BISEDA E GJYQTARIT ME DENONCUESEN

– Ti e ke fajin. Qytetarja Boçi – Ëëë, ndaj unë të merrja në telefon, ti nuk më përgjigjeshe, do pimë nga një kafe.

Qytetarja – Pse s’të vija për kafe? Si të vija për kafe? Ti më kërkove të tjerat mua, si të vija për kafe unë? – Po ti, ato gjërat e tjera te kafja jepen? Boçi Qytetarja

– Në momentin që ti më vije në siklet dhe më kërkoje të tjera gjëra, unë s’mund të vija për kafe me ty. – 10 herë, unë ta them prapë, atë punë kam unë. Boçi Qytetarja

– Si ma thua ti? Boçi – Prapë, se më pëlqen ta them edhe e them, pse ç’lidhje ka? – Ja, të ikin këta. Boçi Boçi – Po tani, si ti them unë, t’ia kërkojmë içik kësaj?

Qytetarja – Po mirë, ja të ikin. Do më thuash pak mua, si do ta zgjidh këtë hall, që më ka…? Boçi – Unë ta ofrova?

Qytetarja – Ai personi, që ta ofron ndihmën, të thotë unë dua që të bëhesh e dashura ime troç, se kshu ma the. Boçi – Po. Të iku gjë ndonjë copë ty?

Qytetarja – Mua ndonjë copë? Boçi – Ee. Ç’pate ti?

Qytetarja – Më shqetësove. Si mund të ulesha unë prapë në kafe me ty? Në momentin e parë, që unë ulesha në kafe me ty, ti më thoje mua: dua të bëhesh e imja. Si do ulesha unë prapë për kafe?

Boçi – Që të bëhesh e imja duhet të doje edhe ti. Përderisa nuk doje ti…

Qytetarja – Unë ta thashë, që herën e parë që ma the, unë të thashë jo.

Boçi – Po mirë, ka një herë të dytë, një herë të tretë, të katërt… Qytetarja – … Po unë të erdha në zyrë, e lamë që do vija në zyrë dhe ti u hodhe të më puthje mua në zyrë. Boçi – Ajo iku. Qe e para fare. Qytetarja – Si iku ore? Boçi – Më kërkon llogari mua, se ç’kam bërë. Në faqe, në faqe të putha, është respekt. Boçi – C’është ky? Mos është ky, ai tëndi ky? Qytetarja – Cili timi, mo? Boçi – Ish- burri. Mos të ndjek më? Qytetarja – Ç’punë kam unë, s’e njof fare kush është. Afrohu këtu mo, afrohu këtu . Boçi – Ç’të afrohem, po u afrova nuk duroj dot. Qytetarja – S’ka problem. Boçi – Do të puth prapë. Qytetarja – Ç’do bësh mo? Boçi – Do të puth. Qytetarja – Do më puthësh? Boçi – Po, ndaj largohu.