… nga numri i shkuar
Numri i fundit i “Milosao”- s ia kushtonte argumentin e saj kryesor një shkrimi shumë gazetaresk në lidhje me faktin nëse Viktor Hygo e kish lexuar veprën e De Radës apo jo dhe kush e provonte këtë fakt. Një studiues, i cili gjendet prej vitesh në Francë, Dashnor Kokonozi argumentonte me një stil të këndshëm dhe tejet të kujdesshëm faktin, që mbështetej nga një evidencë, në dukje e vogël, se kjo kish ndodhur. Shkrimi i botuar i paraprin një morie shkrimesh që do të vijojnë për De Radën në vitin që i është kushtuar atij. Çuditërisht, Ministria e Kulturës as e ka përmendur “Milosao”- n tonë, por nuk është se ngre shumë peshë ky fakt. Shkrimi duhej thënë se ishte i këndshëm.
Po ashtu, duhet të kujtojmë se shkrimi më i mirë në këtë numër lidhej me një intervistë retrospektive të Ayn Rand, të realizuar dekada të shkuara prej Mike Wallace dhe përkthyer saktësisht nga Saverina Pasho. Për hir të së vërtetës, intervista ishte botuar te Letrat- 5, por ne përfituam nga një leje mirëdashëse e tyre për ta ribotuar.
Poezitë e Lindita Komanit ishin të këndshme dhe janë fryt i punës së saj individuale, që duhet thënë e kanë spikatur këtë autore të këndshme me një formim të mirë.
Kishim një etyd nga një djal i ri, që duhet thënë se është shumë i ndershëm me veten por që i nevojitet që tashmë të kaloj në një stad tjetër dhe të punojë më shumë për sintezën në krijim.
Agim Vinca rikthehej me një review kushtuar Rexhep Ferrit, duke e parë tashmë si shkrimtar. Duhet thënë se është për tu vlerësuar mënyra sesi e mbështesin njerëzit e Kosovës dhe Maqe-
Rdonisë njëri- tjetrin krejt ndryshe nga autorët tanë, që bëjnë më shumë gjëra panegjirike për njëri- tjetrin. Anna Kove na kish një sjellë një tregim që ishte ngritur mbi një simbolikë, por që ajo duke e ditur mirë rrezikun e kësaj, e kishin rrudhur shumë. Nuk mund të themi se ishte tregim i arrirë, me elementët e përdorur.
Në këtë numër kishim dhe një shkrim kushtuar profesor Jup Kastratit që ka një përvjetor për pak ditë. Ai mbetet një figurë e qashtër dhe shumë e nderuar për të gjithë atë që ka bërë për letrat shqipe dhe albanologjinë në përgjithësi...
Në përgjithësi ishte një numër i thjeshtë, pa pretendime të mëdha por me pak kulme, që e mbanin në nivelin e mirë “Milosao”. Grafikisht, mund të ishte pak më mirë, sepse dukej disi i mërzitshëm.