Cila është mendësia e Federatës Shqiptare të Futbollit?...

Të

shtunën dhe të di elën, Kampionati Kombëtar i Futbollit të Shqipërisë ka thelluar atë që kush i ka sytë në ballë, e njeh si "ndarja e madhe". Tri skuadra në punë të vet dhe 6 të tjera po në punë të vet ku më e afërta është 18 pikë mbrapa! Ndërsa 1 në rekordin e vet. E kam fjalën për...

Javën që shkoi, në një ceremoni s pe k tako lare publiciteti e" vetë mburrjeje ", u përuruan edhe njëherë tjetër fanellat "e reja" të Kombëtares së Shqipërisë. Për një çast të dukej sikur Kombëtarja nuk ka pas fanella deri më sot! Nuk mbeti televizion e gazetë pa i dhënë vend të madh këtij publiciteti "sui generis". Ndërkaq, më vjen keq që e them, por përveç të tjerave, ka ardhur edhe koha që mjedisi futbollistik shqiptar të pyesë paksa edhe se kush punon në FSHF, teksa deri më sot nuk kemi dëgjuar ndonjëherë për një njoftim për përzgjedhje apo konkurse për marrje në punë.”

Të shtunën dhe të dielën, Kampionati Kombëtar i Futbollit të Shqipërisë ka thelluar atë që kush i ka sytë në ballë, e njeh si "ndarja e madhe". Tri skuadra në punë të vet dhe 6 të tjera po në punë të vet ku më e afërta është 18 pikë mbrapa! Ndërsa 1 në rekordin e vet. E kam fjalën për Korabin e Peshkopisë, i cili po hyn në historinë e futbollit europian si skuadra, e cila në një kampionat të tërë kombëtar, nuk luajti asnjë ndeshje në fushën e vet. Temë kjo për sociologjinë e futbollit - shkencë që në Shqipëri nuk njihet assesi. Dhe mjafton ky fakt për ta deligjitimuar (çligjëruar) kampionatin e Shqipërisë.

Me barazimin e Flamurtarit në Tiranë me Sportklubin, papritmas, ndonëse janë për t'u luajtur edhe 13 javë kampionat, edhe skuadra e famshme për ne, ajo e Vlorës, vë kandidaturën ndër të parat për të rënë në Kategorinë e Dytë.

Ndërkohë, vërejmë se skuadrat e Elbasanit e Kavajës, Fierit apo Beratit - katër qytete të mirënjohura si vatra përherë tejet tërheqëse të futbollit të Shqipërisë ( pa shkuar te Dinamo 18 herë kampione) - absolutisht nuk kanë shpresë për t'u rikthyer në Kampionatin Kombëtar të shtetit të tyre. Elbasani është i fundit në grupin e Kategorisë së dytë drejt të Tretës pra, ndërsa Berati e Fieri diku aty në mes, Kavaja edhe më poshtë këtyre. Nuk po themi asgjë të re, sigurisht. Vetëm po rikujtojmë ngaqë harresa ka mbërritur kulmin deri në alarm. Dhe këtu ka dy mëdyshje: ose njerëzit që kanë rrëmbyer "skeptrin" e drejtimit të punëve në futbollin në Shqipëri nuk kanë idenë se çka kanë qenë për futbollin shqiptar Elbasani, Kavaja, Berati a Dinamo; ose, edhe nëse këtë e dinë, nuk ndiejnë asnjë shqetësim, sepse futbollin kombëtar ndoshta e quajnë domenin e tyre për aq sa dhe si ai është. Përveç të tjerave, e gjitha kjo një keqkuptim i vlerave atdhetare të sportit.

Këta shembuj thjesht mjaftojnë për të lindur çuditërisht pyetja: cila është mendësia (mentaliteti) që sundon apo mvesh veprimtarinë e Federatës Shqiptare të Futbollit për forcimin sportiv, mbarëkrahinor, gjeopolitik kombëtar, zhvillues të Kampionatit Kombëtar? Me një fjalë, cila është filozofia e saj për futbollin shqiptar që përbën një histori apo kulturë kombëtare mbi 100-vjeçare për qytetarinë shqiptare, ndërkohë që i është dhënë një goditje e pamëshirshme pikërisht futbollit qytetar në Shqipëri.

Për fat, duket qartë, se nuk mund të japin një përgjigje as presidentët e skuadrave (në Kosovë ata pa pikë pompoziteti quhen shqip "kryetarë"), as bashkitë që bëjnë sikur mbajnë skuadra, e as tifozët që kanë braktisur stadiumet. (Mjeruese pamja e stadiumit kombëtar "Loro Boriçi" në ndeshjen e së shtunës edhe pse luante Skënderbeu - skuadra më e mirë e Shqipërisë, ku nuk ishin as 200 shikues! E po mjeruese edhe ajo e stadiumit "Selman Stërmasi" të dielën e ndeshjes së dyshes së famshme për ne, ajo SK Tirana-Flamurtari, ku nuk dimë a kanë qenë nja 150 shikues!).

