Partia apo drejtësia në ballë?

Dërguar me email Në adresën e redaksisë

Kjo dilemë munduese shpërfaqet pa shterje në jetën normale të qytetareve shqiptarë. Nuk ka veprim gjyqësor që partia mos të fusë hundën e vet lakmitare, para e pas vendimeve të gjyqësorit, duke influencuar negativisht në besimin qytetar tek organet e drejtësisë. Natyrisht edhe duke infliltruar në koshiencën e prokurorëve e gjyqtarëve, pasi edhe ata janë qytetarë, ndjesinë e drojes e të luhatjes në përballje me krimin. Reagimi i PD-së, një dreq e di se për cilën parti bëhet fjalë, kundër Gj.Kushtetuese, pasi nuk iu pranua denoncimi, ishte rrugaçian e me fjalor të denjë për partitë tona skandaloze. Nuk është problemi se ju plotësua ose jo dëshira partiake Tabakut a Vokshit, por atij ndikimi negativ që përmendëm, për organin më të lartë të drejtësisë, që lë shije të hidhur tek qytetarët, duke copëzuar edhe atë pak besim tek drejtësia e pasvetingut. E sigurisht mbjellin mosbesim tek vetë drejtësia, duke menduar krahasimisht, se kur një parti injoron e mallkon një gjykatë supreme, imagjino një gjyqtar të shkallës së parë. Për të qenë në rregull me veten duhet theksuar se kjo është më e theksuar tek partitë opzitare, pasi duan të justifikojnë paaftësinë dhe humbjen e besimit tek njerëzit, duke iu hedhur në fyt kujt t’i dalë përpara në kërkim të alibive. Rasti i deputetit që dorëzoi vullnetarisht mandatin pas kërkesës së prokurorisë, pa komision mandatesh (na ndritën këta komisionet),është një xhest normal njerëzor. Ai bëri vetë atë që do të vendosnin të tjerët për të. Por mu duk grotesk e krejtësisht i pakuptueshëm reagimi i njërës nga PD-të, kur pasi deputeti dha dorëheqjen, e pasi ajo u pranua, ato(PD-të) kërkonin si kofinin(koshin) pas të vjelave, të ishin ata vetë heqësit e mandatit, sigurisht pas oraratorive bombastike të Tabakut e Vokshit, kur vetë deputeti tashmë është në dorë të organeve të drejtësisë. Shpesh thelbi i problemit gjendet në hollësira. Ndërhyrja partiake, trashëgim nga Enveri e pasuesi i tij i pas ‘90-tës,vazhdon me reminishenca aktive e të qenësishme edhe sot që po flasim e bëjmë filozofin. Rruga e Kombit, Gërdeci, “Lufta civile” e ‘97-‘98-tës, ÇEZ(S)-i, Katër të Janarit, Grabitja e thesarit në Krrabë, 700.000 dollarët, Vjedhja e pronave të shqiptarëve e plot të tjera, kaluan si pa të keq, e pothuaj pa fajtorë, pasi partia ishte në ballë si qëmoti. U dënuan ca si ushtari Llupo i Janarit. Por vetëm kaq. Drejtësia vazhdon letargjinë (gjumin e ariut)edhe sot e kësaj dite, pa arritur të dalë nga shpella e të fërkojë sytë e përgjumur, për të parë ndonjë send me peshë, përveç ndonjë kacabuni mjeran. Është e trishtueshme që ne shqiptarët nuk po arrijmë të kuptojmë se partitë nuk janë ligji e aq më pak drejtësia. Ata janë thjeshtë biznesmenë që punojnë për të fituar, si ata që shesin sallatë tek “Pazari i ri”. Shesin ide apo premtime, e kur ata nuk mbahen, kujt dreqin i hyjnë në punë? Shteti ligjor e një drejtësi e barabartë për të gjithë, është ajo që presin qytetarët prej tyre kur i votojnë. Nëse kjo nuk ndodh, atëherë përse hyjnë në punë politikanët e më kryesorja, përse duhen ndjekur e përkrahur me vota, duartrokitje, sopata, sfurqe, vare a pushkë, për t’i nxjerrë sytë njëri-tjetrit, e në mbrojtje të vilave të tyre të pista e pasurive korruptive!? Natyrisht nuk mund të futen të gjithë në një rreth të ferrit të Dantes, por që një nga rrathët e meritojnë pothuaj të gjithë këta të “demokracisë”, them se është e justifikueshme. Profeti