Të bashkëjetosh me tmerrin, 16- vjeçarja rrëfen jetën në kabinën elektrike
Katër fëmijët e familjes Çoniku, në mëshirë të fatit: Si ia dalim me 150 mijë lekë "Kemi frikë për jetën, ka pasur raste kur kemi luftuar me flakët"
Edhe këtë vit, ata do t'i kalojnë netët e gjata të dimrit plot ankth, mbështjellë nën batanijet e ftohta. Të rrethuar nga muret plot lagështirë, katër fëmijët e familjes Çoniku në fshatin Çëravë të Pogradecit duhet të jetojnë edhe me tmerrin e kabinës elektrike, që kanë ngjitur me shtëpinë. Në një intervistë për "Gazeta Shqiptare", vajza më e madhe e familjes, 16- vjeçarja Ina Çoniku tregon me lot ndër sy se i ati i ka vdekur në muajin shkurt të këtij viti, pas një sëmundjeje tumorale që nuk mundi ta luftonte. Katër të miturit ndihen të vetëm në këtë botë, pasi edhe nëna e tyre nuk mund të kujdeset siç duhet për ta pasi është shurdhmemece dhe ka një sërë problemesh të tjera shëndetësore. Më tej, Ina rrëfen momentet e tmerrit kur kabina elektrike ka marrë flakë, duke rrezikuar jetën e saj dhe të familjes. Fëmijët ndjekin shkollën rregullisht, pasi dëshirojnë të arsimohen e të realizojnë ëndrrat e tyre, por të ardhurat totale për këtë familje janë vetëm 150 mijë lekë të vjetra në muaj e iu dalin vetëm për të mbajtur frymën gjallë. Në rolin e kryefamiljares së shtëpisë, 16- vjeçarja Ina, dëshpërimisht i bën thirrje shtetit shqiptar si dhe të gjithë atyre që kanë mundësi që të kontribuojnë sadopak për motrat e vëllain e saj të vogël.
Sa veta jetoni në këtë shtëpi?
Në këtë shtëpi unë jetoj së bashku me nënën, dy motrat e mia dhe vëllain. Unë jam më e madhja, 16 vjeçe, është motra tjetër 15 vjeçe, motra e vogël 12 vjeçe dhe më i vogli është vëllai 10vjeçar.
Po babai juaj ku ndodhet?
Babai im ka vdekur para 10 muajsh nga një tumor në trurin e vogël. Ai u largua njëherë e përgjithmonë nga kjo botë, pasi nuk mundi që ta luftonte sëmundjen e ta mposhte atë. Tani ne jemi vetëm, 4 fëmijë dhe me nënën e sëmurë. Nuk kemi asnjë mbështetje dhe unë që jam më e madhja ndjej vështirësitë që kalojmë edhe më tepër se të tjerët. Para se të ndërronte jetë, babi ishte i sëmurë dhe merrte KEMP për prapambetje mendore.
Si paraqitet gjendja shëndetësore e nënës suaj?
Mami është 49 vjeçe, por gjendja shëndetësore e saj nuk është dhe aq e mirë, sepse ajo nuk flet dhe nuk dëgjon. Madje, edhe nga sytë nuk shikon mirë, gjithashtu vuan dhe nga tensioni i lartë. Ne arrijmë ta shikojmë trishtimin nëpërmjet syve të saj, besoj se ndihet shumë keq për situatën ku ndodhemi, por është e pafuqishme, nuk mund të bëjë asgjë për të ndryshuar gjendjen ku ne ndodhemi.
Sa janë të ardhurat për familjen tuaj dhe a mjaftojnë për të kaluar muajin?
Gjithsej të ardhurat në familjen time janë 150 mijë lekë të vjetra në muaj dhe nuk janë të mjaftueshme, pasi në këtë shtëpi jetojmë 5 veta. Ne shkojmë në shkollë, na duhen fletore, çanta, rroba për të mos folur edhe për ushqimin e për ilaçet që i duhen mamit. Nuk mund të jetojnë 5 persona me 150 mijë lekë të vjetra, këto dalin vetëm për bukë e nevojat e tjera nuk i mbulojmë dot. A punon ndonjë prej jush? Jo! Mami është e sëmurë e normalisht që nuk punon dot, por edhe ne jemi në shkollë e duhet të ndjekim mësimin, kështu që përpiqemi të mbijetojmë me ato pak lekë që marrim nga pensioni i mamit si invalide. Kemi si synim kryesor që të shkollohemi e të bëhemi dikushi në jetë, prandaj nuk dua që asnjë prej nesh të punojë e të braktisë shkollën.
