Behoud Cultuurtuin Paramaribo deel van ons cultureel erfgoed

PARAMARIBO - “Met verbijstering en afschuw hebben wij, bestuur en leden van de Spatial Planners Association Suriname (Spasu), kennisgenomen van de vernietiging van een deel van de Cultuurtuin op 15 en 16 juli, voor de verkaveling en uitgifte van de grond door het toenmalige Ministerie van Ruimtelijke ordening, Grond- en Bosbeheer (RGB). Wij wensen met klem te benadrukken, dat deze tuin voor Suriname in zijn algemeenheid en voor onze historische hoofdstad Paramaribo van onschatbare waarde is en door elke Surinamer verdedigd en gekoesterd dient te worden!”

In een openbrief aan de ministers van Openbare Werken (OW), Ruimtelijke ordening en Milieu, Gronden Bosbeheer (RGB), Onderwijs Wetenschap en Cultuur, en Justitie en Politie, wijst de organisatie op de historische betekenis van dit laatste overgebleven stukje zogeheten Cultuurtuin, tevens het laatste overgebleven deel van de oude plantage Wolfenbüttel, welke sinds 1908 als botanische tuin ingericht en bestemd was en ook als dusdanig gebruikt is en op de onschatbare waarde van parken en stadsgebied in het algemeen.

“In geval er een aanvraag is gedaan voor bebouwing en bewoning op meerdere kavels en als de grond geschikt bevonden wordt, dient er een verkavelingsvergunning te worden aangevraagd bij het Ministerie van Openbare Werken, conform het voorgeschrevene in de Stedenbouwkundige Wet SB 1972 No. 96 en aanvullende wet- en regelgeving rakende verkavelingen in woongebieden.

Naar ons weten is aan de eerste twee fasen voorafgaand aan de gronduitgifte voorbijgegaan. Immers, bij gedegen onderzoek zou de decennialange bestemming en het gebruik van de grond blijken. De bestemming is weliswaar, voor zover wij op korte termijn hebben kunnen uitzoeken, niet bij wet of per beschikking vastgelegd, maar er is een decennialange gewoonte, welke wel handvaten geeft om te rechtvaardigen waarom de bestemming behouden moet blijven. Ongeacht de juridische vastlegging van de bestemming, is dit ook een ethisch vraagstuk bekeken vanuit de gebruiker als vanuit de uitgever van de grond. Dezelfde overheid die de grond heeft uitgegeven, heeft de bestemming decennia genoemd in verschillende officiële documenten, waarvan de districtsanalyses van het Planbureau en recent in het Nationaal Strategisch Toerisme Plan 2018-2030 van het toenmalige Ministerie van Handel, Industrie en Toerisme. Als onderzoeker, zet je alle feiten op een rij en je komt tot de conclusie dat dit stuk grond tot cultureel erfgoed behoort, met specifiek vastgelegde gebruiksvoorwaarden, met een nog niet juridisch vastgelegde grondstatus en je geeft als advies mee de bestemming te behouden en de rechtsstatus te behouden. Dit is misschien een interessant onderzoeksvraagstuk voor de juristen.

Onder geen enkele omstandigheid is RGB bevoegd verkavelingen uit te voeren. Zijn bevoegdheid is het beheren en uitgeven van grond.

Zowel de planning als verkaveling geschiedt door het Ministerie van Openbare Werken. OW voert nogmaals onderzoek uit, zowel vanuit zijn verantwoordelijkheid voor ruimtelijke ordening alsook op verschillende technisch vastgestelde vraagstukken, waarop het ook vaststelt wat de status van de grond is en de verkavelingsvergunningaanvraag dus afwijst.

Wij vermoeden dat het toenmalige RGB de voorschriften niet heeft opgevolgd en vragen daarom beleefd maar dringend aan de ministers van Openbare Werken, Ruimtelijke ordening en Milieu, Grond- en Bosbeheer, Onderwijs, Wetenschap en Cultuur en Justitie en Politie om de verantwoordelijkheid te nemen en al hetgeen te doen om deze verkaveling en gronduitgifte in algemeen belang in te trekken.”