I biri i Pjetër Gjokës: Aktorët e asaj plejade donin që Teatri të ruhej

“As në diktaturë nuk donin ta prishnin, diskutohej për tri zona të tjera. Ja ç’tha Ramiz Alia gjatë një premiere”

Kur bie fjala për opinionin e aktorëve, veçanërisht të atyre që s’janë më e që “bënë debatin e fillimit”, aktori Gjovalin Gjoka e shikon me vend të rrëfejë të vërtetën e tij.

Ai ka punuar si aktor në Teatrin Kombëtar nga ’ 67- ta deri në vitet ’ 84, e mandej pas ’ 90- ës ka marrë role të tjera si inspektor dhe drejtor i skenës. E njeh godinën në çdo pëllëmbë. Ia di me detaje pikat e forta, por edhe plagët e handrimet që i janë bërë pas vitit 2000. Shumëkush mund të pyes se ç’kërkon një pensionist prej 12 vjetësh në pikun e diellit, në agoren e improvizuar, e aq më tepër të bëhet pjesë e përleshjeve fizike me Policinë, kur mund të shikonte rehatinë e tij. “Unë përpiqem që të jap kontributin tim, që ky Teatër të ruhet. Motivet që më nxisin i kam të forta, por pikësëpari dua të përmend faktin se i kam të freskëta kujtimet e aktorëve të asaj plejade, si Kadri Roshi, Loro Kovaçi, Violeta Manushi, Marie Logoreci etj., në krah të të cilëve pata fatin të luaj. Mendimi i tyre ka qenë që ky Teatër të mos prishet, e të ndërtohet një i ri, por në një territor tjetër”, thotë Gjoka. Sipas tij, as qeveria e asaj kohe nuk ka dashur që ta prishë godinën aktuale. Midis viteve ‘ 70-’ 80, sipas tij diskutimet për një Teatër të ri mëshonin në të tjera zona. “Është diskutuar për te ‘ Vëllezërit Frashri’, aty ku sot po bëhet Shumëkatëshi, midis rrugës së Durrësit dhe të Kavajës, por jo në territorin aktual. Madje kujtoj se në 88- ën, gjatë një premiere, Ramiz Alia, Xhelil Gjoni e Besnik Bekteshi u ngjitën në skenë për të uruar aktorët. Këta të fundit përftuan për të hapur bisedën për Teatër të ri. Ai u përgjigj se e kishin gjetur dhe vendin, e kishin marrë miratimin e po prisnin të hartohej plani 5- vjeçar”, tregon aktori dhe ish- punonjësi i TK- s. Sipas Gjokës, edhe Ramiz Alia nuk e mendonte shembjen e godinës aktuale. “Do të jetë te sheshi Avni Rustemi mes urës së Porcelanit dhe Tefta Tashko Koços”, u pati thënë ai aktorëve të interesuar. Me sytë e përlotur, Gjoka rrëfen historinë e Teatrit, restaurimin e fundit profesional që ju bë në ’ 77- ën, shtojcën sipër tij, që mundësoi ngritjen e skenës. “Asokohe u hoqën dy- tre rreshta nga skena dhe u bë e mundur që publiku ta kishte pamjen më të mirë, por humbi ngrohjen. U bënë në atë periudhë mjaft rregullime për sa i përket sistemit elektrik, ndërsa kabinat nuk kanë ndryshuar”, thotë Gjoka. Sipas tij, ndërhyrjet që iu bënë pas viteve ‘ 2000, me rënien e çatisë së Ateliesë, nuk kanë qenë të mirëstudiuara. “Rreth vitit 2004, u shtuan edhe 8 kabina për aktorët, të cilat çuditërisht nuk u vunë asnjëherë në punë. Kiçua u mundua t’i sigurojë, por sot edhe pllakat u janë vjedhur”. Gjoka teksa çohet në këmbë, tregon me duar muret e Teatrit duke thënë me bindje: “Këto kolona janë të forta. Studimet që e vërtetojnë i bënë Niko Verdha e Forcim Softa me kërkesën e Ramës, por rezultatet nuk qenë ato që ai dëshironte, ndaj dosja u zhduk. Është lënë qëllimisht të degradojë kjo godinë, se të paktën Teatri do të ishte lyer edhe për respekt të spektatorit. S’u kushtonte asgjë!”