerde Scotts worstelingen op zijn eigen leven. De acteur verloor zijn vader in 2001 bij de aanslagen op het World Trade Center. “Alle problemen die je ziet, zijn dingen waar ik de afgelopen jaren mee heb gekampt”, vertelt Davidson. “Of misschien zelfs mijn hele leven.”

“Mijn doel was om met deze film al die problemen aan te pakken,” gaat de acteur verder, “zodat ik dat gedeelte van mijn leven los kon laten. Het was heel therapeutisch.”

Apatow praatte ter voorbereiding op de film veel met Davidson. “Ik was me er sterk van bewust dat dit over gevoelige delen van zijn leven ging”, vertelt de regisseur. “Ik ben een groot fan van therapie, heb zelf twee therapeuten. Soms vertellen ze me verschillende dingen. Dat uitpluizen en ontmantelen, is het beste wat je kunt doen.”

De filmmaker had eerder succes met comedies als The 40 Year Old Virgin en Trainwreck en wilde ook The King of Staten Island niet laten overschaduwen door ellende. “De donkerste stukjes zijn ook vaak de grappigste stukjes”, legt Apatow uit. “Mits je ze goed aanpakt en het hart op de juiste plek hebt.” “Fouten maken omdat je nog niet genezen bent, is altijd grappig”, gaat de cineast verder. “De film gaat veel over vastzitten, uit een sleur proberen te komen. Daar kon ik wel komische momenten in vinden.”

“We wilden in de eerste plaats eerlijk zijn”, legt Apatow uit. “Tijdens de montage beslisten we pas welke lijn we wilden aanhouden. Soms draaiden we een hele dramatische versie van een scène, later werd het weer ontzettend grappig. Dat deden we expres, zodat we na afloop nog een keuze zouden hebben.”

“Op sommige momenten vonden we dat het best wat komischer mocht”, vertelt Apatow. “Bij andere scènes voelden grappen juist verkeerd en sneden we alles eruit. Zo pakten we de hele film scène voor scène aan.”

Inmiddels heeft Davidson de film ook met zijn moeder en zus bekeken. “Er was een speciale screening voor mijn hele familie”, zei de acteur. “Ergens was het wel confronterend om alles op een groot scherm te zien, maar tegelijkertijd werkte het ook louterend. Ik ben me echt een stuk beter gaan voelen door alles zo frontaal aan te pakken. En misschien dat de film nu ook wel andere mensen helpt, om iets vergelijkbaars te verwerken. Dat hoop ik in ieder geval.” (NU)