Takimi i fundit me “Pinokun”, aktorja: Ja çfarë biseduam
Personalitetet që i dolën në krah nga Kadare, Agolli e çifti Xhepa, aktorja: E meritonte plotësisht të vlerësohej
Ishte një takim sa i papritur, aq edhe emocionues. Troket dera dhe gjej përballë dy sy të njohur të përmallur dhe atë buzëqeshjen e ngrohtë e të pacenuar nga vitet. U zhytëm në një përqafim të gjatë
Eva arriti t’i përvetësonte shumë shpejt rolet në Teatrin e Kukullave. Magjia e lëvizjes, zërit, imitacionit bëri që të befasonte të madh e të vogël në skenë. Me “Pinokun” krijoi një rol fantastik, që kush e ka parë qoftë edhe një herë, i është rrënjosur në kujtesë. Mbaj mend se pas çdo interpretimi ngrinte sallën në këmbë.
Ka interpretuar gjithashtu edhe në filma, si “Kapedani” apo “Vajza me kordele të kuqe”, si e shikoni angazhimin e saj në kinema si aktore?
Eva është një artiste shumëdimensionale. Ishte gjithmonë shumë e angazhuar, pasi krahas Teatrit të Kukullave dublonte në filma, po ashtu interpretonte role karakteresh. Çdo punë që merrte përsipër e bënte me profesionalistet, me shumë dashuri, ndaj edhe rolet e saj mbahen mend ende.
Në këtë rikthim pas 28 vitesh ajo erdhi t’ju takojë për t’ju shprehur mirënjohjen, por edhe për t’u çmallur. Si ishte ky takim?
Ishte një takim sa i papritur, aq edhe emocionues. Troket dera dhe gjej përballë dy sy të njohur të përmallur e atë buzëqeshjen e ngrohtë e të pacenuar nga vitet. U zhytëm në një përqafim të gjatë. Ndenjëm së bashku me orë të tëra atë ditë, duke u tretur në kujtimet tona. Ato minuta kanë fluturuar, pasi qemë të dyja shumë nostalgjike për të folur për teatrin, për kolegët tanë, personazhet që kemi interpretuar... Kishim shumë për të biseduar, ndaj ajo ditë qe e pamjaftueshme për t’u çmallur. Biseduam disa herë të tjera, madje para se të largohej qe shumë e gëzuar, pasi i kishin miratuar pensionin special. Edhe unë u lumturova shumë nga ai xhest fisnikërie, pasi Eva e meritonte për kontributin e paçmuar që ka dhënë si artiste.
Pavarësisht dashamirësisë së madhe të publikut, e vuante faktin se nga institucionet u la në harresë, edhe pas rënies së diktaturës…
Është një artiste që e meritonte plotësisht të vlerësohej. Janë bërë disa përvjetorë në Teatrin e Kukullave, dikush mund të ishte kujtuar për ndonjë titull a dekoratë. Mirëpo, jam e bindur që këto nuk e zbehin aspak faktin se ajo ka qenë një artiste me A të madhe, përkundrazi, publiku dhe artistët e mbajnë të gjallë në kujtimet e tyre për të gjitha rolet e saj. Pensioni, më tepër për simbolikën e një kontributi ndër vite, e lumturoi.