ADRIATIK LLALLA

lin e Otrantos, ka dështuar në hetimin e ngjarjes së Gërdecit në vitin 2008 dhe në hetimin e ngjarjeve të 21 janarit 2010. Ndërkohë, asnjë nga shtatë kryeprokurorët shqiptarë pas vitit 1990 nuk e ka bërë detyrën e vet pa përplasje me politikën. Asnjë kryeprokuror nuk i ka shpëtuar linçimit, akuzave dhe denigrimit personal gjatë ushtrimit të detyrës pikërisht në momente kur ka ndërmarrë aksione juridike, sidomos ndaj politikanëve, dhe sot kemi një lajm që nuk e thotë kush: të shtatë kryeprokurorët janë shkarkuar nga detyra. Asnjë prej tyre nuk ka përfunduar detyrën e lartë duke i thënë dikush faleminderit për punën që ke bërë, por duke e shkarkuar Kuvendi me akuza pa fund. Për një forcë politike, kryeprokurori shqiptar u ka shëmbëllyer heronjve pozitivë të antimafies si Xhovani Falkone apo Silvia Konti, ndërsa për palën tjetër u ka shëmbëllyer kapove të mafies si Al Kapones apo Tomaso Busketës. Kështu ndodhi me Petrit Serjanin në vitin 1991 që sapo arrestoi Nexhmije Hoxhën, Hekuran Isain e Manush Myftiun, çuditërisht u shkarkua nga detyra. Kështu ndodhi me Maks Haxhinë në vitin 1992, që qëndroi në këtë detyrë vetëm disa muaj, dhe vetëm dy ditë pas këtij shkarkimi u arrestua ish- presidenti Ramiz Alia dhe më pas me një radhë të gjatë politikanësh me në krye Fatos Nanon. Kështu ndodhi në vitin 1997 me Alush Dragoshin, i akuzuar nga PS si autor i arrestimit të Fatos Nanos dhe disa politikanëve të opozitës, duke e damkosur si vegël e pushtetit të Presidentit të asaj kohe, Sali Berisha. Kështu ndodhi me Arben Rakipin, i sulmuar dhe anatemuar nga politika pikërisht se kërkonte të arrestonte politikanë të lidhur me krimin. Kur arrestoi “të gjashtët” për ngjarjet e vitit 1997, Rakipi u akuzua si vegël e Fatos Nanos dhe kur tentoi të arrestonte dy ministra në vitin 2001, u akuzua si bashkëpunëtor i Berishës. Madje Arben Rakipi do të mbahet mend për thënien e tij lapidare teksa linte detyrën e lartë, se “drejtësinë e duan të gjithë, por të drejtin nuk e do asnjë”. Edhe më e freskët është ende beteja e kryeprokurorit Theodhori Sollaku me Kryeministrin Sali Berisha dhe përpjekjet për ta shkarkuar atë, ndërkohë që rezistenca e tij sot tregohet si një legjendë. Të njëjtin fat pati edhe Ina Rama, femra e parë dhe e vetme që drejtoi Prokurorinë në historinë e shtetit shqiptar, por që u bë edhe titullari i parë që mori etiketimet dhe sharjet më të rënda. Aktualisht nuk kemi asnjë deklaratë kundër kryeprokurorit Adriatik Llalla, por askush nuk vë dorën në zjarr se si do të sillet maxhoranca dhe opozita me të pas ndryshimeve të pushtetit politik.

Pikërisht për të marrë përgjegjësi, por edhe për të realizuar pritshmëritë dhe premtimin e madh për “qeverisjen më të mirë në këta 101 vjet shtet shqiptar”, duhet doemos që Edi Rama të bëhet Kryeministri i parë pas vitit 1990 që ta atashojë Prokurorinë në qeveri dhe të jetë në vartësinë e Ekzekutivit, pra të tij personalisht. Një Prokurori si pjesë e Ministrisë së Drejtësisë do të sillte një revolucion të vërtetë në Drejtësinë shqiptare, duke hetuar, grumbulluar prova dhe duke e dërguar një dosje në gjykatë nën emrin e përfaqësimit të shtetit dhe qeverisë. Vetëm kështu ai do të arrijë të realizojë synimin e tij dhe të forcës që përfaqëson për rend dhe drejtësi në Shqipëri. Ndryshe ne do të kishim të njëjtën situatë si më parë: një Kryeministër që qahet duke thënë se Policia punon, grumbullon prova dhe heton, por Prokuroria shkatërron dosjet dhe është e lidhur me kundërshtarët politikë. Nëse Prokuroria do të ishte pjesë e Ekzekutivit, askush nuk do të gjente justifikime: nëse e fiton betejën me krimin, rendin, korrupsionin, bravo të qoftë; në të kundërt, ke dështuar.

Do ishte me vend që këtë nismë dhe ndryshim kushtetues ta përshëndeste edhe kryetari i opozitës, Lulzim Basha, që jo vetëm si një lider i ri, por edhe në cilësinë e juristit, do t’i jepte atij vetëm pikë më shumë në staturën e re politike.

Prandaj besoj se qëllimi dhe impenjimi i zotit Rama për të luftuar krimin dhe vendosur drejtësinë është real, duhet që kjo Prokurori të jetë doemos pjesë e Ekzekutivit. Një model që sot në botë ekziston, madje ekziston në SHBA, në vendin kampion të funksionimit të drejtësisë. Sukses apo dështim, edhe në Shqipëri kjo duhet të jetë ekskluzive e vetëm Kryeministrit të ri që quhet Edi Rama.