Veprimi antioligarki i Kryemadhit, si zgjim social!

Thirrja e Monika Kryema dhit për një solidaritet social antioligarkik me...

veprimet e përditshme që kalojnë nga tregu, pa asnjë dyshim është unike në përmbajtje dhe formë. Shoqërisë tejet të varfër shqiptare, të plaçkitur vazhdimisht dhe sistematikisht nga një qeveri bashkëaksionere dhe mbështetëse të paskrupullt të oligarkëve, i duhet patjetër që të mbrohet prej tyre.

Mekanizmat institucionale të kontrollit parlamentar, të konkurrencës, antimonopol dhe mediatike janë asfiksuar e kapur dhunshëm nga qeveria, duke u shndërruar në fakt, në mekanizma inekzistente.

Pra, shoqëria nuk zotëron sot asnjë instrument funksionues, që do të mund të frenonte apo ndalte galopin e oligarkisë dhe rrëmbimin e resurseve pafund të financave dhe oportuniteteve publike në favor të saj.

Drama ka marrë dimension shumë të rëndë, ku indikator më të fortë se emigracioni i pandalshëm, nuk mund të gjesh.

Emigracioni është me shifra dhe përqindje kaq të larta në raport me popullatën, saqë çështja është vërtet tragjike, qoftë sa i takon shpopullimit, shpërbërjes dhe denatyrimit kombëtar.

Natyrshëm, për oligarkinë ky nuk është shqetësim, pasi ajo sheh vetëm krahë pune shumë të lirë, fitime pafund, ndërsa interesi i integritetit kombëtar, i ekonomisë shqiptare dhe aq më pak i ekonomisë individuale janë asgjë për oligarkinë.

Ndaj, veprimi i Kryemadhit është konkret dhe i vetmi i mbetur në një kontekst të tillë, kur shteti vasal i oligarkëve ka mbytur e kapur çdo instrument influencues për ndryshimin e kësaj katastrofe ekonomike, politike dhe sociale, që prihet nga oligarkia. Ndaj, didaskalitë teorike lidhur me përdorimin e instrumenteve, që në fakt nuk ekzistojnë, tingëllojnë sa naive aq edhe teorike, krejt jashtë vendit e kohës. Një shumicë sociale prej qindra mijëra njerëzish lufton për mbijetesën e përditshme, ndërsa në anën tjetër, një grusht oligarkësh jeton e trashet mbi tragjedinë e të tjerëve dhe gëzon një mbështetje të pacipë shtetërore.

Solidariteti që veprimi i Kryemadhit inspiron është një qëndrim konkret, social dhe jopolitik.

Lufta për mbijetesën është përpara e mbi çdo gjë sociale dhe biologjike dhe çdo interpretim me ngjyrim politik është më së pari dritëshkurtër dhe së dyti, klientelist.

Ndaj, masa e madhe e njerëzve të pambrojtur është plotësisht në të drejtën e vetë që të vetëmbrohen nga asgjësimi ekonomik dhe social. Dorëzimi do të thoshte vetasgjësim.

Komentet sipërfaqësore dhe jorealiste ndaj veprimit të Kryemadhit, sigurisht janë një muzikë e bukur për veshët e oligarkëve, por ndërkohë janë një melodi e çjerrë e mizore për veshët e mijëra e mijëra njerëzve, që mbijetesën e kanë kryefjalën e jetës së tyre.

Mijëra e mijëra biznese të vogla e të mesme që mbyllen janë një dramë sociale e përmasave të frikshme.

Kushdo që me naivitet, në rastin më të mirë, do të fliste me rregullat e ekonomisë së tregut, harron pa dashje ose me qëllim, se asnjë mekanizëm rregullator i tregut, i luftës kundër monopoleve dhe konkurrencës së ndershme nuk zbatohet, është bllokuar dhe kapur në Shqipëri.

Atëherë, ç’duhet të bëjnë këta mijëra e mijëra njerëz? A mos duhet të presin në heshtje fatalisht fundin e tyre tragjik të paralajmëruar? Sigurisht që jo. Reagimi është instinkti që mban në këmbë botën njerëzore, pasi në të kundërt, kjo botë do të zhdukej. Ndaj edhe veprimi i Kryemadhit është një formë ku sinergjizohet lufta për mbijetesë me solidaritetin dhe kundërvënien civile ndaj shtetit klient dhe bashkëaksioner të oligarkëve. Le t’i lëmë komentet negative shterpë, pjellë të didaskalive teorike, shpesh të cituara gabim, të vendosura tërësisht jashtë kontekstit ku jetojmë, apo si spekulim intelektual sofizmash e dogmash pa asnjë vlerë.

Qëndresa civile ndaj një katastrofe është legjitime sa vetë qenia njerëzore dhe ndaj një qeverisjeje të kapur kryq e themel edhe veprimet, reagimet dhe instrumentet, natyrshëm janë dhe duhet të jenë asimetrike. Unë do vazhdoj të blej te shitoret e vogla të lagjes sime.

Kushdo që ka më shumë merak oligarkinë sesa vegjëlinë, le të vazhdojë të blatojë oligarkët me blerjet e veta në supermarketet e tyre, në fund të fundit, edhe reagimi apo nënshtrimi poshtërues zgjedhje individuale është.