E aq më pak mund t'i japë përgjigje pyetjes sonë të mësipërme kancelaria e Federatës Shqiptare të Futbollit, prej kohësh e modernizuar jo pak në zyra, në forcimin e Kombëtares shqiptare deri më sot "mbarëkombëtare", pa arritur megjithatë më të rëndësishmen: themelimin e Ligës Kombëtare të Futbollit (do të pasojë përsëri një shkrim tjetër për këtë), si dhe privatizimin e klubeve të futbollit. Sepse dihet, sponsoriz imi është thjesht një nëndukuri e privatizimit, ndonëse edhe ky mungon në shumicën e klubeve të futbollit shqiptar të të gjitha kategorive.

Kësisoj, është vështirë të kuptojmë se cila është mendësia (mentaliteti) e (i) Federatës Shqiptare të Futbollit që nuk themelon Ligën, që nuk nxit privatizimin e plotë të klubeve, që duke ndërtuar thuajse me prepotencë një skemë pa frymëmarrje të kampionatit me vetëm 10 skuadra, si asnjëherë tjetër në histori lë jashtë gjysmën e qyteteve më futbollistike të Shqipërisë. Pa shkuar te ndasia krejt e pafalshme Veri-Jug e kampionatit të Kategorisë së Dytë. Dhe prapë përsëris: si mund të guxojë FSHF të quajë Kategori e Parë, të Dytën ( apo të quajë Kategori e Dytë, të Tretën) kur përmbi 60 vjet "Kategori e Parë" është quajtur kampionati kombëtar? Kampionati kombëtar, pra, ai që sot quhet "Superligë" ndonëse mungon vetë Liga! E dihet, kjo ka shkaktuar edhe një ngatërresë të papame në botimet historike për futbollin shqiptar brenda e jashtë vendit.

Ndërkaq, më vjen keq që e them, por përveç të tjerave, ka ardhur edhe koha që mjedisi futbollistik shqiptar të pyesë paksa edhe se kush punon në FSHF, teksa deri më sot nuk kemi dëgjuar ndonjëherë për një njoftim për përzgjedhje apo konkurse për marrje në punë. Përgjegjëse për këto është vetëm njëra: Federata Shqiptare e Futbollit, madje edhe me "non sensin" historik dhe kulturor.

Është vërtet e çuditshme ndërkohë, se si drejtimi shtetëror apo qeveritar i vendit që ia ka blatuar FSHF-së edhe të drejtën e himnit kombëtar dhe të flamurit kombëtar të Republikës së Shqipërisë, hesht përballë një personalizimi, ngushtimi apo "izolimi" kësisoj të punëve për garën më të rëndësishme e më popullore sportive në Shqipëri që është kampionati kombëtar i futbollit. Kur dihet se FSHF, edhe pse vetëfinancuese (nëse vërtet është e tillë, sepse shohim që fusha e stadiume po ndërtohen edhe prej qeverisë apo UEFA-s) nuk është një shoqëri mirëfilli "joqeveritare" apo "shoqatë private" që s'do të dijë për braktisjen e pashembullt të kampionatit kombëtar prej shtetasve shqiptarë.

Është vërtet e trishtueshme kur vazhdimisht dëgjojmë që trajnerët e Kombëtares shkojnë e ndjekin futbollistë me origjinë shqiptare stadiumeve të Europës dhe aq rrallë i shohim të ndjekin futbollistët autoktonë të tokës së Republikës së Shqipërisë! Pyesim: sa për qind të futbollistëve të skuadrave kombëtare të sotme shqiptare NËN 17, NËN 19, NËN 21 dhe Kombëtare përbëhen sot prej futbollit të kampionateve kombëtare të Republikës së Shqipërisë?

Kësaj pyetjeje i takon t'i përgjigjet FSHF apo studimet shkencore të saj, ndonëse prej vitesh e shohim se të këtillë nuk ekzistojnë në Shqipëri. Po i përgjigjemi paksa ne këtu. Në të tri ndeshjet e Shqipërisë në finalet e kampionatit europian FRANCA 2016, saktësisht vetëm 30 për qind e futbollistëve vinin nga futbolli i Republikës së Shqipërisë, madje gjysma e këtij 30-përqindëshi jo titullarë të 11-shit të parë! Ndërsa në 4 ndeshjet e kualifikimeve të Kupës së Botës RUSIA 2018, vetëm 36 për qind e futbollistëve vinin nga futbolli i Republikës së Shqipërisë. Një rritje prej 6 për qind? Gëzim i madh, "vërtet"! Mirëpo, kur kujton se kjo rritje 6 për qind erdhi thjesht për shkak të kartonit të kuq të portierit Berisha në humbjen katastrofale 0-3 me Izraelin, çka detyroi zëvendësimin me "vendësin" Alban Hoxha, atëherë e kupton se nuk ka vend për asnjë lloj gëzimi.

