A MUND TA SHPJEGOJË KUSH ME KOMPETENCË JO ME TIFOZLLËK TË LAJTHITUR?

Me sa dimë ka disa rregulla ligjore që të konstituohet një parti, qysh nga kërkesa me një numër të caktuar firmëtarësh, dërgimi i saj në gjykatë e më pas vjen regjistrimi në KQZ. Sot në institucionet është regjistruar vetëm një PD me organikën e kryetarin aktual. Në Shkodër ishte një stereotip, refren apo melodi me një vrimë apo brimë fyelli. Dikush nga përfaqësuesit e grupit “antiparti”, më duket zoti Gjini, i shprehu kur futi ca fraza me ngecje romantike, duke përmendur lirira, demokracira e numra pjesëmarrësish. Grupimi pro Berishë, duhet të tregojë besim e siguri, meqë paska shumicën e votueseve të partisë, edhe duke krijuar një parti të re sfiduese, e të fitojë zgjedhjet e ardhshme duke arritur qeverisjen e vendit. Përse u dashka revolucion si i Leninit për të marrë pushtetin. Jo një njeri normal, por edhe një psikopat kronik si ai që rri në krah të “Parkut Rinia”, do ta cilësonte si budallallëk mbi të tijin, atë të Berishës që kushtrimon beteja heroike e historike, a thua që nuk ka 30 vite që bën të njëjtën punë, e pa arritur ndonjë trofe fitimprurëse për vendin, në ndryshim kolosal nga ai për vetveten. Sigurisht duke llogaritur vila e pasuri sa për tre breza. Emëroi Bashën apo mikun e familjes, sipas parimit të LSI-së, me “votat”e lira të anëtarëve të partisë që i bindeshin idhullit të tyre komunist të palëkundër në thellësi, pavarësisht se bëri sikur i shkuli patkonjtë kalit, pas ngordhjes. Atij që kur ishte gjallë i mbante duart pa larë gjithë javën kur shoku Enver rastiste t’i jepte dorën. Si Enveri, si Saliu eliminojnë pa mëshirë ata që i pengojnë rrugët e sundimit. E provoi më parë i ndjeri Azem verbërinë shtazarake të klounit të oborrit. Kam asistuar personalisht në stadiumin “Punëtori”, në Durrës kur hynë të dy në të njëjtën kohë e mijëra demokratë brohorisnin emrin e Azem Hajdarit. Ka fakte filmike të pakundërshtueshme për ngjarjen, nëse dikush do të interesohej. Ishim dëshmitarë kur përdori arkivolin e tij si dash kështjellash për të thyer derën e kryeministrisë e për të marrë pushtetin me dhunë. Por kanë kaluar kohë, e koha ka ligjet e veta. Megjithatë kushdo që i rri afër duhet të ndjehet i rrezikuar me jetë nëse i kërkon revansh politik. Kjo është veçori e politikës shqiptare e jo vetëm e Saliut. Ndryshimi është se nëse të tjerë kryetarë të persekutojnë, ky të vret fare. Mes dy të këqijave, kur je i detyruar të zgjedhësh, kërkon më pak të keqen. Më mirë një dreq pa brirë se një të tillë me brirë. Nëse Shqipëria do të shpresonte tek një rikthim tek e kaluara për përmirësimin e gjendjes së saj të përgjithshme, mund të kërkonim fare mirë Enverin, Zogun apo siç po tentohet vagëllisht (turbull) sot, edhe Saliun. Bile pse jo, edhe vetë Lekë Dukagjinin. Koha është si ujët e lumit që rrjedh. Nuk mundet kurrë të kthehet aty ku ishte. Dikush nga ne, për një arsye a një tjetër, kërkon këtë të pamundur, por është një humbje kriminale kohe, e vetëm i shërben interesit personal të dikujt. Mëkate për një popull që shumicën e jetës së tij i kalon në tranzicione e pasiguri për të nesërmen. Profeti