Për flamurin e 1 kombi dhe 2 qeveritë e tij

maqedonase, e megjithatë ka edhe përbërje të ndjeshme të shqiptarëve. Kjo qeveri ka punë me sllavo- maqedonasit dhe shqiptarët kushtimisht, e nuk mund të anashkalojë pakicat e tjera.

Qeveria e Malit të Zi ka kryeministër dhe shumicë dërrmuese malazeze, ama e ka edhe një ministër shqiptar brenda saj e duhet të kujdeset normalisht edhe për rreth 7% të popullsisë së Malit të Zi, që është shqiptare.

Ndërkohë që qeveria e Greqisë ka veçantinë që edhe pse nuk ka asnjë shqiptar, së paku të njohur formalisht, si të tillë, ka shumë punë që e lidhin me shqiptarët që jetojnë atje si ar- vanitas, të padeklaruar, çamë ortodoksë, emigrantë, si edhe me pronat e pasuritë e shqiptarëve, përfshirë këtu edhe çështjen çame.

Ky parashtrim na ndihmon të kuptojmë se asnjë deklaratë e shitur si patriotike për kinse 1 komb me 2 qeveri, nuk është e tillë, pra nuk është në të vërtetë patriotike. Është aktoreske dhe patetike, ama kurrsesi patriotike.

Që 2 qeveri të bashkojnë një komb, u duhet të jenë përfaqësuese tërësore të këtij kombi.

Jemi të gjithë të qartë se qeveria e Shqipërisë dhe ajo e Kosovës përfaqësojnë shumicën absolute të shqiptarëve, e për rrjedhojë kanë edhe detyrimin politik dhe institucional që të kujdesen e marrin vendime të forta për të gjithë shqiptarët kudo që ata ndodhen.

Që ta bëjnë këtë, u duhet të dyja qeverive që ndërsa punojnë e bashkërendohen për marrëveshjet dytësore, me karakter ndërshtetëror, të nisin projektimin e politikave të përbashkëta, të buruara e ndërlidhura me aspiratat tona kombëtare.

Janë shumë të domosdoshme edhe marrëveshjet ndërshtetërore, nëse zhvillohen dhe zbatohen përpikmërisht në kohën e kornizat sipas nënshkrimeve.

Sidoqoftë, që të mos rrezikojmë rënien në përdorim simbolikash dhe aktesh politike me sfond patriotik për arsye të politikave dhe marketingut ditor, ka rëndësi madhore të kërkohen dhe bashkërendohen projekte thelbësore me burim dhe qëllimësi, aspiratat tona kombëtare.

E di që do të më thonë se do bashkohemi kur të jemi pjesë e familjes europiane si anëtarë të BE me të drejta të plota.

Por nuk mund të rri pa iu përgjigjur atyre që thonë e mendojnë kësisoj: Po si mund të integrohemi pa u bashkuar? E nëse projekti i integrimit europian bëhet i gjatë, plot kthesa e të paditura, si mund të bashkohemi pa u integruar? A kemi ne si shqiptarë një projekt tonin, një axhendë tonën në njëfrekuencim me partnerët dhe aleatët tanë strategjikë SHBA, UK dhe BE, por edhe të përgatitur për çdo variabël të panjohur gjeostrategjik?