Si janë kushtet në shtëpinë tuaj?
Banesa ku ne jetojmë përbëhet nga 2 dhoma të vogla dhe një korridor, gjithashtu dhe një banjë e vogël. Shumë kohë më parë, madje para se të martohej babi dhe mami, babi ka banuar këtu dhe komuna ia ka dhënë këtë ndërtesë për shkak se nuk kishte vend tjetër ku të shkonte, se nuk kishte mjaftueshëm të ardhura për të blerë një shtëpi të saktë. Dua të them gjithashtu se shtëpinë tonë me kabinën elektrike i ndan vetëm një mur. Pra, jetojmë ngjitur me të, e kjo na rrezikon edhe jetën.
A ndiheni të frikësuar që jetoni ngjitur një kabine elektrike?
Normale që kemi frikë, çdokush do të kishte frikë që të jetonte në një banesë si kjo duke e ditur që nga çasti në çast, sidomos kur është kohë e keqe mund të bjerë zjarr dhe të digjemi.
A ka pasur raste kur kabina ka marrë flakë dhe jeni ndier të rrezikuar?
Në stinën e dimrit, me kushtet e këqija të kohës e reshjet e shiut, situata bëhet edhe më e rrezikshme për ne. Madje, ka pasur disa raste që kabina ka marrë flakë, e kjo "Sidomos kur është kohë e keqe mund të bjerë zjarr dhe të digjemi. Madje, ka pasur disa raste që kabina është përfshirë nga flakët, por fatmirësisht e kemi shuar në kohë zjarrin pa arritur që të dëmtojë banesën. Jemi tmerruar, nuk dija si të reagoja, më duhej t'i shpëtoja të gjithë", - rrëfen Ina. pasi kemi afër edhe 2 shtylla korrenti dhe telat kanë bërë masë. Kabina është përfshirë nga flakët, por fatmirësisht e kemi shuar në kohë zjarrin pa arritur që të dëmtojë banesën. Jemi tmerruar, nuk dija si të reagoja më duhet t'i shpëtoja të gjithë. Kam marrë vëllain, motrat e mamin dhe kam dalë jashtë në mes të të ftohtit. Kanë qenë momente shumë të frikshme për mua, nuk do të doja t'i përjetoja kurrë më!
Cilat janë kërkesat tuaja, çfarë do të dëshiroje të ndryshonte në jetën tënde?
Së pari do të donim të largoheshim nga kjo shtëpi e shteti të na ofrojë një banesë tjetër që të mos na rrezikojë jetën. Jetojmë gjithë frikë, jemi të vegjël e nuk kemi asnjë mbështetje në këtë botë. Kushdo qoftë të vërë dorën në zemër e të na ndihmojë të dalim nga kjo situatë. Duam dhe ne të jemi si gjithë bashkëmoshatarët tonë, të shkojmë në shkollë, të ushqehemi normalisht, e të vishemi si gjithë shokët tanë. Jemi 4 fëmijë të vetëm me nënën që as dëgjon e as flet, kështu që shteti ose çdokush që dëshiron të kontribuojë sadopak për familjen tonë.
"Gjithsej të ardhurat në familjen time janë 150 mijë lekë të vjetra në muaj dhe nuk janë të mjaftueshme, pasi në këtë shtëpi jetojmë 5 veta. Ne shkojmë në shkollë, na duhen fletore, çanta, rroba për të mos folur edhe për ushqimin e për ilaçet që i duhen mamit. Nuk mund të jetojnë 5 persona me 150 mijë lekë të vjetra, këto dalin vetëm për bukë e nevojat e tjera nuk i mbulojmë dot", - thekson 16- vjeçarja. "Babai im ka vdekur para 10 muajsh nga një tumor në trurin e vogël. Ai u largua njëherë e përgjithmonë nga kjo botë, pasi nuk mundi që ta luftonte sëmundjen e ta mposhte atë. Tani ne jemi vetëm, 4 fëmijë dhe me nënën e sëmurë. Nuk kemi asnjë mbështetje", - thotë Ina.