Drejtuesit e rinj recidivistë të Serbisë

Si presidenti i ri ashtu dhe kryeministri i ri e ndjejnë humbjen e Kosovës si humbje personale dhe ata, nëse u krijohet hapësirë, janë gati të ndërmarrin çdo aventurë për riparimin e kësaj humbjeje personale.

... e Sllobodan Millosheviçit, duhet të kishte nxitur një program të ri qëndrimi, reflektimi dhe reagimi në Tiranë dhe në Prishtinë. Në Tiranë, ku duket vazhdon inercia e autosugjestionit se do të kenë përfilljen e Serbisë, dhe në Prishtinë, ku duket se vazhdon letargjia e autosugjestioni se mund të rrinë të qetë përderisa në fushën e betejës është SHBA dhe NATO, nuk ka shenja deri tani se janë përgatitur apo po përgatiten për valën e re të tensioneve, që pritet të përhapë në Kosovë dhe rreth Kosovës garnitura e re e pushtetit në Serbi. Presidenti i sapo zgjedhur serb, Tomislav Nikoliç afishoi në 19 korrik platformën e tij të re tensiongritëse për Kosovën. Ajo përmbledh tre drejtime të rëndësishme, të cilat në çdo analizë politike dhe diplomatike rezultojnë të tilla, që kërkojnë qëndrim dhe reagim, si nga Tirana, ashtu dhe nga Prishtina. Naivitetet diplomatike se duhet t’i jepet kohë presidentit Nikoliç apo kryeministrit Daçiç të tregojnë vetëpërmbajtjen, që zakonisht diktojnë postet ekzekutive, tingëllojnë si një justifikim për largim nga detyrimi i syçeltësisë ndaj kthesave negative, që mund të shkaktojnë kalorësit e vjetër të radikalizmit serb, të cilët tani, pas 12 vjetësh të të ashtuquajturit revolucion demokratik serb, rimorën plotësisht pushtetin në Beograd. Drejtimi i parë i platformës së presidentit të ri serb për Kosovën është rishikimi i marrëveshjeve të arritura deri tani nga bisedimet e qeverisë së Beogradit me qeverinë e Prishtinës, me ndërmjetësimin dhe drejtimin e Bashkimit Europian. Nikoliç, i cili i vuri në dyshim të gjitha, me pretekstin se janë në dëm të Serbisë, u shpreh qartë se ai do t’i rishikojë ato, që do të thotë se nuk do t’i zbatojë dhe do t’i çvleftësojë marrëveshjet e arritura mes qeverisë së ish- presidentit Tadiç dhe qeverisë së kryeministrit Hashim Thaçi. Në këtë mënyrë, presidenti serb kërkon të kthejë mbrapa gjendjen e marrëdhënieve mes Serbisë dhe Kosovës, në periudhën kur nuk ishte arritur asnjë marrëveshje teknike, që nga kadastra e targat e deri tek menaxhimi i integruar i kufijve. Presidenti i ri prish kështu një rrugë të ndërtuar me aq mundim në procesin e normalizimit të marrëdhënieve Serbi- Kosovë. Ai hedh poshtë një paketë marrëveshjesh ndërkombëtare dhe një produkt diplomatik, i cili, ndonëse nuk la plotësisht të kënaqur as palën serbe dhe as palën shqiptare, ishte një hap dhe një shkallëzim pozitiv dhe gradual drejt normalizimit të marrëdhënieve mes dy shteteve fqinj. Sfida e presidentit të i ri Nikoliç nuk ka të bëjë vetëm me ish- rivalin e tij politik, ish- presidentin Boris Tadiç, dhe as vetëm me armikun e tij të deklaruar, që është populli shqiptar i Kosovës. Ajo ka të bëjë direkt me Bashkimin Europian, diplomacia e të cilit është organizatorja dhe mediatorja e bisedimeve diplomatike Serbi- Kosovë dhe arkitektja e atyre marrëveshjeve të vështira, të arritura me një mund diplomatik mbinormal. Duke goditur dhe çvleftësuar marrëveshjet e arritura mes Serbisë dhe Kosovës, ai i adreson një goditje jo vetëm veprës, por edhe rolit të Bashkimit Europian në Kosovë dhe në Ballkan, si dhe vetë BE si organizatë. Ai akuzoi BE- në se ka mbajtur anën e Kosovës në bisedimet, dhe deklaroi se në të gjitha çështjet e diskutuara kishte patur dy palë kundër palës serbe. Drejtimi i dytë i plat- formës së rrezikshme strategjike të presidentit të ri serb për Kosovën ka të bëjë me paralajmërimin dhe tezën e re të tij se në bisedimet mes Serbisë dhe Kosovës duhet të përfshihet edhe OKBja. Teza e futjes së OKB- së në formatin e bisedimeve të deritanishme mes Serbisë dhe Kosovës, që janë zhvilluar me ndërmjetësimin e BE- së synon që të bllokojë dhe acarojë situatën mes dy shteteve fqinj dhe të mënjanojë Bashkimin Europian. Presidenti i ri i Serbisë me siguri duhet ta dijë se ka qenë pikërisht OKB, me rezolutën e saj të tetorit të viti 2010, që mandatoi Bashkimin Europian të drejtojë bisedimet mes Serbisë dhe Kosovës. Por ai e neglizhon me dashje këtë dhe parashtron kërkesën që OKB të futet si pjesëmarrëse në bisedimet. Plotësimi i kësaj kërkese do të hapte një rreth të ri vicioz sepse do të kërkonte një rezolutë tjetër të OKB, një seri tjetër tratativash e marrëveshjesh me shtetet kryesore të Këshillit të Sigurimit, etj. Objektivi i tij është që duke kërkuar përfshirjen e OKB në bisedime, të hapet rruga dhe mundësia që në këto

Kërcënimi duhet marrë seriozisht edhe në Tiranë, ku i takon qeverisë, parlamentit dhe institucioneve të sigurisë që të jenë në gatishmërinë e mbrojtjes së një interesi madhor jetik e

kombëtar, siç është pavarësia e Kosovës.