FJALIMI I JASHTËZAKONSHËM I VIKTOR HYGOIT (II)

. ...Që prej një kohe të gjatë, ndërgjegjja njerëzore është rebeluar kundër jush dhe ju ka pyetur: çfarë doni nga unë? Që prej kohësh, ju jeni përpjekur të vendosni një pengesë mbi shpirtin (mendjen) njerëzor! (Brohoritje në të majtë.) Dhe ju doni të jeni mjeshtrat e mësimdhënies! Dhe nuk ka asnjë poet, as një shkrimtar, as një filozof, as një mendimtar që pranohet nga ju! Dhe gjithçka që është shkruar, gjetur, ëndërruar, nxjerrë, ndriçuar, imagjinuar, shpikur nga gjenitë, thesari i civilizimit, trashëgimia laike e brezave, trashëgimia e përbashkët e inteligjencës, ju e refuzoni atë! Nëse truri i njerëzimit do të ishte këtu para syve tuaj, i hapur si faqja e një libri, ju do të bënit zhgarravina (Po! Po!) Pranojeni! (Lëvizje e zgjatur.) Më në fund, ekziston një libër, një libër që duket i tëri një burim më i lartë, një libër i cili është për universin çfarë është Kurani për Islamin, çfarë janë Vedat për Indinë, një libër që përmban gjithë mençurinë njerëzore të ndriçuar nga e gjithë mençuria hyjnore, një libër që venerimi i popujve e quan Bibla! Epo! censura juaj ka shkuar deri në këtë pikë! E padëgjuar! disa papë kanë ndaluar Biblën! Çfarë habie për mendjet e mençura, çfarë tmerri për zemrat e thjeshta, të shohin indeksin (gishtin) e Romës të vendosur në librin e Zotit! (Aderim i fortë në të majtë.) Dhe ju kërkoni lirinë për të dhënë mësim! Këtu, le të jemi të sinqertë, le të biem dakord për lirinë që po kërkoni: është liri për të mos dhënë mësim. (Duartrokitje nga e majta. – Protestë e fortë nga e djathta.) Ah! ju doni që t’ju japim popuj për t’i arsimuar! Shumë mirë. – Le të shohim nxënësit tuaj. Le të shohim produktet tuaja. (Qeshin.) Çfarë bëtë me Italinë? Çfarë keni bërë me Spanjën? Për shekuj me radhë ju keni mbajtur në duar, sipas gjykimit tuaj, në shkollën tuaj, nën sundimin tuaj, këto dy kombe të mëdha, të shquara midis të shquarave; çfarë keni bëre me to? (Lëvizje.) Do t’ua them. Falë jush, Italia, emrin e së cilës askush që mendon nuk mund ta shqiptojë përveçse me një dhimbje të pashprehur birnore, Italia, kjo nënë e gjenive dhe kombeve, që ka përhapur mbi univers të gjitha mrekullitë më verbuese të poezisë dhe arteve, Italia, e cila i mësoi njerëzimit të lexojë, Italia sot nuk di të lexojë! (Ndjesi e thellë.) Po, Italia është nga të gjitha shtetet e Evropës, ajo që ka numrin më të vogël të vendasve që dinë të lexojnë! (Ankesa në të djathtë. Zëra të dhunshëm.) Spanja, e pajisur me madhështi, Spanja, e cila kishte marrë nga romakët civilizimin e saj të parë, nga arabët civilizimin e saj të dytë, nga Providenca, dhe përkundër jush, një botë, Amerikën, Spanja humbi, falë jush, falë badallallëkut tuaj, i cili ishte një zgjedhë degradimi dhe pakësimi (Duartrokitje në të majtë), Spanja ka humbur këtë sekret të fuqisë që ajo trashëgoi nga Romakët, këtë gjeni të arteve që ajo trashëgoi nga arabët, këtë botë që ajo kishte nga Zoti dhe në këmbim të gjithçkaje që ju e bëtë të humbasë, ajo mori nga ju Inkuizicionin (Lëvizje.). Inkuizicioni, të cilin disa njerëz të partisë po përpiqen ta rehabilitojnë sot me një ndrojtje modeste me të cilën i nderoj. (Qetësi e gjatë në të majtë. – Ankesa në të