Glasat shpëtimtare

Me fjalën “folklor”, të pa ktën sipas Fjalorit të gjuhës shqipe ( Tiranë, 2006), kuptojmë tërësinë e krijimeve artistike ( gojore, muzikore etj.) të një populli...

por edhe tërësinë e zakoneve, riteve etj., të tij. Përveç kësaj, të shumtë janë folkloristët, pra studiuesit e specialistët në fushën e folkloristikës, që mendojnë se çdo folklor përmban një botëkuptim e një filozofi me vlera interesante të pamohueshme. Fatkeqësisht, politikanët tanë të të gjitha ngjyrave e parfumeve të këtyre 25 vjetëve të fundit, kur hipin në pushtet, harrojnë që, për të qeverisur siç e kërkojnë epoka dhe situata, duhet t’i hedhin sytë edhe nga botëkuptimi e filozofia e popullit tonë me përvojë, ndonëse, mjerisht, përherë e më shumë në nevojë.

Sot, më tepër se kurrë, për të shmangur pasojat e krizës ekonomike që ka mbërthyer prej disa vjetësh botën e globalizuar në përgjithësi dhe, në veçanti, shqiptarët e shtresave të varfra të shoqërisë sonë tmerrësisht demokratike, po guxoj me shumë përulësi t’u sugjeroj pushtetarëve tanë të shqetësuar për të ardhmen e tyre në radhë të parë, por, sigurisht, edhe për atë të popullit tonë të urtë, në radhë të dytë e të fundit, se te folklori ynë mund të gjejnë zgjidhje ideale për ndonjë çështje madhore të ekonomisë sonë, si për shembull, ajo e hapjes së vendeve të reja të punës. Kështu, le të ndalemi sadopak te premtimi i së majtës shqiptare në pranverë të vitit 2013, se me të ardhur në pushtet do të hapte 300 000 vende punë. Realiteti i sotëm tregon që ky premtim nuk është mbajtur as sa duhet e as si duhet. Që qeveria ta mbajë plotësisht këtë premtim, ajo duhet patjetër ta kërkojë zgjidhjen te folklori ynë i mrekul- lueshëm.

Ndonjë lexues, nga ata realistët me këmbë në tokë, mund të hidhet e të më thotë: “Ah, tani u kujtuat, profesor Tupja, t’i jepni këshilla qeverisë, ndërkohë që kanë kaluar mbi tre vjet që ajo është në pushtet? A nuk është pak si vonë?” I jap plotësisht të drejtë lexuesit tim realist, por rastësia e deshi që vetë unë ta zbuloj me shumë vonesë çelësin magjik, që fshihej në folklorin e jashtëzakonshëm të popullit tonë të mençur, lidhur me premtimin e lartpërmendur të qeverisë. Po shpjegohem:

Para disa ditësh, në mes të vapës, tek po lidhja biçikletën rrëzë një rrapi diku në qendër të kryeqytetit, ndjeva diçka që më ra mbi kasketë. Çova dorën atje dhe vura re se ishte një goxha glasë. I këputa një të sharë korbit apo sorrës, kumries apo harabelit, nxora aty për aty një shami letre dhe u mata të fshija gjur- mët e “dhuratës” në fjalë. Pikërisht në atë çast, një burrë i vjetër, tek më kaloi fare pranë, më tha duke buzëqeshur: “Mos u mërzit, profesor, ke për të marrë para, kështu thotë populli në të tilla raste; mos e harro, pra, asnjëherë përvojën e tij me vlerë”. Ia ktheva edhe unë buzëqeshjen duke shtuar: “Të lumtë goja, zotëri, s’do ta harroj kurrsesi!”.

A e merrni me mend, të dashur lexues, se çfarë më ndodhi pas pak? Me të hedhur disa hapa në trotuar, mend shkela një pesëmijëlekësh! Uaaaaaa! E pabesueshme! E pabesueshme! Tri herë e pabesueshme! Pickova veten për të parë se mos isha duke ëndërruar! Rrjedhimisht, ja se çfarë po i propozoj qeverisë sonë të nderuar lidhur me premtimin e saj të para tre vjetëve: Së pari, të ngrejë një grup studimor me ornitologë, pra, specialistë zogjsh, për të përcaktuar zogjtë që bëjnë gla- sa sa më të mëdha dhe që duhen importuar nga vendet ku gjenden me shumicë ( si kondori, për shembull, në Amerikën Latine). Së dyti, të hapë në Universitetin Bujqësor të Kamzës një departament ornitologjie për kualifikimin dhe trajnimin e rritësit të zogjve. Së treti, të ndikojë fuqishëm tek Akademia e Shkencave që të krijojë urgjentisht Seksionin e saj të Studimeve Glasologjike. Së katërti, të mbështesë krijimin e ndërmarrjeve për rritjen e këtyre zogjve në çdo rreth të Republikës së Shqipërisë. Së pesti, të ndërhyjë pranë FAO-s dhe pranë Komisionit Europian që të përcaktojnë fondet dhe specialistët e nevojshëm për realizimin e kësaj Strategjie Kombëtare në kuadrin e përfshirjes përrallore të Shqipërisë në Bashkimin Europian etj., etj. Së gjashti, Radiotelevizioni Shqiptar duhet t’u shpjegojë e t’ua bëjë shumë të qartë gjithë shqiptarëve ende të papunë se, me zhvillimin e vrullshëm të industrinë tejet fitimprurëse të glasave, shumë shpejt do t’u mjaftojë të rrinë poshtë pemëve dhe të presin që t’u bien në kokë, supe e kudo gjetiu në trup glasat shpëtimtare, falë të cilave ata do të sigurojnë të ardhmen e ndritur e të parfumuar të nipave, stërnipave dhe pasardhësve të tjerë për disa shekuj radhazi. Së shtati, të krijojë pranë Ministrisë së Brendshme një strukturë të specializuar në luftën kundër çdo orvatjeje për të falsifikuar glasat e ardhshme made in Albania.

Së fundi, sipas një përllogaritjeje të mikut tim Françesk Armadhi, po të ndjekë shtatë këshillat e mësipërme, koalicioni i majtë aktualisht në pushtet i ka të gjitha shanset t’i fitojë zgjedhjet e 2017 dhe jo vetëm ato, por edhe të tjerat, të paktën, deri në vitin 3017.

Le të ndalemi sadopak te premtimi i së majtës shqiptare në pranverë të vitit 2013, se me të ardhur në pushtet do të hapte 300 000 vende punë. Realiteti i sotëm tregon që ky premtim nuk është mbajtur as sa duhet e as si duhet. Që qeveria ta mbajë plotësisht këtë premtim, ajo duhet patjetër ta kërkojë zgjidhjen te folklori ynë i mrekullueshëm