ALLAN CAMPBELL
’S gann a chreideas mi gum bheil sinn aig meadhan an t-samhraidh! Saoilidh mi, agus tha mi air a bhith a’ cluinntinn an aon bheachd bho dhaoine eile, gun deach na ceithir mìosan mu dheireadh seachad cha mhòr gun fhiosta, a dh’aindeoin an t-suidheachaidh neo-àbhaisteach a bh’ againn fo ghlasadh a’ choròna-bhìorais. Bha fadachd oirnn uile chun an tigeadh fuasgladh air bacaidhean a’ ghlasaidh, agus mu dheireadh thall tha sin air tòiseachadh agus tha cead againn siubhal air feadh na dùthcha a-rithist. Thug sinne cuairt dhan Eilean Sgitheanach airson a’ chiad turas bhon Ghearran, agus leis an fhìrinn innse bha an turas a’ faireachadh car annasach an dèidh ùine cha fada, ach tha mi creidsinn gur e a b’ annasaiche uile cho beag ‘s a bha de chàraichean air an rathad faisg air meadhan an t-samhraidh. Gun teagamh, tha an t-sàmhchair sin air fìor dhroch bhuaidh a thoirt air beòshlaint mhòran dhaoine air Ghàidhealtachd agus anns na h-Eileanan a tha cho mòr an eisimeil turasachd, agus gu dearbh tha cuid a ghnìomhachasan beaga air dùnadh uile gu lèir ri linn dìth cosnaidh.
Ach bhon t-seachdain seo a-mach tha dùil ri sruth de shluagh aig tuath agus san iar, agus dh’fhaodadh gur ann a bhios cus a’ tighinn! Chan eil cho fada bhon a chunnacas luchd-turais a’ cadal a-muigh san Eilean Sgitheanach ri linn ’s nach gabhadh àite-fuirich a lorg, ach bithear an dòchas nach ruig sinn an ìre sin a-rithist! ’S e fìrinn na cùise nach gabh smachd cumail neo a ghabhail air na h-àireamhan de luchd-turais a thig gu ruig nan sgìrean againn, agus gu ìre tha an aon rud fìor mun dòigh sam bi cuid dhiubh gan giùlan fhèin.
Chan iongnadh mar sin ged a bhiodh cuid a’ faireachadh rud beag an-fhoiseil is na bacaidhean gan togail. Fiù ’s nuair a bha an glasadh stèidhichte bha beagan luchd-turais a’ nochdadh, gun fhios ciamar nach robh iad mothachail air na riaghailtean.
Ach an uair a tha modhan giùlain an urra ri ciall an t-sluaigh bidh cuideigin gam briseadh, agus sin far am bheil an cunnart agus adhbhar na h-iomagain an-dràsta. Cuirear fàilte air an teachd-a-steach a chuireas na coigrich ri gnìomhachasan de gach seòrsa ach chan urrainnear a bhith cinnteach nach toir cuideigin an galair mallaichte leotha cuideachd, gun fhiosta.
Tha e gu bhith doirbh rian a chumail air astar dhaoine bho chèile agus aig an aon àm an t-seirbheis air am bi feum aca a fhrithealadh. Ma bha suidheachadh riamh an urra ri tùr a’ mhòr-shluaigh ’s e na tha gu bhith romhainn thar ùine shaor-làithean an t-samhraidh seo, agus air sgàth a h-uile neach a bhios an sàs bidh sinn an dòchas gun tèid gnothaichean mar a dh’iarramaid.
Gu cinnteach chan iarramaid tilleadh gu glasadh!