djathtë.) Inkuizicioni, i cili dogji për së gjalli pesë milionë burra në shtyllat prej druri! (Mohimet në të djathtë). Lexoni historinë! Inkuizicioni, i cili zhvarrosi të vdekurit për t’i djegur ata si heretikë. (Është e vërtetë!) Dëshmitarët Urgel dhe Arnauld, rrëfimi i Forcalquier. Inkuizicioni, i cili shpalli fëmijët e heretikëve, deri në brezin e dytë, famëkeq dhe të paaftë për ndonjë nderim publik, kjo përveç vetëm, këto janë kushtet e gjykimeve, ata që do të denonconin babanë e tyre. (Lëvizje e gjatë). Inkuizicioni, i cili, ndërsa flas, ende mban në bibliotekën e Vatikanit dorëshkrimet e Galileos, të mbyllura dhe të vulosura nën vulën e indeksit. (Agjitacion.) Është e vërtetë që, për të ngushëlluar Spanjën për atë që i morët asaj dhe i dhuruat, ju i keni vënë nofkën: Katolikja! (Thashetheme në të djathtë.) Ah! A e dini? Ju i keni rrëmbyer një prej burrave të saj më të mëdhenj atë britmë të dhimbshme që ju akuzon: “Unë preferoj që ajo të jetë e madhja sesa katolikja!” (Thirrje djathtas. – Ndërprerje e gjatë. – disa anëtarë i drejtohen oratorit në mënyrë të dhunshme.) Këto janë kryeveprat tuaja! Këtë vatër që ne e quajtëm Itali, ju e keni shuar. Këtë kolos që ne e quajtëm Spanjë, ju e keni minuar atë. Njëra është hi, tjetra është rrënojë. Ja çfarë keni bërë ndaj këtyre dy popujve të mëdhenj. Çfarë doni të bëni me Francën? (Lëvizje e zgjatur.) Ja, ju vini nga Roma: Unë ju përgëzoj. Ju keni pasur sukses të madh atje! (Të qeshura dhe bravo në të majtë.) Sapo keni gozhduar (vrarë me bajonetë) popullin romak; tani ju doni të gozhdoni popullin francez. E kuptoj: kjo është edhe më e bukur, kjo mund të tentohet; vetëm, kini kujdes, është e vështirë, sepse ai është një luan krejtësisht i gjallë. (Agjitacion.) Kë fajësoni? Unë do t’ju them: ju fajësoni arsyen njerëzore. Pse? Sepse ajo e bën ditën. (Po! Po! – Jo! Jo!) Po, doni të ju tregoj se çfarë ju shqetëson? Është kjo sasi e madhe e dritës së lirë që Franca ka dhënë për tre shekuj, një dritë me plot logjikë, një dritë sot më e ndritshme se kurrë, dritë e cila e bën kombin francez komb ndriçues, në një mënyrë të tillë që ne mund të shohim qartësinë e Francës në fytyrën e të gjithë popujve të universit. (Sensacion.) Epo, kjo qartësi e Francës, kjo dritë e lirë, kjo dritë e drejtpërdrejtë, kjo dritë e cila nuk vjen nga Roma, e cila vjen nga Zoti, kjo është ajo që ju doni të shuani! (Është e vërtetë !) Kjo është ajo që ne duam të ruajmë! (Po! Po! – Bravo në të majtë.) Unë e hedh poshtë ligjin tuaj. Unë e refuzoj atë sepse konfiskon arsimin fillor, sepse degradon arsimin e mesëm, sepse ul nivelin e shkencës, sepse e zvogëlon vendin tim. (Sensacion.) Unë e refuzoj atë, sepse unë jam një nga ata që kam një dhimbje zemre dhe një skuqje të ballit sa herë që Franca pëson, nga çfarëdo shkaku, çfarëdo qoftë, një zvogëlim, qoftë ky një zvogëlim i territorit, si nga traktatet e vitit 1815, ose një zvogëlim i madhështisë intelektuale si me ligjin tuaj! (Duartrokitje të forta nga e majta.) Zotërinj, para se të përfundoj, më lejoni t’i drejtohem këtu, nga maja e tribunës, partisë klerike, partisë e cila po na pushton (dëgjoni! dëgjoni!), një këshillë serioze. (Thashethemet në të djathtë.) Nuk është aftësia që i mungon. Kur