SPONTANITETI NUK ËSHTË AQ MENDIM, SESA REAGIM IMEDIAT

Nuk e di se në ç’orë mbaron ultimatumi që i është bërë Bashës për të dhënë dorëheqjen, por me sa kemi dëgjuar paralajmërimi i fundit i jepet dikujt në situatë ekstreme apo lufte, për të shmangur gjakderdhje apo kasaphana të parashikuara. Në rastin analog duhet të marrë të njëjtin lajmërim të fundit edhe Rama për lëvizjen e çmimeve. Them që paralajmërimet duhet të kenë edhe një plan “b”, nëse nuk realizohet synimi i tij. E pse mos t’i jepet edhe një i tillë Berishës, nëse nuk e merr kalanë e Shqupit, të themi, brenda 17 orësh. Kështu mendoj se funksionon bota e ultimatumeve. Nëse do të isha Basha, nuk do ta jepja kurrë dorëheqjen as në portat e Kievit, para se vetë Berisha të kryente një xhest të tillë. Bile edhe disa ekzemplarë që ulërasin edhe kur pretendojnë se flasin. Janë ca “kokrra” që duhet të shoqërojnë Saliun në tërheqjen e tij nga synimet e rij perverse. Po ashtu edhe disa rrotull Bashës, në të njëjtin pozicion hiearkik partiak. Po nuk ndodhën këto dorëheqje “kolektive”, jam i sigurtë se kalvari i mundimeve brenda PD-së, do të vazhdojë gjatë, si edhe jetëgjatësia e PSsë në pushtet. Nëse pas dy kryetarëve, do të mbetet koncepti politik i tyre, sidomos i Saliut, i mishëruar me fanatizëm tek tipa, si Nokë, Voksh, Salianj a Bardhi, asgjë nuk ka ndryshuar në konceptin thelbësor të të bërit politikë brenda partisë. E po ashtu asgjë nuk mund të ndryshojë në të ardhmen e saj. Sigurisht përveç ndryshimeve detyruese kohore. Një analogji jo normale ekziston jo pak herë në krerët tanë, por edhe në mendësinë qytetare. Vendimet në konflikte të gjithfarësojshme i merr gjykata. I vetmi institucion që i vë në diskutim është një i tillë më i lartë, në të njëjtin sistem. Duka i futbollit rizgjidhet në krye të federatës, pas pezullimit nga detyra me vendim gjykate. Arbitraritet i pastër e shenjë e garantuar anarshie. Bashën nuk ka burrë ta detyrojë të japë dorëheqjen, përveç atij forumi legjitim që e zgjodhi. Pastaj, sa grupe e sa foltore dalin, nuk mund të ç’vlerësojnë një vendim legjitim, në çfarëdo rasti apo rrethane. Siç e shpreha, nuk kam asnjë besim se dorëheqja e vetëm dy “njëshave” aktualë të PD-së, do të unifikonte si me magji partinë e shkërmoqur rëndë, në atë shkallë, sa të ndeshen me Ramën në zgjedhjet e ardhshme denjësisht e në konkurrencë reale për marrje pushteti, do të ishte utopi. As unë e askush, përfshirë edhe ithtarë të PS-së, nuk duhet të ngazëllehemi nga kjo që po ndodh brenda partisë më të madhe e tradicionale shqiptare. Demokracisë i duhet oponencë e debat dinjitoz, së paku nga dy kundërshtarë politikë, po ashtu dinjitozë. PD-ja duhet pa tjetër të bëhet njëra nga ato.

Profeti