LOJA BAJATE POLITIKE ME PROTESTA

Është aksiomë (e vërtetuar plotësisht) se kundërveprimi ndaj së keqes është një e drejtë natyrore e instinktive që i del ballas diçkaje që dëmton apo rrezikon. Protesta është sinonim i kësaj kundërshtie. Theksuam më parë se është reagim kundër së keqes. Por a mund të instrumentalizohen këto lëvizje, po i quajmë, shëruese? Ekzistojnë dy mundësi. Kur ato lindin instinktivisht nga vuajtja e problemet, e kur përdoren me qëllim përfitimi personal nga dikush që ka një lloj njohje publike, apo një lloj ndikimi në qytetarë. Eksperienca shumë herore e këtyre demonstrimeve antiqeveri nga forca opozitare, ka treguar se pothuajse të gjitha kanë nisur të stimuluara nga politika, duke shfrytëzuar simpatizantët e thekur, ose me jeniçerë të paguar me lekë a me premtime. Thuhet se po nuk ndryshove mendjen kurrë, edhe rezultati kurrë nuk ndryshon. Siç përmendëm, gjithmonë protestat në fillim të tyre reklamohen si iniciativa spontane të organizuara nga qytetarët. Më pas kur populli «lodhet», e nuk jep rezultatet që kokat e fshehura pas perdeve apo xhamave të zinj shpresonin, futen edhe vetë në valle, për të shtuar disi numrin e protestuesve. Nga të gjitha protestat më e pastra ishte ajo e lëndëve kimike amerikanë. Së paku kështu më duket mua, pasi edhe asaj nuk ja kam fort besën. Edhe këtë radhë sinjalin e dha vetë Saliu, kur tha se do të konsideronte mundësinë e pjesëmarrjes së tij në një protestë të ardhshme. Sigurisht që kuptohet se deri në ç’shkallë është spontaniteti popullor i saj, kur një personazh si ai fut duart e tij aspak të dlira në atë protestë të trumbetuar po nga ai vetë, si popullore. Sigurisht që protestuesit e «lirë», do ta përligjin pjesëmarrjen e tij si e drejtë qytetare, por ajo tashmë është ndyrë, edhe sikur të kishte nisur e pastër. Natyrisht që opozitat i shfrytëzojnë protestimet masive dhe është mbase normale, por e keqja qëndron tek vetë liderët e saj. Sidomos nëse ata janë të diskredituar në sytë e qytetarëve dhe aq më shumë kur njihen si të babëzitur për pushtet e që bëjnë gjithçka për t’ja arritur. Prania e tyre është më tepër denigruese për turmën se sa premisë suksesi, duke e kthyer protestën në një miting pa vlera reale. Kjo taktikë e përdorur pa ndonjë sukses, është reduktuar si një lakror pa petë duke zbuluar se ç’ka nën të. Sigurisht që protestuesit do të mundohen të justifikojnë veten si të «pandikuar» nga partitë, e t’i quajnë qytetarë të thjeshtë e vullnetarë tipat si Saliu, por tashmë kjo taktikë është e kompromentuar keqas. Krerët tanë të politikës e dinë mirë se nuk kanë shumicë popullore me vete, por vetëm ata që u sillen nëpër këmbë, o për kompensim të ndonjë «nderi» që iu është bërë, ose sepse presin ndonjë të tillë. Fundja atyre edhe u takon, pasi kryetarët kanë qenë zemërgjerë me ta, por shumicës dërrmuese të shqiptarëve, mezi u kanë hedhur ndonjë kockë. Dikush mund të pyesë se meqë ata e dinë se nuk kanë me vete shumicën qytetare, që mund të shkaktojnë tronditje bazike, dhe kur dihet se ata dalin nëse janë të bindur se luftojnë për vete e për familjet, përse marrin të tilla iniciativa? Përgjigja është më e lehtë se sa duket. Proverbi i pulës me sorrën shpjegon shkakun. Këto episode demonstrimi të organizuara nën kamuflazh autorësie, janë sigurisht pjesë e një taktike të vjetëruar e të dalë mode, në krijim mjegullnaje e rrumpalle, për të fshehur zuzarllëqet gjatë viteve të gjatë të sundimit të tyre politik e shtetar. Zhurma mediatike e tam tamet partiake, i bëjnë një pjesë, edhe nga njerëzit e thjeshtë, të merren me batutat pa asnjë vlerë ideore të tribunarëve, duke e spostuar vëmendjen nga rrënjët e vërteta të së keqes. Aq më tepër që disa emra të vjetëruar që kanë bërë ç’ka kanë dashur me këtë popull durimshumë, me korrupsion të fshehur e ashiqare (dukshëm), e që vazhdojnë të shijojnë frutat e poshtërsisë pa iu hyrë gjemb në këmbë, duke fituar një lloj mbrojtje mistike(qiellore) në sytë e qytetarëve. Mirëpo koha, me sa duket e shpresohet, po punon kundër tyre. Thonë se reforma në drejtësi do të tregojë se nuk është vetëm fjalë. Të jem i sinqertë nuk kam ndonjë besim të madh, përderisa akoma dosjet e bujshme si Gërdeci e 21 Janari vazhdojnë të flenë në sirtare, e druaj se nëse ndonjë ditë u del gjumi, do të jetë aq vonë, sa që edhe nëse ndodh, efekti i këtij zgjimi do të jetë e pakuptueshëm për shumë kënd, sidomos për brezat që vijnë. Fundja ndëshkimet vlejnë edhe si leksione. Dikur, por edhe sot, bota i gjykon e shpall vendimet publikisht, jo se nuk kishin ku ta kryenin si logjistikë, por që dikush i ngjashëm, t’i vinte gishtin kokës, para se të merrte iniciativën. Nëse dikush, që do të zëvendësojë një kryetar dhe e njeh veprimtarinë e tij të ndëshkueshme e nuk dënohet, atij (të riut) mund t’i hapet oreksi për të vazhduar po në ata brazda, pasi kanë joshjen e pasurimit të shpejtë e jetën e luksit. Prandaj them se tymnajat e sajuara nga kuajt e vjetër e zullumqarë të politikës, janë të prirur për një anarshi, mundësisht sa më të gjatë, pasi është si një binjakëzim me jetëgjatësinë e tyre protagonistike e që pjell edhe kushte më të favorshme për t’i shpëtuar ndëshkimeve të mundshme. Kjo zbeh edhe dëshirën e atyre qytetarëve që dalim sinqerisht e pa trysni politike, në kundërshti të padrejtësive që u bëhen nga qeveritë e pushtetet.