I vëllai: Dritëroi kishte shumë për të thënë
Lule, lot e duartrokitje, si u përcoll në banesën e fundit kolosi Lamtumira e fjalët që përlotën sallën
Lule, lot, duartrokitje e nderim nga qindra qytetarë dhe nga salla e mbushur plot e Pallatit të Kongreseve. Kjo qe “dita e fundit mbi tokë” e shkrimtarit, poetit, politikanit e gazetarit Dritëro Agolli, që u nda nga jeta të premten, më 3 shkurt, në moshën 85- vjeçare. Homazhet për Dritëroin zgjatën rreth dy orë e 30 minuta e ndërsa tinguj muzikorë shoqëronin qytetarët që përuleshin para fotografive të tij.
“Unë jam vëllai. Ishte vëllai im”, tha dje Tajar Agolli, në ceremoninë e mbajtur për nder të shkrimtarit. Fjalët përlotën sallën që duartrokiti në shenjë respekti, ndërsa vetë i vëllai heshti për pak çaste mbasi preku me të dyja duart arkëmortin. Duke falënderuar të pranishmit, vëllai i mbetur i familjes, u tha të pranishmëve se “ai qe vëllai im dhe i gjithë Shqipërisë. Të gjitha ato që u thanë, u thanë në mënyrë të shkëlqyer. Falënderime për parafolësit dhe për pjesëmarrësit! Edhe sikur të kish ndonjë sallë sa Tirana, do të vinin të gjithë. Për të kam besim të plotë, se ai ishte vëllai i madh i të gjithëve”, tha Tajar Agolli, i vetmi i mbetur i Dritëroit, ndërsa e motra i është ndarë nga jeta muaj më parë, në vitin që shkoi.
“Ju, - tha z. Tajar Agolli mes ngashërimeve, - i dini të gjithë cilësitë e tij të mira, e njihni edhe shpirtin e tij. Ai kishte akoma shumë për të thënë. Ka pasur kuptim të madh ajo fjala ‘ Prit dhe pak’. Kishte ende për të thënë, të mbronte demokracinë e të mirat e vendit, të godiste të metat, që të hiqnin dorë me edukim nga shumë gjëra. Unë s’kam ç’them më shumë, i paharruar qoftë kujtimi i tij”. Bashkëshortja Sadija, e bija Elona, i biri Artani dhe nipërit e mbesat e tij e përcollën të përlotur dhe i dhanë lamtumirën në Tufinë, ku do të prehet shkrimtari i madh.
MIQTË
Nasi Lera tha se brezi i tij mezi priste të lexonte diçka prej tij dhe se frymëzohej nga Agolli. “Sot fillon pelegrinazhi ynë dhe them se ai nuk ka vdekur, por bën shaka me ne”, - shtoi ai. Vlerësime të mëdha dha për të në emër të Akademisë së Shkencave, edhe kreu i saj, Muzafer Korkuti, i cili i përcolli familjes së shkrimtarit ngushëllimet e intelektualëve duke e cilësuar poetin “Naimin tonë”. Për Floresha Dadon, Agolli qe shkrimtar i lirë.
Ali Aliu u shpreh para të pranishmëve se e ka njohur më 1970, duke kujtuar edhe kohën e fushatës kundër tij. “Nuk ankoheshe, as merrje nëpër gojë as emra, as vatra ligësie. I fale shpirtin tonë portretin poetik shqiptar më të përsosur”, tha ai duke iu drejtuar Dritëroit.
Preç Zogaj e falënderoi shkrimtarin që i nxori të drejtën e studimit atij dhe të tjerëve, dhe theksoi se “ne njerëzit duhet t’i mbajmë mend për të
“KUR TË JESH MËRZITUR SHUMË”
Kënga e kënduar nga Ardit Gjebrea, me tekst poezinë e tij, ishte kënga e përzgjedhur për të përcjellë trupin e pajetë, nga Pallati i Kongreseve për në banesën e fundit. Karafila të bardhë u hodhën mbi arkëmortin e tij nga dhjetëra të pranishëm. mirat që kanë bërë, jo për ato që nuk arritën të bëjnë”. Sipas tij, ky është kriteri. Kujtimet më të mira ndau edhe Ylljet Aliçka, duke thënë se historia e letërsisë mbështetet te njeriu i thjeshtë. Ai e cilësoi si një nga dy princat e letërsisë shqipe, duke vënë në dukje se një nga shinat qe e ardhmja e Shqipërisë, qoftë edhe pamundësia për të përmirësuar botën. Njësoj, edhe Moikom Zeqo, vërejti se Dritëroi nuk mund të largohet, pasi shkrimtari nuk ikën kurrë; për të nuk ekziston vdekja, pasi lë veprën, dhe kjo është jeta e dytë.