NDJESITË JANË NOCIONE TEORIKE, VEPRA U JEP ATYRE JETË

Absolutisht nuk i heq vlerën gojëtarisë e arsyetimit teorik, por vetëm veprimi shpreh e vërteton mendimin real të personit. Edhe veprat klasike të papërsëritshme të klasicizmit kanë në qendër të ngjarjeve aktin real përkushtues të një ndjesie, se sa përbetimet e ofshamat. Edhe vetë Shën Valentini është simboli i sakrificës për dashurinë se i kënaqësisë që të jep vetë akti përfundimtar fizik i saj. Sigurisht që edhe fjalimet, premtimet e betimet e drejtuara dikujt, kanë kohën dhe efektin e tyre, natyrisht sipas autorësisë së palëve, por sidoqoftë me një limit. Shqipëria dhe banorët e saj kanë vite e vite që i dëgjojnë, por rezultatet konkrete janë minimale në krahasim me sloganet, duke zhvlerësuar shumë nga fjalimet e deklaratat nocioniste e teorizuese të përdorura sidomos në kohë fushatash elektorale. Patjetër që edhe oratorët deklamues kanë roitje apo bjerrje(zvogëlim)të madh besueshmërie tek qytetarët. Kjo shpjegon edhe faktin që përherë e më pak qytetarë i ndjekin në aksionet e tyre politike. E vumë re tek tentativa e revolucionit blu të Berishës në dy mitingjet e tij “kombëtare”. Të gëzon fakti që shqiptarët po fillojnë të nënvleftësojnë logjet e indoktrinimet, e thënë më shqip, nuk ngopen më aq kollaj me lugën bosh. Sido që të shkojnë punët ky rezultat pozitiv i të menduarit është sinjal i qartë i evoluimit drejt koncepteve të botës së zhvilluar. Është e famshme mendësia amerikane për prakticizmin. Kjo mënyrë e të menduari e thjeshton në maksimum përsiatjen në humbëtirën e filozofive e teorizimeve, aq më tepër kur përdoren nga mediokër si Berisha & pasues, me përralla të tipit “seli e lirisë”, e budallëqe të këtij kallëpi. Fakti është se tek ne, historikisht i ashtuquajturi «mendim ndryshe» nuk ka kurrfarë lidhje me kauza të përcaktuara. Kryesisht, në mos të gjitha, janë rezultat interesash të ngushta personale apo hatërmbetjeje kazuale (rastësore) ndaj shefave. Nuk ka të keqe pa një leksion të dobishëm. Mbase edhe anasjelltas. Në përpëlitjet politike të z.Berisha nuk ka asgjë që ta çon mendjen tek e zbatueshmja. Bile edhe vetë argumentimi teorik që ai tenton të përdorë, është krejtësisht jashtë shinave të konkretizmit, duke sfilitur edhe më njerëzit e stërngopur me përralla demode e të dala boje prej vitesh. Siç e thashë kjo e keqe ka sjellë edhe të mirën e vet të pamohueshme, duke thyer ndjesinë e humbjes së kohës në ndjekje të trilleve e aventurave të lidershipit politik, duke u përqendruar tek veprat konkrete të atyre që janë në pushtet e në zgjedhje me vota për ndërrimin e qeverive. Kjo sigurisht ul karizmën personale duke u dhënë mundësinë qytetarëve, të mendojnë më shumë për vete se sa për bosët që kemi në krye. Sidomos kur kanë 30 vite në fron apo në kalë, pa i zbritur kurrë, por vetëm duke i ndërruar.