I braktisur prej ekipeve kombëtare, gati i braktisur prej spektatorëve, i ngushtuar në ndarje krahinore, i varfëruar prej mungesës së shumë skuadrave të qyteteve tradicionalë, deri dhe me skuadra që nuk jetojnë në qytetin që përfaqësojnë, i shoqëruar përsëri me thyerje stolash të tribunave si të dielën në ndeshjen e Kukësit me Partizanin, kampionati kombëtar i Shqipërisë sot është i sendërtuar prej një mendësie tejet të lëkundur, çka meriton fort përimtimin, madje urgjent të tij.

E, pra, prej ku frymëzohet sot mendësia e Federatës Shqiptare të Futbollit?

Ndoshta në vargjet "ditirambe" të kësaj "poezie" publiciteti të shfrenuar dhe irreal, që u përpoq t'ua merrte mendtë tifozëve para një ndeshje të kohëve të fundit:

"Derbi kapital i dy fanellave epike!

Kjo është kryevepra e futbollit shqiptar!

Është sfida maksimale ku fitorja është detyrë!

Është klasikja, është gjithçka!"

Ndoshta kjo lloj "poezie" e letërsisë komerciale të futbollit në Shqipëri që, sapo ka shpërthyer marramendëse deri në absurd, dikujt i shërben!...

Mirëpo, meqë FSHF nuk frymëzohet aq fort prej Shqipërisë apo historisë së saj, mendja ta do se frymëzohet prej UEFA-s e FIFA-s. Mirëpo, asaj i takon të shpjegojë, përse nuk po iu përngjet ashtu siç duhet atyre. Pjesa tjetër e mendësisë së saj prej kah vjen, vallë? Prej emisioneve televizive që ia zbukurojnë e ia ngrenë lart kampionatin qoftë dhe deri me 200 spektatorë në ndeshje të rëndësishme? Prej një kampionati pa rivalitetin e SK Tiranës e të Vllaznisë, të Teutës e të Flamurtarit? Prej një kampionati pa Tomorin e Beratit e KS Elbasanin e Elbasanit, pa Besën e Kavajës e Apoloninë e Fierit, që dikur, edhe në vitet e një jete tejet të vështirë, ua zbukuronin paksa jetën shqiptarëve me ngjarjet e tyre të pashlyeshme të një futbolli, qoftë dhe modest? Apo me shuarjen e Dinamos 18 herë kampione? Deri aty saqë të rinjtë e sotëm, që nuk lexojnë, por veç shohin futboll ndërkombëtar në TV, kanë filluar e na pyesin se "kush është kjo Dinamo 18 herë kampione e Shqipërisë"!

Ndoshta e gjitha kjo mendësi vjen prej disa gazetarëve në shërbim të FSHF-së. Prej një pjese të analistëve ish-futbollistë të lidhur me FSHF-në (me të marrë malli me pa gazetarë profesionistë në rolin e analistëve), prej vëzhguesve të ndeshjeve apo delegatëve të saj, për të cilët nuk arrijmë të kuptojmë se çka raportojnë. Ndërkohë që duken qartë që kanë pushtuar si në asnjë shtet anëtar të UEFA-s a FIFA-s, studiot televizive për të mbrojt me djallëzinë e "moviolës" edhe gjykimet më problematike që nuk mund të mbrohen assesi. Çka vetvetiu cenon edhe kuptimin mbi lirinë e shtypit, pra lirinë e së vërtetës.

Ky është kampionati kombëtar i Shqipërisë ndër "më të bukurit" në histori, përveç të tjerave, mesatarisht me 1 gol e gjysmë për ndeshje ( këtë javë u shënuan vetëm 4 gola), me 35 ndeshje 1-0 e 24 të tjera 0- 0 - rekordmen "i ndritur" në 88 vjet jetë të tij.

Kaq. Për fat, vazhdojmë të jemi në kërkim të kuptimit të mendësisë së Federatës Shqiptare të Futbollit. Dhe vetëm me një synim: për të pas Shqipëria kampionatin e saj kombëtar gjithnjë e më të vërtetë, gjithnjë e më gjithëpërfaqësues.

Javën që shkoi, në një ceremoni spektakolare publiciteti e "vetëmburrjeje", u përuruan edhe një herë tjetër fanellat "e reja" të Kombëtares së Shqipërisë. Për një çast të dukej sikur Kombëtarja nuk ka pas fanella deri më sot! Nuk mbeti televizion e gazetë pa i dhënë vend të madh këtij publiciteti "sui generis".

Ngjarja, natyrisht nuk kishte të bënte me kampionatin kombëtar. I përkiste një mendësie tjetër, mendësisë së kalamendjes, çka dihet, të largon si në një hipnozë prej së vërtetës.