Kur të huton pasioni

Shpesh herë trajnerët, të cilët janë edhe ata që vuajnë më shumë në stol për humbjen e skuadrës, jo vetëm që lihen vetëm nga të gjithë, por janë ata që marrin mbi vete të gjitha përgjegjësitë. Ndërkohë, nga të gjitha anwt vërshojnë kritikat e “ekspertëve”, të cilët i akuzojnë sepse nuk bëri këtë, apo atë zëvendësim, pse zgjodhi këtë apo atë skemë, e kështu me radhë. E këtë e pasqyron më së miri një sentencë e vjetër, ndoshta sa vetë sporti, që thotë se kur fiton, fiton skuadra, ndërsa kur humb, humb trajneri. Një nga këta trajnerë, që e ndjejnë aq shumë sportin është Francis Schmidt, trajner i një skuadre të futbollit amerikan në SHBA, i cili, vështirë të verë gjumë në sy në vigjilje të një ndeshjeje të ekipit të tij. Kështu, para disa kohësh ishte shumë i shqetësuar përpara një superbowl, siç quhet ndryshe takimi final i turneut, të këtij sporti. Për orë të tëra qëndronte i zhytur në mendime, në kërkim të ndonjë skeme që t’i jepte rezultat për të fituar ndeshjen më të rëndësishme të vitit. Ngado që shkonte, kudo që ulej, qoftë edhe për pak minuta, trajneri Schmidt nxirrte menjëherë bllokun dhe fillonte të studionte skema e taktika të mundshme për t’i aplikuar nëpërmjet lojtarëve të tij në fushën e lojës. Sa më shumë afronte dita e finales, aq më shumë rritej ankthi e tensioni i trajnerit. Me këto mendime në kokë, dy ditë para ndeshjes u kujtua se makina e tij kishte nevojë për shërbim dhe pa humbur kohë vajti te mekaniku. Ndërkohë që ky i fundit, ndër të tjera vendosi t’i ndërronte edhe vajin, për të përfituar nga rasti. Schmitd qëndroi brenda në makinë dhe menjëherë nxori bllokun e tij, duke u marrë me skemat e lojës. Aq shumë u zhyt në to, saqë nuk e vuri re se mekaniku e ngriti makinën me elevator. Kur iu duk se e gjeti skemën e përshtatshme, trajneri i pasionuar mbylli bllokun dhe bëri të dilte nga makina. I shkreti Scmidt. Ra poshtë nga 3 metra lartësi, duke i thyer të dyja këmbët.