Ta pësosh nga gogësima

Paul Byrd ishte për një kohë shumë të gjatë një nga punonjësit më korrektë me detyrën e nëpunësit në zyrën e kontabilitetit të një shoqërie australiane, e cila prodhonte soba me gaz, në Sydney. Jo vetëm kaq, por karakteri dhe natyra e tij e mbyllur e kishin bërë të shquhej si një nga njerëzit më gojëkyçur të firmës në fjalë. Mirëpo një ditë nëpunësi Byrd, jo vetëm që e hapi gojën, por e hapi aq shumë sa ishte e pamundur që t’i mbyllej më. Dhe jo për të ngritur zërin dhe për të protestuar për ndonjë padrejtësi, por të gjorit nëpunës goja iu hap e sa nuk iu shqye për… gjumë. Në fakt kishte ndodhur që një ditë, teksa po punonte si zakonisht në tavolinën e tij të punës, me një mori shkresash zyrtare e dokumente të tjera të financës, filloi t’i hapej goja keq për gjumë. Dhe në një moment të caktuar iu hap aq shumë, saqë ishte e pamundur t’i mbyllej më. E dërguan menjëherë në spitalin më të afërt, por me gjithë ndërhyrjen e mjekëve specialistë, i shkreti Paul Byrd mbeti me gojën të hapur sa një kamare. Kur panë se nuk ishte e mundur ndryshe. Mjekët deklaruan se e vetmja mënyrë për t’ia mbyllur gojën nëpunësit fatkeq ishte… ndërhyrja kirurgjikale. E këtu filluan mosmarrëveshjet, pasi shoqëria nuk merrte përsipër shpenzimet e operacionit, ashtu siç pretendonte me të drejtë nëpunësi, pasi ishte sëmurë në punë e sipër. U desh ndërhyrja e gjykatës lokale, e cila, bëri përgjegjëse shoqërinë në fjalë për këtë “aksident” në punë, duke ardhur në përfundimin se shkak që i ishte hapur goja për gjumë, kishte qenë monotonia e punës. Prandaj e detyroi atë të paguante dëmet e shkaktuara një nëpunësi të saj, pikërisht gjatë orarit të punës.

45.

46.

47.

48.

50.

51.

53.

55.

56.

57.

58.

61.

67.

68.

70.