Vladimir Prifti tregon Xhevdet Ferrin: Te ‘ Dasma e Sakos’, e pamë në gjendje lotësh
Regjisori Esat Musliu: Skena e vështirë te “Hije që mbeten pas” me Xhodën në rolin e Agronit dhe Matilda Makoçin
“Duhet bërë, duhet dhënë, që të pritet diçka mbrapsht”, thoshte Xhoda në një nga daljet e rralla mediatike..., teksa fliste për mirënjohjen e publikut.
Dhe ja, një ditë pas mungesës së tij fizike, rrugica në Hoxha Tasin që të çon te vila e kuqe e aktorit duket kaq e ngushtë... Edhe pse ceremonia e përcjelljes së aktorit qe zgjedhur të bëhej familjare... miq, kolegë e dashamirës qenë aty të pranishëm. E kanë të vështirë t’i thonë lamtumirë Xhevdet Ferrit, gjurma e fisnikërisë që ai ka lënë në memorien e tyre, në një ditë si kjo shkakton dhimbje. Dhimbje për humbjen e një personaliteti të kinemasë, të fjalës, të jetës artistike. Dhimbje për goditjen e pabesë të fatit, që i ndërpreu jetën pa i mbushur të 60- at, pa gëzuar gjatë të qenit gjysh, e duke lënë një boshllëk të pazëvendësueshëm te familjarët.
Sëmundja e rëndë që i kishte kapluar trupin, nuk ua kishte kursyer miqve frikën për humbjen e tij e megjithatë shpresa që të ishte sa më gjatë mes tyre, mbetej. Në këtë ditë zie, miqtë sjellin Ferrin përmes kujtimeve që kanë ndarë me të, në film dhe përtej tij.
Regjisori Vladimir Prifti, i prekur nga humbja e kineastit, tregon bashkëpunimin me të, në tre nga filmat e tij. “Punova me Xhevdetin tek ‘ Era e ngrohtë e thellësive, kur ai ishte ende student. Mandej, te filmi i dytë ‘ Dhe vjen një ditë’, ai ishte në një moshë më të rritur dhe më i konsoliduar si aktor. Bashkëpunimi i fundit është te ‘ Dasma e Sakos’, të cilin e xhiruam me shumë vështirësi në Gjirokastër”, thotë Prifti. Sipas regjisorit, ‘ përplasja’ e Ferrit me aktorë të fuqishëm si partner, bëri që ai të rritej edhe më shpejt nga ana profesionale. “Tek ‘ Era e ngrohtë e thellësive’, ai punoi me Kadri Roshin, mandej te ‘ Dhe vjen një ditë’ u përplas me aktor si Viktor Zhusti, deri te ‘ Dasma e Sakos’, ku pati si partner një nga figurat më të mira të kinemasë shqiptare, Ndriçim Xhepën”. Prifti tregon se Xhevdeti mbetet një aktor i veçantë, që ishte gjithmonë në kërkim të figurës dhe karakterit. “Procesi që ai ndiqte për plotësimin e figurës, ishte disi racional, por asnjëherë i pambushur me gjendje shpirtërore, apo procese të brendshme që konsolidojnë gjithmonë aktorin”. Lojën e tij e cilëson si të natyrshme dhe të thjeshtë, gjithnjë në konsolidim të botës së brendshme, dhe angazhimin maksimal të tij në sheshxhirim e tregon përmes një episodi te “Dasma e Sakos”. “Mbaj mend një moment të veçantë, kur Xhevdeti, si protagonist, zbulon se i kanë dhënë për nuse një karagjoz. Ai përfshihet aq shumë, bëhet aq dramatike figura e tij, saqë ne e pamë në një gjendje lotësh në shtëpinë e tij”, tregon më tej kineasti. Xhevdet Ferri ka qenë, sipas tij, nga ata aktorë, që e kanë pasur të konsoliduar figurën përpara xhirimeve. “Aktori gjithmonë kërkon, mirëpo problemet janë pjesë e filmit. Në këtë drejtim, Xhevdeti pati jo pak probleme te ‘ Dasma e Sakos’, sepse ishte një figurë komplekse, kishte operator të huaj dhe përpos këtyre, ne luftonim për një zë direkt, eksperiment që deri në atë moment e kishte bërë vetëm Dhimitër Anagnosti”, shton më tej regjisori, duke e përshkruar Ferrin si një aktor artistikisht në rritje, që me “Delegacionin” preku një nga rolet më të mira.